De Griekse groep Imam Baildi gaat onvermoeibaar door met een schier eindeloze reeks optredens over de hele wereld. Op weg van Dubai (Verenigde Arabische Emiraten) naar Zürich (Zwitserland) doen ze nog even Amsterdam, Luxemburg, Gent, Rotterdam, Brussel, Londen en acht podia in Duitsland aan. Eind juni en begin juli 2016 eindigen ze voorlopig met drie optredens op evenveel festivals in Frankrijk.

In de Amsterdamse Paradiso zijn ze (bij ons weten) nu al voor de vierde keer. De eerste keer was in juni 2011 , in het kader van het Amsterdam Roots Festival, dan was het wachten tot mei 2014 , en in maart 2015 waren ze er dan weer.

Het zal dan allicht niet nodig zijn om deze groep nog uitgebreid voor te stellen. We deden dat trouwens al eerder, zie onze maandpagina 's van juni 2011 of april 2013 .

Hieronder bundelen we de gegevens van de meest dichtbij gelegen optredens, afhankelijk van waar u woont in België of Nederland. De andere bestemmingen nemen we niet apart op in onze Agenda.

Vorig jaar reisde Savina Yannatou met haar ensemble Primavera en Salonico doorheen België en Nederland om hun nieuwste ECM -cd "Songs of Thessaloniki" aan het publiek voor te stellen.

Dit voorjaar pakken Yannatou en haar trouwe metgezellen opnieuw hun koffers: in maart doen ze drie optredens in China, twee dagen later zitten ze in Australië en Nieuw-Zeeland, en daarna, begin mei, reizen ze door naar Engeland. Vlak voor ze het Kanaal oversteken houden ze nog even halt in Rotterdam. Dat stond vorig jaar niet op het lijstje van hun stopplaatsen in de Lage Landen, en kennelijk hebben ze zich daar nu gerealiseerd dat het al van februari 2008 geleden is dat ze Yannatou nog op bezoek hadden. Daar wordt nu wat aan gedaan.

Toen we het optreden in Rotterdam aankondigden, begin februari, keken we tegelijk ook even naar het reisschema van Savina Yannatou en haar ensemble, en dat was behoorlijk goed gevuld. Na Rotterdam (7.5) gaan ze naar Londen (9.5) en Southampton (10.5). Daags nadien (!) beginnen ze aan Duitsland, met Heidelberg (11.5), München (12.5), gevolgd door Oostenrijk, meer bepaald Lustenau (13.5), en vervolgens weer terug naar Duitsland, naar Dortmund (14.5). Dan is er een adempauze, maar op 11 juni zitten ze alweer in Rusland, in juli in Italië, in oktober opnieuw in Duitsland, ....

Je zou dan denken dat dit een agenda is die meer dan vol zit - tenminste dat dachten wij. Maar dat was buiten de waard (of waardin) Yannatou gerekend, want op 15 mei komt ze vanuit Oostenrijk naar Nijmegen. En inderdaad, daar was nog een gaatje ...

Voorlopig (7.4) - en enigszins wanhopig - schrijven we dan maar hetzelfde als vorige keer: dit zal het dan wel ongeveer geweest zijn, nog meer optredens zijn er echt, echt niet te verwachten. Tot bewijs van het tegendeel, uiteraard.

Mocht het toch tot "maar" twee optredens in Nederland beperkt blijven, en helemaal geen in België, dan is dat nog geen ramp, want op haar programma staan nog steeds de "Songs of Thessaloniki", haar meest recente album dat ze vorig jaar al kwam presenteren.

Meer informatie over deze cd vindt u dan ook op onze maandpagina van maart 2015 , en over Savina Yannatou zelf is er natuurlijk onze eigen biografie van haar .

Fanis Karoussos was al een paar keer in de Art Base met zijn ensemble "Violosandouro". Ook zijn concert van deze maand was eerst onder die naam aangekondigd. Maar Karoussos is een man die even gemakkelijk van ensemble wisselt als iemand anders van hemd, gewoon omdat hij misschien wel meer ensembles heeft dan sommige mensen hemden.

Het is dan ook geen wereldschokkend nieuws dat hij deze keer niet met Violosandouro naar Brussel komt, maar wel met "Valsamo". Dat is namelijk één van de groepjes die hij oprichtte in Parijs, waar hij tegenwoordig woont en werkt.

"Valsamo" opereert gewoonlijk als duo, als volgt:

• Fanis Karoussos : santouri , lafta (, outi , cumbus )
• Dimitra Kontou : zang, percussie

Soms laten zij zich bijstaan door andere muzikanten, zoals Orestis Kalampalikis, Yiannis Tziallas, Amir Hemriti en/of Alexandros Papadimitrakis. Deze laatste speelt trouwens ook af en toe mee in "Violosandouro" (onder meer een paar keer in Brussel), en zowel hij als Dimitra Kontou (van "Valsamo") werkten mee aan de recente cd "Neveser" van Karoussos, die in november 2015 verscheen. Het zal duidelijk zijn dat het een kleine wereld is, daar in het grote Parijs.

De meeste groepjes, waar Fanis Karousos een vinger in de pap heeft, hebben zich niet onverwacht dezelfde missie opgelegd, namelijk het "buitenlandse" (d.w.z. niet-Griekse) publiek laten zien dat Griekenland nog meer te bieden heeft dan alleen maar " bouzouki en tzatziki".

Ook "Valsamo" schrijft zich daarin in, maar bij hen is er nog een andere dimensie. Ook zij putten uit de gekende bronnen, zowel de traditionele dorpsmuziek als de rembetika , maar zij kiezen daaruit de liedjes die ze zelf kennen uit hun eigen jeugd, de liedjes waarmee ze als het ware opgroeiden. Die willen ze delen met hun publiek, en tegelijk is het ook een "balsem voor hun eigen ziel". Die balsem is meer dan welkom, want tenslotte zitten ze daar in Parijs ook ver van huis en dus toch wel met een beetje heimwee.

Die balsem is ook handig omdat ze daarmee meteen ook de naam voor hun ensemble hebben. "Valsamo" (βάλσαμο) betekent namelijk "balsem" in het Nieuw-Grieks. De Oude Grieken zouden het woord geleend hebben van het Hebreeuws of het Arabisch. Volgens sommigen was "valsamom" in de Oudheid de volkse benaming voor het Sint-Janskruid, dat door Hippocrates en zijn collega's echter "υπερικόν" (yperikon) genoemd werd. Die plant heeft daar in elk geval zijn Latijnse naam "Hypericum perforatum" aan te danken. Volgens anderen zou "valsamom" echter gewoon het hars van de balsamboom geweest zijn (de βαλσαμόδεντρο). Veel maakt het niet uit, want in beide gevallen gaat het om geneeskrachtige planten en dat is tenslotte waar het "Valsamo" (de groep) om gaat.

Over Fanis Karoussos ((Φάνης Καρούσος, °1977) schreven we al een heel artikel op onze januari 2016 maandpagina . U kunt daar nalezen wat voor een opmerkelijke figuur hij is.

Over Dimitra Kontou (Δήμητρα Κοντού, °1983) valt eigenlijk een vergelijkbaar verhaal te vertellen, maar we zullen het korter houden. Zij studeerde zowel muziek als toneel en dans, en tegenwoordig werkt zij ook als actrice én als zangeres. Als actrice speelde ze al mee in een heleboel min of meer spraakmakende films en theatervoorstellingen, en als muzikante maakt ze deel uit van een (net niet) oneindig aantal verschillende ensembles. Daarenboven komt de Griekse diaspora in Parijs ook nogal eens bij haar aankloppen als er bijvoorbeeld een lezing, een boekpresentatie of een receptie is die met een streepje muziek moet opgeluisterd worden. Zij belt dan op haar beurt even rond en dan is er alweer een naamloos gelegenheidsensemble geregeld.

We garanderen dus niet dat er straks in de Art Base uiteindelijk toch nog meer volk op het podium zal zitten dan "alleen maar " deze twee.

En dan nog dit: tijdens het vorige optreden (van Violosandouro dan wel) zat de Art Base afgeladen vol. Dat was toen op een zaterdag, net als nu, en er is dus geen reden om te denken dat het nu anders zou zijn.

Agathonas Iakovidis is goed op weg om "frequent flyer" kampioen te worden op de lijn Athene-Brussel-Athene. De laatste tijd is hij inderdaad regelmatig in de Belgische (en voorlopig ook nog altijd Europese) hoofdstad. En deze keer doet hij er ook nog een uitstapje naar Utrecht bovenop.

Hij komt met hetzelfde trio als waarmee hij vorig jaar ook optrad tijdens de eerste editie van het "Nous sommes grecs" festival in april 2015 .

Dat ziet er dan als volgt uit:

• Agathonas Iakovidis : bouzouki , baglama, zang
• Lazaros Charitidis : bouzouki , zang
• Emmanouil Porfyrakis : gitaar, zang

Hij is met dat zelfde trio ook regelmatig te horen in de bekende club "Pringipessa" in Thessaloniki.

Hun programma bestaat uit rembetika en dan meer bepaald de liedjes die ze zelf graag horen. Meer moet dat niet zijn.

Vasilis Karras komt naar Utrecht voor een optreden in onvervalste Griekse nachtclub-stijl.

Dat van die "nacht-" mag u wel letterlijk nemen: het spektakel (en niet noodzakelijk het optreden van Karras zelf) begint om 22 uur en het gaat door tot 6 uur 's ochtends.

Wat het "-club" betreft: als u gewend bent aan concerten waar de mensen keurig op een rijtje zitten te luisteren, en als u nu hetzelfde verwacht, dan komt u allicht met een kater thuis. In vergelijking daarmee lijkt zo'n cluboptreden namelijk meer op "de moeder van alle chaossen".

Op onze december 2015 maandpagina vertelden we u al hoe het er zoal aan toe gaat in de Atheense nachtclubs. Dat was naar aanleiding van een optreden van Antonis Remos , volgens dezelfde formule en op dezelfde locatie.

Als u er dan nog onze april 2014 maandpagina op naleest, waar het hadden over een vergelijkbaar optreden van Vasilis Karras in Brussel, dan kunt u alvast met kennis van zaken beslissen of zijn optreden in Utrecht iets voor u is.

Zo ja, dan is er nog onze biografie van Vasilis Karras om u voor te bereiden, en dan bent u er helemaal klaar voor.

U moet dan alleen nog beslissen hoeveel geld en/of moeite u er voor over heeft. Het kadertje hieronder helpt u daarbij.

Alkinoos Ioannidis gaat opnieuw op reis. Zijn "European Tour" brengt hem naar Zwitserland, Tchechië, Duitsland, België, Frankrijk, Luxemburg en tenslotte ook Cyprus.

Hij komt niet alleen. Deze keer brengt hij - voor het eerst sinds lang - weer een volledige band mee. Met hemzelf er bij ziet die er als volgt uit:

• Alkinoos Ioannidis : zang en gitaar
• Yiorgos Kaloudis : cello, Kretenzische lyra
• Manolis Pappos : bouzouki , laouto
• Fotis Siotas : viool
• Dimitris Tsekouras : contrabas

Met dit ensemble brengt hij een overzicht van zijn volledige repertoire tot nog toe, aangevuld met enkele nummers van anderen. Er zal allicht nogal wat materiaal bij zijn van zijn meest recente album "Mikri Valitsa" . Dat verscheen in 2014 en we schreven daar al een uitgebreid artikel over naar aanleiding van zijn optreden in o.a. Amsterdam in mei 2015 .

Aan die cd werkte ook de bekende bouzouki -speler Manolis Pappos (Μανόλης Πάππος) mee. Die was er trouwens ook bij toen het nieuwe album in Athene voorgesteld werd, maar hij kwam vorig jaar niet mee naar Nederland. Nu gaat hij dus wel mee op European Tour. Over hem leest u (bijna) alles wat u moet weten (en meer) op onze april 2012 maandpagina.

Het zal ook geen verrassing zijn dat Yorgos Kaloudis (Γιώργος Καλούδης) op deze European Tour opnieuw van de partij is. Hij is een (rots)vaste medewerker van Alkinoos , en hij vergezelt hem zowat overal op al zijn optredens.

De violist Fotis Siotas (Φώτης Σιώτας) is niet zomaar een virtuoze violist. Hij is ook nog componist, zanger, arrangeur en nog een paar andere dingen. Hij begon zijn carrière in zijn geboortestad Thessaloniki, als lid van de Ποδηλάτες (Podilates, Fietsers), het groepje van Manolis Famelos dat in de jaren '90 nogal wat furore maakte. Daarna speelde hij bij Sokratis Malamas , en nog later bij Thanasis Papakonstantinou . Voor deze laatste maakte hij de arrangementen voor diens album "Ο ελάχιστος εαυτός". Siotas werkte ook nog samen met o.a. Yannis Angelakas en met Kostas Pandelis (met wie hij het duo "Sancho 003" vormde). En dat lijstje is verre van volledig, zelfs als we er Alkinoos Ioannidis aan toevoegen.

Dan is er tenslotte nog Dimitris Tsekouras (Δημήτρης Τσεκούρας). Die werd (naar eigen zeggen) "onlangs" geboren en toen hij opgroeide "leerde hij zijn grote broertje kennen", en daarmee bedoelt hij dan zijn contrabas. Dat "onlangs" is relatief, het gebeurde in 1985 in Athene, maar feit is wel dat hij en zijn contrabas onafscheidelijk lijken te zijn. Dat is dan wel pas begonnen rond zijn twintigste levensjaar. Tevoren hield hij zich bezig met piano, viool, gitaar en drums, met nog een paar traditionele instrumenten er bovenop. Hij heeft zelfs een conservatoriumdiploma klassieke viool op zak, gevolgd door een diploma contrabas. Als contrabassist speelde hij in een hele reeks min of meer naamloze groepjes op het terrein van de traditionele muziek. Maar in zijn cv (waar hij overigens niet bepaald mee te koop loopt) staan ook een paar bekende namen, zoals het " Charis Lambrakis Quartet" en het " Sokratis Sinopoulos Quartet". Daarmee is Tsekouras meteen ook de enige reisgezel van Alkinoos wiens naam op een ECM cd prijkt. Hij speelde namelijk mee op "Eight Winds", de recente cd van Sokratis Sinopoulos en zijn kwartet die in 2015 verscheen bij dat prestigieuze label.

Typisch voor Alkinoos Ioannidis is nog dat hij overal zijn eigen klankman mee naartoe neemt, zelfs als hij solo optreedt, zoals in mei 2009 in Brussel. Op deze European Tour staan er zelfs twee van zijn mensen aan de knoppen, en dat zijn Vangelis Lappas en Vasilis Drougas. In principe zou er zelfs nog een derde technicus bij zijn. Die heet Konstantinos Margás en hij staat in voor de belichting. Je bent perfectionist of je bent het niet, en Alkinoos is het zeker wel ...

De Belgisch-Griekse groep "Kosmokrators" geeft een gratis optreden in de Art Base in het kader van de "Brussels Jazz Marathon". Het Jazz Marathon festival loopt dit jaar van vrijdag 20 mei tot zondag 22 mei 2016 met concerten op verschillende locaties in Brussel.

Dit optreden zit als het ware ingeklemd tussen dat van maart 2016 , waar de Kosmokrators een voorsmaakje zullen geven van hun nieuwe cd "Frenetika" , en hun optreden op het "Nous sommes grecs" festival in juni 2016 , waar ze deze cd dan "officieel" zullen voorstellen.

Het ligt dan voor de hand dat ze ook enkele nummers van de cd zullen binnensmokkelen in het programma van dit gratis optreden in mei.

Zoals bekend (en/of zoals te lezen is op onze maart 2016 maandpagina ) werkte niemand minder dan Agathonas Iakovidis mee aan "Frenetika". Hij zal er wel bij zijn tijdens de "pre-presentatie" in maart, maar in mei zullen de "Kosmokrators" hun ei zonder hem moeten leggen, om de eenvoudige reden dat Agathonas die dag in Utrecht zijn ding doet. Dat leest u hoger op deze pagina , maar daar leest u ook dat hij de twee volgende dagen wél naar Brussel komt - en daar hebben de Kosmokrators hun warme nestje.

Toch is het niet omwille van de afwezigheid van Agathonas dat het optreden van vrijdag 20 mei een gratis concert wordt. Het is een onderdeel van de "Brussels Jazz Marathon", en zoals bekend zijn alle concerten in dat kader gratis. De Kosmokrators werkten daar eerder al aan mee.

De Griekse reggae-band Locomondo is in sneltempo de wereld aan het veroveren. Het succes van deze zevenkoppige groep ligt gedeeltelijk in hun repertoire en in de formule waarmee ze dat repertoire aan een buitenlands publiek voorstellen. Griekse traditionele klanken, melodieën en ritmes worden verweven met andere wereldmuziekklanken en talen. Net zoals Imam Baildi dat doet, maar dan anders. Imam Baildi gaat deze maand trouwens ook op Europese Tour, zie elders op deze maandpagina .

Beide groepen produceren herkenbare en vooral zeer dansbare sounds, muziek waar men vrolijk van wordt en niet stil kan blijven bij zitten. In België was Locomondo reeds te gast op de Antilliaanse feesten in Hoogstraten in augustus 2012 , maar ook in Sint-Niklaas (in december 2013 ) en in Antwerpen (Borgerhout) in april 2013 .

In september 2015 trad Locomondo op verschillende locaties op in Duitsland met "Reggae-Rembetiko", een programma met afwisselend vrolijke muziek en melancholische klanken, om tenslotte uit te monden in bij momenten zeer krachtige en explosieve ska.

De groep heeft inmiddels 8 albums uitgebracht.

Meer over Locomondo leest u op onze maandpagina 's naar aanleiding van de hogervermelde optredens, zoals in augustus 2012 en ook in onze artikeltjes van april 2013 en december 2013 .

De vereniging "Terpsichori Greek Dance Circle" begon nog maar pas in 2010 met het organiseren van Griekse danslessen en dansstages, maar inmiddels zijn ze toch al aan hun negentiende stage toe.

Deze keer staan er dansen van Serres en van Limnos op het programma.

Voor de dansen van Serres nodigden ze Vasilis Terzis uit als leraar. Hij is al lang geen onbekende meer bij liefhebbers van Griekse dansen in Vlaanderen en omgeving. Ook de vzw Kapa deed namelijk al op hem beroep voor hun dansstages, drie keer zelfs: in oktober 2005 , in mei 2007 en in november 2009 .

De leraar voor de dansen van Limnos is Nasos Chalkás . Bij ons weten was deze nog niet eerder in België, maar ten eerste is hij zelf geboren en getogen op het eiland en ten tweede geeft hij ook dansles bij en voor het plaatselijke Lykion ton Ellinidon .

Het Griekse duo met de Turkse naam “Müzikal Ifade” komt voor de eerste keer naar Brussel.

Zij brengen muziek uit Klein-Azië, maar ze beperken zich daarbij niet tot Smyrna, ze trekken ook het binnenland in, helemaal tot in Cappadocië. Ze bestuderen de muziek die ze daar vinden, ze “absorberen” die, en dan brengen ze die op hun eigen manier naar buiten.

Dat is meteen ook de betekenis van hun naam. “Ifade” is namelijk Turks voor “verklaring, uiting, verwoording”, en als “Müzikal” een trema minder had, en een -a- meer, dan zou het gewoon een Nederlands woord zijn.

Het zijn twee jongedames die zich muzikaal willen uitdrukken, en hun namen zijn:

• Gogo Batsikoura : saz
• Alexandra Papastergiopoulou : zang, percussie, ney , melodica , cello, enz.

Het ensemble bestaat nog niet zo heel lang maar ze hebben toch al heel wat aandacht gekregen in Athene en in de rest van Griekenland. Het gevolg was een hele reeks optredens, wat toch niet voor iedereen is weggelegd in deze crisistijden daar. En als gevolg van de interactie met hun publiek zijn ook zij doorgegroeid.

In het begin focusten ze op de muziek van Smyrna. Dat is op zich al een hele boterham, want zoals bekend was die havenstad aan het begin van de vorige eeuw zoiets als het “Parijs van het Oosten”. Grieken, Europeanen (“Franken”), Turken, Armeniërs, Joden en zigeuners woonden er vreedzaam naast elkaar, en de relatieve welvaart vertaalde zich in een bruisend en zeer gevarieerd uitgaansleven. Elke bevolkingsgroep had er zijn eigen muziek, maar er waren ook talloze kruisbestuivingen en mengvormen. Daar is al heel veel over geschreven en ook veel onderzoek naar gedaan.

Al dan niet daarom breidden de dames hun actieterrein nog meer uit naar het oosten, naar het binnenland van Klein-Azië, tot helemaal in Cappadocië.

Als je dan de gebaande paden verlaat en zelf onderzoek gaat doen, dan duurt het niet lang of je loopt tegen een verschijnsel aan dat hier en daar voor nogal wat commotie zorgt: heel veel liedjes bestaan zowel in een Griekse als in een Turkse versie. In beide “kampen” zijn er dan reacties in de aard van “het is van ons, de anderen hebben het van ons gepikt”. Dat is vrij kortzichtig, niet alleen omdat die liedjes vaak eeuwenoud zijn en er dus nooit te bewijzen valt wie ze “uitgevonden” heeft, maar ook omdat ze, na al die eeuwen, gewoonweg deel zijn gaan uitmaken van het erfgoed van allebei de culturen (of soms nog meer culturen, want er zijn ook liedjes die in veel meer verschillende talen en/of versies bestaan). Het is dan misschien niet zonder betekenis dat dit duo voor een Turkse naam koos om Griekse muziek te gaan bestuderen.

Het bleef ook niet bij onderzoek alleen, dit zijn tenslotte muzikanten en dus gingen ze uiteraard de liedjes zelf ook spelen. En gaandeweg gingen ze daarbij eigen accenten leggen, en ze maakten hun eigen uitvoering van allerlei bekende liedjes. Geen “jazzy” of “latin” versies of zo, maar gewoon het origineel, zij het dan gespeeld op hun eigen manier en dus niet noodzakelijk zoals het op plaat te horen is.

En daarmee was “Müzikal Ifade” dan klaar om de wereld te gaan veroveren. Dat was weliswaar niet echt de bedoeling, het ging gewoon vanzelf. Van het ene optreden kwam het andere, en voor ze het wisten werd het een onafzienbare reeks. De “rare” naam zal er misschien voor iets tussen gezeten hebben. In de Lage Landen staat er vaak Turkse muziek op allerlei affiches (met een grote Turkse gemeenschap en met een Turkse staat die graag lid van de EU wil worden en daar ook culturele sponsoring voor over heeft), maar in Griekenland komt dat niet zo vaak voor. Die naam trekt dan wel de aandacht, zeker als blijkt dat er twee Griekse meisjes achter schuilgaan.

Het helpt natuurlijk ook dat ze lang niet slecht zijn ...

Over Gogo Batsikoura (Γωγώ Μπατσικούρα) hebben we niet zo heel veel informatie. We vermoeden dat ze haar roots heeft in Kalamata, helemaal in het zuiden van de Peloponnesos, maar zeker is dat niet. Vast staat wel dat ze haar hogere studies deed aan het befaamde T.E.I van Epirus in Arta, en dat ze daar in 2011 afstudeerde. Daarna ging ze lesgeven, onder meer aan de muziekhumaniora van Sparta. In de muziekhumaniora van Piraeus geeft (of gaf) ze les op tambouras .

Over Alexandra Papastergiopoulou (Αλεξάνδρα Παπαστεργιοπούλου) daarentegen valt heel wat meer te vertellen. Zij ging naar de muziekhumaniora van Thessaloniki, de Noord-Griekse havenstad waar ze geboren werd. Ze behaalde daar tussendoor ook een aantal diploma's aan het Staatsconservatorium, zoals notenleer, Byzantijnse muziek, piano en cello.

Later studeerde ze in Thessaloniki verder muziek, deze keer aan de Universiteit van Macedonië, met de traditionele percussie als specialiteit. Haar diploma dateert van 2012.

Tijdens haar studies beperkte ze zich niet tot de theorie. Ze speelde in een hele resem groepen en groepjes, in de meest uiteenlopende genres. Op die manier deed ze heel wat ervaring op.

Ze componeert ook zelf, en ook daar begon ze al heel vroeg mee. In 2008 won ze twee eerste prijzen op een wedstrijd voor jonge componisten in Volos. De ene was in de categorie endechna en de andere in de categorie elafra laïka . Tegenwoordig schrijft ze onder meer muziek voor theater.

Oude en nieuwe bekenden van de Griekse muziekscène in Brussel gaan een nieuwe samenwerking aan . Die werd eerst aangekondigd onder de naam "I Ellines Quartet" maar dan al snel omgedoopt in "Pentology Quartet".

Het zal dan geen verrassing zijn dat ze met z'n vieren zijn, en het zal ook niet verbazen dat daar de naam van Stratos Stabourlos opduikt, de jongere helft van het duo "I Ellines", dat decennialang overal in België en Nederland op allerlei Griekse feesten en in Griekse restaurants actief was (en is).

In februari 2013 was Stratos Stabourlos ook (één van) de initiatiefnemer(s) van het "Georges Zambetas Tribute", een groep die hulde wilde brengen aan de populaire Griekse componist Yorgos Zambetas (1925-1992). In die groep dook voor het eerst ook de naam op van Michael Stabourlos, en hij is inderdaad de "zoon van".

Twee jaar later, in mei 2015, vinden we vader en zoon dan terug in de groep "Pentology", waar ze een breder programma brengen dat vooral bestaat uit populaire hedendaagse laïka en endechna , plus nog veel meer. Bij de drie andere muzikanten (want bij "Pentology" zijn ze inderdaad met vijf) is ook de gitarist Pandelis Voulgaris, recent overgekomen uit Volos in Griekenland.

Het laatste stukje van de puzzel is dan een optreden van "Retro Greek Music" in de Brusselse Art Base, waar onder meer Stratos Stabourlos op afgekomen was, gewoon in het publiek. Net als iedereen was hij onder de indruk van de capaciteiten van zangeres Eleni Nasiou , toen nog maar pas in Brussel neergestreken.

Tel dat alles bij elkaar op en dan krijg je het "Pentology Quartet".

Dat bestaat inderdaad uit:

• Eleni Nasiou : zang
• Stratos Stabourlos : bouzouki en zang
• Pandelis Voulgaris : gitaar en zang
• Michael Stabourlos : basgitaar

Hun programma bestaat uit de goede oude laïka , geschreven door mensen als Yorgos Zambetas of Manolis Chiotis , maar die brengen ze met al het élan en het jeugdig enthousiasme dat deze muzikanten kenmerkt.

Voor (veel) meer uitleg over Eleni Nasiou kunt u terecht in onze biografie van haar , en voor de drie anderen verwijzen we u door naar onze mei 2015 maandpagina , waar we toelichting gaven bij het eerste optreden van "Pentology".

Na Oostende en Gent komt het Trio Tatavla nu ook naar Brussel.

Zij brengen traditionele Griekse muziek, met veel aandacht voor dansritmes die een breed publiek aanspreken, zoals zeïbekiko , chasapiko, karsilamas en kalamatianos. Ze spelen die op de oude, oosters aandoende wijze, zoals die gespeeld werd in de grote kuststeden van Klein-Azië aan het begin van de twintigste eeuw.

Naar aanleiding van hun eerdere optreden schreven we een heel artikel over hen, waarin we onder (veel) meer uitlegden waar hun naam vandaan komt, wat ze willen bereiken, hoe ze dat aanpakken enzovoorts. Dat artikel kunt u nog altijd nalezen op onze maart 2016 maandpagina .

We geven u nog enkel de samenstelling van het trio. Dat is:

• Tcha Limberger : viool en zang
• Dimos Vougioukas : accordeon
• Benjamin Clement : gitaar

Die drie namen op zich spreken al boekdelen, denken wij, maar toch hebben we ook over hen een (klein) boekje opengedaan in maart 2016 .

Het trio "Retro Greek Music" komt nu al voor de zesde keer optreden in de Art Base, en dat op zich zegt misschien al voldoende. We kunnen daar nog aan toevoegen dat het de vorige keren telkens weer afgeladen vol zat.

De reden voor dit succes is eigenlijk eenvoudig: drie uitstekende muzikanten, waaronder een uitmuntende zangeres, en een repertoire dat een breed publiek aanspreekt, ook al bestaat het uit liedjes die inmiddels tussen de zestig en de tachtig jaar oud zijn.

Die liedjes werden inderdaad geschreven in de jaren 1930 tot 1950 en ze waren in hun tijd (en nog lang nadien) immens populair. Tegenwoordig zijn ze niet zo vaak meer te horen, en dat is jammer, want ze hebben een belangrijke rol gespeeld in de evolutie van de Griekse muziek. Zonder de componisten die deze liedjes schreven zou de Griekse muziek, zoals we die vandaag kennen, er heel anders uitzien. Dat werd treffend geïllustreerd tijdens de vorige afleveringen, met een zorgvuldig uitgekiend programma dat min of meer chronologisch verloopt, waardoor je de evolutie van het genre vrij goed kan volgen - tot je met een schok beseft dat je naar liedjes van Manos Hadjidakis zit te luisteren.

Over die evolutie schreven we al in maart 2015 en daar vertelden we u ook een paar dingen over de voornaamste componisten uit die tijd, en natuurlijk ook over de connectie met Hadjidakis .

Alleen al vanwege die belangrijke rol is het goed dat het ensemble "Retro Greek Music" deze liedjes opnieuw onder de aandacht brengt.

In Griekenland zijn ze deze liedjes overigens nog lang niet vergeten. Dat bleek overduidelijk uit de overweldigende opkomst voor de vijf vorige concerten. Het overgrote deel van het publiek waren Grieken, en die zongen enthousiast mee.

Zoals gezegd is het talent van de leden van dit trio ook een belangrijke factor om het succes van de groep te verklaren. Het ensemble bestaat uit:

• Eleni Nasiou : zang
• Dimos Vougioukas : accordeon
• Nick (Nikos) Prosilias : gitaar , zang

In onze biografie van Eleni Nasiou , de zangeres van het ensemble, kunt u lezen dat ze ontdekt werd door niemand minder dan Yannis Spanos , dat ze meezong op een plaat van Sokratis Malamas , dat ze een tijdje leadzangeres was bij Dasho Kurti , dat ze jazz en post-wave zong in Berlijn en "minimale atmosferische muziek" in Athene en Liverpool - en nu dus ook retro in Brussel.

Zoals hierboven gemeld komt Savina Yannatou met haar ensemble "Primavera en Salonico" ook naar het "Music Meeting" festival in Nijmegen, en wel op zondag 15 mei.

De zes vaste muzikanten van dit ensemble behoren elk op zich tot de top. Ze spelen dan ook in een heleboel andere ensembles, en zowat allemaal hebben ze een eigen carrière uitgebouwd, naast en los van Yannatou .

Zo is Michalis Siganidis bijvoorbeeld niet alleen de vaste contrabassist van "Primavera en Salonico" , maar hij geniet tevens enige bekendheid in het wereldje van de Griekse jazz, en daarnaast is hij ook dichter en singer-songwriter.

Samen met twee collega's van "Primavera en Salonico" heeft hij het "Michalis Siganidis Trio" gevormd, en zij profiteren van hun aanwezigheid in Nijmegen om op maandag een kort optreden van een half uurtje ten beste te geven.

Dat trio bestaat dan uit:

• Michalis Siganidis : contrabas, zang
• Charis Lambrakis : ney
• Kostas Theodorou : percussie

Het "Centre Hellénique et Interculturel de Liège "He.Li-O.S." organiseert een tweede optreden met de groep "Pentology", bijna exact één jaar nadat ze daar hun vuurdoop ondergingen.

Bij die gelegenheid lichtten we op onze mei 2015 maandpagina de doopceel van de vijf muzikanten van dit ensemble, en we vertelden u wat meer over hun repertoire toen ze in juni 2015 naar Brussel kwamen. Als u dan echt alles wil weten, dan kunt u er ook nog onze september 2015 maandpagina op nalezen, waar we hun optredens in Lokeren en Heusden-Zolder nader toelichtten.

Dat blijft allemaal geldig, op één detail na: de accordeonist Vasilis Mantoudis zal er in Luik niet bij zijn. Maar er kwam iemand anders aan boord - uiteraard, want anders zouden ze geen "Pentology" meer zijn.

Volgens onze informatie is die "iemand" niemand minder dan Eleni Nasiou , de zangeres die met "Retro Greek Music" zoveel deining verwekte in Brussel - en waar zoveel over te vertellen valt dat we een biografie aan haar besteedden.

"Pentology" in de nieuwe samenstelling bestaat dan uit:

• Eleni Nasiou : zang
• Alkistis Lambropoulou : zang, percussie
• Stratos Stabourlos : bouzouki en zang
• Pandelis Voulgaris : gitaar en zang
• Michael Stabourlos : basgitaar

De groep treedt enkele dagen later ook op in de Art Base in Brussel. Daar zou Alkistis Lambropoulou er niet bij zijn, waardoor dit optreden daar aangekondigd wordt als "Pentology Quartet". Maar vermits er geen zekerheden zijn in dit leven, valt het niet uit te sluiten dat het kwartet ook daar toch ineens met z'n vijven op het podium staat.

Wie (min of meer) op zeker wil spelen en deze twee uitstekende zangeressen samen op één podium aan het werk wil horen, die moet toch maar best naar Luik.

Daar krijgt u er in elk geval nog een voorprogramma bovenop, dat verzorgd wordt door de "Kompania Rantevou". Zij speelden daar in februari 2016 ook al een rembetika benefietconcert.

Het Belgische platenlabel Homerecords brengt vanuit Luik allerlei albums op de markt die bij de grotere maatschappijen nooit aan zet komen.

Tijdens dit festival presenteren ze een aantal verschillende artiesten die bij hen opnemen, waarvan er enkelen een nieuwe cd komen voorstellen.

Onder die laatsten vinden we ook Photis Ionatos met zijn album "Périples" (Omzwervingen). Dat verscheen "al" in september 2015, wat toch nog altijd relatief recent is. Het betekent wel dat we er al eerder iets over schreven, namelijk toen hij het album in december 2015 kwam voorstellen in de Muziekpublique in Brussel. Toen was dat een dubbelconcert, samen met zijn zus Angélique Ionatos .

Tijdens het "Homerecords Festival" is hij, zoals gezegd, onderdeel van een "meervoudig concert", maar de juiste meervoudsvorm verschilt van stad tot stad.

In Gent vinden we bij de andere namen onder meer Melike, de groep rond de Gentse zangeres Melike Tarhan, en daarnaast ook Dan Barbenel, plus Didier Laloy & Kathy Adam. Ook zij zullen elk een nieuwe cd voorstellen.

In Luik ziet het programma er enigszins anders uit, daar staat bijvoorbeeld Melike niet op de affiche, maar Wouter Vanden Abbeele dan weer wel. En Didier Laloy komt zonder Kathy Adam maar mét een avant-première van een volgend project van hem. Tussen haakjes, en voor zover nodig: Didier Laloy is ook de accordeonist van Photis Ionatos en hij speelt mee op "Périples".

Het Ham Sessions Festival is een jaarlijks terugkerend, kleinschalig driedaags festival in een privé stadstuin in het hartje van Gent. "Een uit de hand gelopen tuinfeest", noemen ze het zelf.

Enkele jaren terug, in juni 2014 , was daar onder meer de Grieks/Belgische groep "Balkania" te gast, met onder meer Pantelis Stoikos en Dimos Vougioukas.

Deze laatste is onder (veel) meer ook lid van het "Nathan Daems Karsilama Quartet", en deze groep speelt op Pinksterzondag van dit jaar op "Ham Sessions". Vandaar dat het festival ook deze keer een plaatsje op onze site kreeg.

Over het "Karsilama Quintet" rond Nathan Daems schreven we al een uitgebreid artikeltje toen het ensemble in december 2014 in première ging. We vertelden u toen dat het project opgezet werd rond de Griekse en Turkse zigeunermuziek. Zoals Nathan Daems het uitdrukt: "Deze muziek klinkt door haar Arabische roots heel oriëntaals en is tegelijk heel vurig en biedt een grote vrijheid op het vlak van improvisatie door de invloed van de zigeuners".

Het programma bestaat uit (bewerkingen van) traditionele nummers, nieuwe composities van Daems zelf en (ook en vooral) uit veel improvisatie. Dat laatste kan overigens moeilijk ontbreken als je vijf muzikanten van dit kaliber samen op één podium zet.

Het repertoire bestrijkt het gebied vanaf Turkije tot Griekenland, en op de tussenweg via de Bosporus maakt het allerlei zijsprongetjes, onder meer naar Bulgarije waar de percussionist Niki Alexandrov thuis is. Tristan Driessens is dan weer gespecialiseerd in de Ottomaanse klassieke muziek, terwijl Dimos Vougioukas en Tcha Limberger gespecialiseerd zijn in zowat alles, maar in dit project respectievelijk de Griekse en de zigeunertraditie aandragen.

Nathan Daems zou recent ook een rembetika -nummer aan het programma toegevoegd hebben, zij het afkomstig uit de Smyrna-traditie en dus prima op zijn plaats in dit repertoire. Het nummer heet "Manes tis kalinichtias", het werd geschreven door Antonis Dalgas in 1929, en het wordt deze keer in het Grieks gezongen door Tcha Limberger. Dat is veelbetekenend, want ook al speelt Tcha om het even wat op zijn viool, zingen doet hij alleen als hij zeker is dat hij de uitspraak behoorlijk onder de knie heeft. Voor hij zich bijvoorbeeld aan Hongaarse liedjes waagde ging hij een tijdje in Hongarije wonen.

Dan nog de namen van het kwintet op een rijtje:

• Nathan Daems : saxofoon, ney , Turkse kaval
• Tcha Limberger : viool
• Dimos Vougioukas : accordeon
• Tristan Driessens : outi
• Niki Alexandrov : percussie

Uiteraard is er op dit "uit de hand gelopen tuinfeest" nog veel meer te beleven, minstens op muzikaal gebied. .