Het rembetiko -ensemble "Periptero" zorgt voor een nooit geziene sensatie in de Brusselse Art Base. Het groepje telt namelijk acht leden en dat zal dus drummen worden op het kleine podiumpje. En een drummer is er dan wel niet bij, maar er zijn alles bij elkaar wel vier bouzouki 's, twee outi 's, twee baglamades , ... en zes van de acht muzikanten zingen ook nog.

Op het programma staat vooral rembetika , met een selectie van bekende en populaire nummers die de hele geschiedenis van het genre bestrijkt, vanaf het ontstaan uit oosterse roots in de jaren 1900 tot de "ruk naar west" na de Tweede Wereldoorlog.

Daar doen ze dan ook nog enkele dimotika nummers doorheen, een favoriet genre van zangeres Effie Koulouris.

De bezetting ziet er als volgt uit:

• Stéphane Coutsoloucas : bouzouki
• Jean-Baptiste Garancher : bouzouki , baglama, percussie, zang
• Pierre Guidi : accordeon, zang
• Gwenaël Le Bras : outi , bouzouki , baglama, zang
• Effie Koulouris : zang, bouzouki
• Laurent Roman : outi , percussie, tinnen fluit, zang
• Thanassis Thomopoulos : bouzouki , percussie
• Yannis Tsigiannis : gitaar, zang

Een negende bendelid, Dimitri Avgoustidis (zang) zou er niet bij zijn.

De naam van het groepje is niet toevallig gekozen. Een Griekse periptero is veel meer dan een gewone kiosk. Net als de leden van het groepje hebben deze piepkleine winkeltjes elk hun specialiteit en samen vormen ze een soort informele winkelketen waar je alles kan krijgen op alle uren van de dag. Ze spelen een fundamentele rol in de Griekse economie (of wat daar nog van over is) en ook in het sociale leven (idem). Ze zijn helaas wel met uitsterven bedreigd, wegens niet passend in de Europese eenheidsworst, maar dit groepje is voorlopig nog niet van plan om het veld te ruimen voor een internationale keten - al zijn ze met dit optreden in Brussel wel zelf aan een internationale carrière begonnen.

Het groepje ontstond in de taverna 's van de Griekse diaspora in Parijs, en dat is nog altijd hun natuurlijke biotoop. Ze vonden elkaar "rond een goed gevulde tafel en een lekkere fles wijn", zoals de perstekst het ongeveer zegt. Aan hun namen is te zien dat de meesten Griekse roots hebben maar de anderen zijn doorgewinterde filhellenen en het zijn hoe dan ook allemaal jonge mensen met een passie voor de Griekse muziek, die spelen voor hun plezier, en dus met veel overgave. Meer moet dat niet zijn.

Terpsichori werd in 2009 opgericht door twee gepassioneerde dansers als een portaal om informatie over Griekse dans te gaan verstrekken. Het jaar daarop begonnen ze zelf met het organiseren van danslessen en dan kwamen er natuurlijk ook dansstages en sindsdien zijn ze niet meer weg te denken uit onze Agenda.

Deze keer organiseren ze een stage met dansen van Kreta, en dan vooral van West-Kreta. Want inderdaad, voor de modale vakantieganger is Kreta gewoon Kreta, maar wie zich wat meer in de traditionele cultuur verdiept merkt al snel dat er inderdaad grote verschillen zijn tussen de oostkant en de westkant.

Het westen komt in de dansstages niet zo vaak aan bod, en misschien is het daarom dat deze stage zich niet alleen richt tot gevorderden maar ook tot beginners. Dat is eerder uitzonderlijk voor Terpsichori.

Bij deze stage zal de nadruk liggen op dansen van de streek rond Kissamos, ook al omdat dit de specialiteit is van de dansleraar Lefteris Kornarakis (°1961). Hij leert de dansen aan zoals ze in de dorpen gedanst worden en daarmee gaat hij lijnrecht in tegen de tendens om ingewikkelde choreografiën te bedenken, met allerlei figuren en sprongen die de spektakelwaarde van een voorstelling moeten verhogen. Op zich valt daar wel wat voor te zeggen, zeker als je traditionele dansen wil tonen aan een breed publiek zonder dat die er bij in slaap vallen, maar toch beschouwt Lefteris Kornarakis dat niet als zijn missie. In zekere zin heeft hij wel gemakkelijk praten, natuurlijk, want vergeleken met andere streken zijn de Kretenzische dansen uit zichzelf al erg levendig.

Het voordeel van zijn aanpak is wel dat je geen getrainde atleet in topconditie moet zijn om zijn seminaries te overleven. De aangeleerde passen en sprongen zijn haalbaar voor iedereen - dat zegt tenminste Terpsichori, maar zij zijn zelf natuurlijk wel wat gewend. Anderzijds is het publiek van hun wekelijkse danslessen ook heel gevarieerd, en de leeftijden liggen tussen 0 en 40, dus als ze zeggen "haalbaar voor iedereen" mag men aannemen dat ze niet bedoelen "haalbaar voor ons".

De vzw " Centre Hellénique HE.LI.O.S" in Luik is nog maar recent opgericht, in oktober 2012, maar ze gaan er toch al stevig tegenaan. Nog maar pas in januari 2013 organiseerden ze een "vasilopita" met live-muziek, in april 2013 nodigen ze "Kompania" uit, het groepje dat als " Katerina Tsiridou & Kompania" al in mei 2012 doorheen de Lage Landen trok en daar in november 2012 een vervolg aan breiden.

Tussendoor organiseert "Helios" nu een "Georges Zambetas Tribute" en nee, u wint geen prijs als u geraden heeft dat het een concert wordt met muziek van de populaire Griekse componist Yorgos Zambetas (1925-1992).

Zambetas was eigenlijk in de eerste plaats bouzouki -virtuoos en in die hoedanigheid behoorde hij tot de besten ooit. Nu zijn er wel meer waar dat van gezegd wordt, en merkwaardig genoeg zijn velen van hen ook succesvolle componisten. Misschien moet iemand daar ooit eens een studie over maken, maar in afwachting kan u natuurlijk gewoon naar het hulde-concert gaan luisteren.

Zoiets is altijd verrassend, want bekende liedjes worden eerder geassocieerd met de zanger of zangeres die het voor het eerst bracht, en de naam van de componist en tekstschrijver blijft meestal buiten beeld. Als die nummers dan zo op een rijtje worden gezet, dan blijken daar dingen bij te zijn die iedereen kent, en dan is de reactie steevast: "Oh, is dat ook van hem? En dat ook?? En dit ook al???". En dan weet je dat je met een "succesvol componist" te maken hebt.

Voor een dergelijke "aha-erlebnis" zorgt het groepje dat, net als het concert dat ze brengen, ook "Georges Zambetas Tribute" heet.

Het bestaat uit:

• Stratos en Michael Stabourlos : bouzouki
• Dimitris Tsimbiropoulos : zang
• Lazos Chrisostomou : zang, gitaar
• Niko Deman : keyboards
• Rui Salgado : contrabas
• Chryster Aerts : slagwerk

Stratos en Dimitris zijn natuurlijk bekend van het duo "I Ellines" dat al jarenlang Griekse muziek levert voor allerlei gelegenheden: van feesten voor de Grieken in de diaspora tot sfeermuziek in restaurants. Een tijdje geleden probeerden ze al hun werkterrein uit te breiden naar concertpodia. Ze brachten zelfs een cd uit met rembetika -muziek, die goed onthaald werd maar toch niet voldoende bleek om gesubsidieerde zalen te kunnen bekoren. Of dat te maken heeft met de subsidiepolitiek van de overheid of met het aloude principe "Geen sant in eigen lant", dat weten we niet, maar jammer is het wel.

De laatste drie in het rijtje zijn ook bekend als "Hijaz", een groepje dat Arabische muziek combineert met jazzy klanken. De naam is dan ook prima gekozen: "hijaz" is namelijk een arabische toonsoort.

De man die mee instaat voor de "jazz" bijdrage in "Hijaz" is natuurlijk de drummer Chryster Aerts, die in het bruisende Belgische jazz-wereldje tot de besten gerekend wordt, en de Griekse roots van "toetsenist" Niko Deman zorgen voor nog andere accenten.