© Luc Pardon 2007

Kostas Theodorou in actie

Kostas Theodorou ( Κώστας Θεοδώρου ) bespeelde reeds verschillende instrumenten voor hij zich tenslotte, in 1989, op de contrabas ging toeleggen. Als kind al was Kostas er heilig van overtuigd dat alles realiseerbaar is, mits enige toewijding en volharding. Zodoende probeerde hij van alles en nog wat uit. En deze experimentele geest is hij eigenlijk nooit kwijtgeraakt.

Hij werd in 1965 geboren in Edessa. Op zijn vijftiende raakte hij in de ban van een gitaar, en daarvoor verliet hij zijn geboortestad in Macedonië en verhuisde naar Thessaloniki, waar hij dan de contrabas leerde kennen. Van Thessaloniki reisde hij af naar Keulen, vanwaar hij dan opnieuw vertrok richting Spanje, telkens vergezeld van zijn trouwe metgezel, een kruising tussen een Border-Collie en een Griekse herdershond.

Maar ook op muzikaal en instrumentaal gebied is Kostas Theodorou een zwerver. Zo tastte hij reeds verschillende muzikale horizonten af, werkte samen met heel wat andere musici van diverse pluimage en experimenteerde hij met heel wat snaarinstrumenten, maar ook met blaas- en slaginstrumenten.

Het is trouwens als percussionist dat hij misschien het meest bekend is in de Lage Landen. Hij zorgt vaak voor het slagwerk bij de optredens van Savina Yannatou . In het begin sprong hij vaak in voor Lefteris Angouridakis als deze verhinderd was maar de laatste tijd lijkt hij diens plaats in het ensemble Primavera en Salonico overgenomen te hebben. Ook als percussionist is duidelijk dat Theodorou niet van clichés houdt. Hij zit gehurkt op het podium, zijn instrumenten rondom hem uitgestald. Die zijn al even onconventioneel als hijzelf. Er zijn een aantal gewone trommels bij, maar ook Russisch uitziende poppetjes en zelfs een speelgoedschildpad. Daaraan ontlokt hij allerlei klanken, waarmee hij de ene keer discreet en teder de melodie van de andere instrumenten onderstreept en hen de andere keer wild en opzwepend naar een climax begeleidt.

Behalve met Savina Yannatou werkt hij sedert het begin van de jaren '80 onder meer samen met Mikis Theodorakis , Ashkabad en Melina Kana , Dionysis Savvopoulos , Nikos Kypourgos , Thanasis Papakonstantinou , Lizeta Kalimeri en vele anderen. Niet alleen als instrumentalist, maar ook als arrangeur en componist. Hij experimenteerde met jazz, maar maakt(e) ook deel uit van een groep musici uit diverse Balkanlanden die Balkanmuziek opvoert. Ook raakte hij gefascineerd door de muziek van de Australische aboriginals en door Indische muziek.

Zijn zoektocht als multi-instrumentalist begon bij de gitaar en elektrische bas. Met die instrumenten nam hij onder meer in 1987 een plaat op met de groep Nóe (Νώε) . Maar hij probeert natuurlijk ook wat koperblazers uit. Dergelijke ensembles komen vrij veel voor in Macedonië, ze zouden een erfenis zijn van de muziekkorpsen van de janitsaren. Daarnaast experimenteert hij met de gaïda (doedelzak), de zournás (schalmei) en de daoúli (grote trom), de andere traditionele instrumenten van zijn geboortestreek.

Zijn innerlijke en geografische reizen brachten hem uiteindelijk terug naar zijn vertrekpunt in Macedonië, maar hij had er wel een rijke bagage aan culturele ervaringen en indrukken aan overgehouden. Zijn eerste persoonlijke cd met de vrij toepasselijke naam Nóstos (Νόστος) is er de vrucht van. Nostos betekent de terugkeer naar de geboortegrond. De productie werd opgenomen in Thessaloniki en werd uitgebracht in de winter van 1999. De muziek ervan schreef Kostas Theodorou al tijdens zijn verblijf in Spanje. Deze instrumentale cd kan opgesplitst worden in twee delen, met enerzijds ritmische en melodieuze partijen, maar anderzijds bevat de cd ook flink wat ingetogen en plechtige muziek. Vertrekkend vanuit dezelfde wortels, namelijk de Balkanmuziek en meer algemeen de mediterrane muziek, worden er verschillende richtingen afgetast - geografisch maar ook gevoelsmatig - om dan weer terug te keren naar de klanken en ritmen van de eigen Griekse muziek. Zelf definieert hij zijn muziek als " avant-garde folk ", en deze omschrijving vat het eigenlijk kernachtig samen.

Al bij al heeft Kostas Theodorou slechts een bescheiden discografie op zijn actief staan. Een ander album met persoonlijke composities is het in 2003 verschenen Ichotopia (Ηχοτοπία) (Klanklandschappen) waarop hij samenwerkt met de Bulgaarse componist en kaval -speler Theodosii Spassov. De kaval is een Bulgaarse fluit, vergelijkbaar met de flogera . Spassov bespeelt de kaval echter niet op traditionele wijze omdat dat voor hem te beperkend is. Hij wist de mogelijkheden van het instrument zodanig uit te breiden dat er ook jazz-achtige composities mee kunnen vertolkt worden, in dialoog met andere musici. Een aanpak die perfect in de filosofie van Theodorou past.

Door de jaren heen heeft Kostas Theodorou een kern van vaste begeleiders opgebouwd, zijn "vrienden" zoals hij ze zelf noemt. Daaronder bevinden zich de pianist Takis Farazis , die zelf nog in februari 2001 op het podium van de Brugse Stadsschouwburg stond, en contrabassist Michalis Siganidis. Deze laatste behoort eveneens tot de begeleidingsgoep Primavera en Salonico van Savina Yannatou en ook hij vergezelt haar op de meeste van haar optredens in België en Nederland. Op het Brugges Festival in 2003 stelde Kostas een aantal van zijn eigen composities aan het publiek voor.