De Vereniging Groningen-Griekenland wil aandacht geven aan alle aspecten van de Griekse cultuur, zowel van het verleden als van het heden. Daartoe organiseren zij regelmatig allerlei activiteiten: lezingen, concerten, films, dansavonden, wijnproefavonden ...

Op hun uitnodiging zullen wij onze lezing over "Muziek en politiek in het Griekenland van de Twintigste Eeuw" ook bij hen houden. Nu ja, lezing ... eigenlijk is het vooral de muziek die aan het woord zal komen.

Meer details over de inhoud en de opzet van deze lezing staan op onze maart 2009 pagina.

Ook voor de programmatoren was het op het moment dat we dit concert aankondigden nog volop vakantie en toch was de ploeg van het Festival Voix de Femmes al naarstig aan het werk. Zo kwamen stilaan de eerste namen naar buiten, ook al was de programmatie nog niet helemaal rond. En zo komt het natuurlijk ook dat één en ander nog af en toe aan wijzigingen onderhevig is.

Gaandeweg werd op deze avond niet alleen een Grieks concert geprogrammeerd, maar er komt ook nog een Griekse avond bovenop. Daardoor werd het aanvangsuur van het concert vervroegd.

Het tweejaarlijks festival Voix de Femmes ontstond in 1991 in Luik. Het is bescheiden begonnen, maar werd opgemerkt omwille van haar originele en baanbrekende formule. Ondertussen is het aan haar negende editie toe en operationeel in drie Belgische steden: Luik, Brussel en Antwerpen, en soms zelfs tot over de grens in Utrecht. Daarvoor werkt het samen met het Festival de Liège, het Brusselse Flagey, het Zuiderpershuis in Antwerpen en Rasa in Utrecht.

Voix de Femmes biedt vrouwelijke artiesten uit alle hoeken van de wereld een podium en laat hen de kunst en cultuur van hun land van herkomst tonen. Maar die vrouwen zijn vaak veel meer dan alleen de hoedsters van tradities. Zij stellen ook wantoestanden aan de kaak en zijn begaan met hun toekomst, en die van hun kinderen, en vragen zich af hoe het nu verder moet en of het niet beter kan.

In Luik treedt Angélique Ionatos op met ' Eros y Muerte ', een productie uit 2007 waarmee ze in oktober 2008 nog in Brussel (Flagey) was. Alle informatie over deze productie leest u op onze oktober 2008-pagina , en natuurlijk ook in de biografie van Angélique Ionatos , te vinden in onze achtergrond-rubriek .

De bezetting voor dit concert is:

• Angélique Ionatos , stem en gitaar
• David Braccini, viool
• César Stroscio, bandoneon (Argentijnse accordeon)
• Claude Tchamitchian, contrabas

Dit concert kwam tot stand in samenwerking met het Centre Hellénique et Interculturel Agora .

De naam Michalis Tzouganakis ( Μιχάλης Τζουγανάκης ) zal bij ons vooral bekend in de oren klinken naar aanleiding van zijn optreden aan de zijde van Yorgos Dalaras in mei 2007 , samen met Melina Aslanidou .

Deze jonge Kretenzer werd in Beringen (B) geboren, maar vertoeft en werkt tegenwoordig in Griekenland. In een mum van tijd heeft Tzouganakis zich ontpopt tot een zeer verdienstelijke luit-speler en zanger die met zijn eigen band rondtoert. Zijn speelwijze getuigt van zo veel energie en wilskracht, dat hem dat bij sommige fans de bijnaam 'De Jimi Hendrix van de luit' opleverde, aldus de organisator van deze tour.

Een andere verdienste van Michalis Tzouganakis is dat hij, net zoals vele andere Kretenzische muzikanten van zijn generatie, vertrekt vanuit de traditionele Kretenzische muziek, maar er nieuwe elementen aan toevoegt en zo die traditie in een frisser jasje steekt. Traditionele instrumenten worden met moderne instrumenten gecombineerd, met als resultaat modern klinkende muziek waarin de traditionele Kretenzische elementen nog duidelijk aanwezig zijn. Zo krijgen we de op Kreta klassieke combinatie van lyra en luit , samen met drums en gitaren op hetzelfde podium en het geheel krijgt plots een heel eigentijds geluid.

Tzouganakis speelt meerdere snaarinstrumenten, maar zijn voorliefde gaat nog steeds uit naar de luit , het eerste instrument waarmee hij als dreumes in aanraking kwam en waarvan de klank hem nooit heeft losgelaten.

Hij schrijft ook zelf liedjes. Het meest bekende is waarschijnlijk " Pali-Pali " (Πάλι-Πάλι), "Steeds opnieuw", dat op zijn derde persoonlijk album "Achtides" (Αχτίδες), "Stralen" is verschenen. Dit album dateert uit 1993. Maar het lied wordt ook gezongen door de in Griekenland zeer populaire zanger Manolis Lidakis , die het in 1997 eveneens op cd opnam. Manolis Lidakis , zelf ook van Kreta afkomstig, is daardoor mee verantwoordelijk voor het grote succes van deze song.

Op deze Europese Tour doet Michalis Tzouganakis achtereenvolgens de volgende steden aan:

• Dinsdag 10 november: Amsterdam (NL)
• Donderdag 12 november: Düsseldorf (D)
• Zaterdag 14 november: München (D)
• Zondag 15 november: Mainz (D)
• Zaterdag 21 november: Berlin (D)

De details voor Amsterdam en Düsseldorf vindt u in het kader hieronder.

Berlijn werd op het laatste moment aan het rijtje toegevoegd. Hij was er immers in mei pas geweest, maar het publiek vroeg naar meer,"Pali-Pali", en zo werd het concert in november in Berlijn dan ook letterlijk aangekondigd.

Dat de organisatoren van het Brugges Festival het al een tijdje moeilijk hebben is al langer bekend. Met hun eigenzinnige visie varen zij immers tegen de gebruikelijke stroom in en dat is iets wat in onze maatschappij onverbiddelijk wordt afgestraft. Meedoen met de rest of je gaat er uit, dat is het credo tegenwoordig. Toch zijn het - naar onze bescheiden mening - de dwarsliggers die de trein doen rijden, en gelukkig zijn er nog dwarsliggers op deze wereld, en een paar sympathisanten die op diezelfde trein springen.

Velen zouden er reeds het bijltje bij neergelegd hebben, wat dan het einde had betekend van een uniek concept. Maar de organisatoren en vrijwilligers van het 22ste Brugges Festival geven het niet snel op. Zelfs nagenoeg zonder subsidies - dit jaar geschrapt, naar het schijnt wegens "gebrek aan ambitie" - hebben ze er toch nog een behoorlijk sterke mini-editie van gemaakt.

Het unieke aan het Brugges Festival is dat het ontdekkingen biedt op het gebied van Vlaamse muziek en wereldmuziek, en dat in de comfortabele omgeving van een stemmige stadsschouwburg met een goede akoestiek en fluwelen zeteltjes. Geen festival dus dat ontaardt in een braspartij maar wel een festival op maat van fijnproevers en melomanen met een open oor.

Iemand die dat ook inziet, onder meer omdat ze al van bij het prille begin regelmatig te gast was op het Brugges Festival, is niemand minder dan Maria Farantouri .Ook zij heeft blijkbaar last van "gebrek aan ambitie" want toen ze hoorde van de Brugse perikelen paste ze prompt haar tarief aan - naar beneden, zodat ze net binnen het budget paste. De subsidieschenkers zullen zoiets allicht ondenkbaar en onbegrijpelijk vinden, maar wie Farantouri kent die weet wel beter. In onze biografie van haar kunt u lezen hoe ook zij een dwarsligger van formaat is, en hoe zij vindt dat het de taak is van een artiest om het onrecht in de wereld aan te klagen. Het is niet voor niets dat ze enkele jaren geleden, samen met enkele zogenaamd uitgerangeerde "oude sokken" als Mikis Theodorakis en Lefteris Papadopoulos , een neus zette naar de grote platenfabrieken en hun ambitie om de wereld naar hun commerciële pijpen te laten dansen. Een kolfje naar haar hand dus, dit optreden.

Speciaal voor haar, en als dank voor haar steun, stapt het Brugges Festival af van de traditie om op één avond twee verschillende concerten van een uur te programmeren. Maria Farantouri zingt, samen met haar drie begeleiders, de hele zaterdagavond vol, twee keer drie kwartier na elkaar. Want inderdaad, de Griekse bijdrage staat deze keer op zaterdagavond geprogrammeerd, en niet op de slotavond op zondag. Ideaal dus voor wie van verder komt en die anders de volgende dag had moeten werken. Het zal allicht de moeite lonen. Farantouri in het decor van de knusse Brugse Stadsschouwburg is op zich al een belevenis, en gezien de omstandigheden lijkt het ons niet uitgesloten dat dit een optreden wordt waar "de vonken van af vliegen".

Maria Farantouri (zang) laat zich op dit concert begeleiden door Henning Schmiedt (piano) , nu al vele jaren één van haar trouwe kompanen, en door Jens Naumilkat (cello) . Beiden maken deel uit van de Berliner Instrumentalisten en zijn al jaren vertrouwd met het oeuvre van Mikis Theodorakis . De derde begeleider is Sokratis Sinopoulos , op twee oude Griekse instrumenten: de lyra en luit van Constantinopel.

De tweeëntwintigste editie van het festival loopt van 13 tot 15 november.

Het volledige programma is als volgt:

• Vrijdag 13 november: Karim Baggili Trio en Eva De Roovere
• Zaterdag 14 november: Maria Farantouri
• Zondag 15 november: Orquesta Típica 'Guardia Cadenera' , voorafgegaan door een tango-initiatie en tango-dans met live muziek van Reflejo Urbano.

In het verleden hebben we het Brugges Festival - en vooral vele anderen - al eens de mantel uitgeveegd als ze kozen voor kwalitatief hoogstaande maar wel gevestigde waarden als daar zijn ... jawel, Maria Farantouri . Wat ons zorgen baart is dat organisatoren geen risico's meer durven nemen en dat er voor het publiek geen ontdekkingen meer te doen zijn. Het is nu zelfs officieel: de ambitie om ontdekkingen te brengen is fout en derhalve subsidies onwaardig. Maar kijkt u eens naar de affiche van BF 22. Toegegeven, de stem van Eva De Roovere is zowat om het kwartier op de Vlaamse radio te horen, maar de anderen? De ontdekkingen zijn er dus wel degelijk, het Festival steekt nog steeds zijn nek uit. Als Farantouri in deze omstandigheden kan bijdragen om de risico's beheersbaar en het Festival meer zelfbedruipend te maken, dan is daar voor ons niets mis mee. Bovendien: als de diva in eigen persoon bereid is om er de schouders onder te zetten, wie zijn wij dan om foei foei te staan roepen?

Een biografie van Maria Farantouri vindt u in onze achtergrond-rubriek . Die bio, die we al een tijdje geleden schreven, blijft natuurlijk actueel, alleen is de discografie niet meer recent bijgewerkt.

O ja, nog iets: als u op het Festival bent, houdt u dan eens de talrijke vrijwilligers in de gaten. Kijkt u eens hoe die enthousiast het beste van zichzelf geven om uw avond tot een succes te maken. Bedenk vervolgens dat er achter de schermen nog veel meer werk verzet wordt dat wij, als publiek, alleen maar kunnen vermoeden. En vraagt u zich dan met ons af hoe de subsidiecommissie deze mensen een "gebrek aan werkkracht" kan verwijten. Dat schijnt namelijk ook een van de redenen geweest te zijn om de subsidies te schrappen.

De Griekse zangeres Savina Yannatou is van alle markten thuis. Zij is niet alleen een vertolkster van liederen, iets wat met haar stem op zich al de moeite waard is, maar zij 'interpreteert' die liederen in de letterlijke zin van het woord. Zij ontrafelt elk lied tot de essentie en maakt er dan een heel eigen bewerking van. Die bewerkingen hebben soms een verrassend resultaat. Yannatou intrigeert met haar muziek en brengt zekerheden uit hun evenwicht. Niets is meer wat het lijkt. Griekse traditionals krijgen bijvoorbeeld een jazzy tintje en vocale improvisaties gaan moeiteloos over in declamatie en omgekeerd. Yannatou laat zich ook inspireren door traditionele liederen van over de Griekse grenzen heen en 'speelt' met deze muziek, zonder afbreuk te doen aan het origineel en zonder daarbij kitscherig over te komen.

Maar vooraleer zij zich aan dit soort experimenten waagde heeft zij natuurlijk voor een stevige onderbouw gezorgd. Ooit was ook zij één van de muzen van wijlen Manos Hadjidakis . Hij was het die haar reeds vroeg aanraadde om nooit de richting van de commerciële muziek in te slaan, de meester zag in dat Yannatou meer in haar mars had. En hij had juist gezien.

Op deze drie concerten laat Savina Yannatou zich begeleiden door de pianiste Evgenía Karláfti ( Ευγενεία Καρλαύτη ). Karlafti is klassiek geschoold en ze schrikt dan ook niet terug voor namen als Bach, Brahms en Sjostakovitsj. Met precies deze muziek was ze vorig jaar bijvoorbeeld nog te horen in Athene, samen met Yannis Athanasopolous op viool, in een programma dat heette "Classical stuff ... in the space of Jazz" . In dit geval ging het om veel klassiek met slechts een klein snuifje jazz er overheen. Maar ze zit ook nog in een heleboel andere ensembles (meestal slechts twee of drie man sterk, sommige mee opgericht) en daar is het jazzy element doorgaans sterker aanwezig. Ze gaat dikwijls op dezelfde manier te werk als Yannatou : eerst terug tot de essentie en dan opnieuw aankleden. Haar inventieve bewerkingen van jazz- en blues-liederen zijn dan ook bekend en gewaardeerd in heel Athene.

Geen wonder dat beide dames elkaar vonden. Evgenia Karlafti werkte in 2002 al mee aan Yannatou 's cd "Pao na po sto synnefo" (Ik zal voor de wolk zingen). Daarop staat werk van Manos Hadjidakis gezongen door Yannatou , in een sobere bewerking met piano, viool, cello en klarinet.

In de zomer van dit jaar traden Yannatou en Karlafti dan samen op met een rijk gevuld programma. Het grootste deel was materiaal van "Pao na po sto synnefo" . Dat werd aangevuld met muziek van andere grote Griekse componisten: Lena Platonos, Nikos Kypourgos en Nikos Mamangakis bijvoorbeeld. Maar er zat ook werk van buitenlanders bij, zoals Leonard Cohen, Joni Mitchell en Joan Baez. Het geheel werd vervolledigd met traditionele liederen van de Middellandse Zee en uit andere delen van de wereld, zoals de Caraïben. Enige gelijkenis met een bloemlezing uit de rijkgevulde carrière van Yannatou is natuurlijk niet louter toevallig.

Met dit programma namen ze in juni deel aan het bekende Ymittós Festival. In september stonden ze dan in het Dora Stratou theater, in het kader van het prestigieuze Festival van Athene. Voor die gelegenheid had Yannatou ook nog haar huisorkest Primavera en Salonico laten aanrukken. Die verzorgden het tweede deel van het concert, met werk uit zowat al haar cd's, maar het eerste deel was hetzelfde als op het Ymittos Festival. Dat is ook min of meer het programma waarmee ze nu naar de Art Base in Brussel komen.

We zeggen "min of meer" omdat je met Yannatou nooit weet wat er precies op het programma staat. Meestal weet ze het zelf niet eens, want de speellijst wordt vaak pas een uurtje voor het begin van de voorstelling opgesteld, samen met haar muzikanten. Daarbij spelen heel veel factoren een rol, niet in het minst de stemming van het ogenblik. En in de Art Base is ze natuurlijk beperkt door het feit dat ze alleen maar een piano als begeleiding heeft - alsof dat voor iemand als Yannatou een beperking zou zijn. Bovendien schijnt Evgenia Karlafti ook meer dan behoorlijk te kunnen zingen.

Wie een beetje volgt wat de Art Base zoal op het podium brengt, niet alleen de Griekse concerten maar ook de Indische en Zuid-Amerikaanse en andere, die weet al langer dan vandaag dat dit zaaltje gerust het predikaat "klein maar dapper" verdient. Dat wordt nog maar eens bewezen met deze optredens. Frans De Clercq, de bezieler achter de Art Base, mag er best trots op zijn dat hij dergelijke rasartiesten wist te overhalen om bij hen te komen optreden.

Omgekeerd siert het ook Savina Yannatou dat zij, als topartieste die in de grootste concertzalen in de hele wereld heeft gestaan, toch de neus niet ophaalt voor kleinschalige podia als Art Base. Maar ja, zij heeft dan ook andere drijfveren dan louter commerciële ...

Een biografie van Savina Yannatou vindt u in onze achtergrondrubriek .

Dit najaarsconcert is één van de klassiekers in de activiteitenkalender van het Roosendaals Ensemble Omonia . Het wordt desgewenst afgesloten met een Grieks warm buffet.

Het ensemble brengt een programma met Griekse populaire en klassieke liederen van Mikis Theodorakis , Manos Hadjidakis en Stavros Xarchakos .

Wie van ver of nabij belangstelling heeft voor Griekse muziek kon er niet naastkijken: de grote Griekse dichter Yannis Ritsos zou dit jaar een eeuw oud geworden zijn en daar wordt her en der aandacht aan besteed.

Ook de Brusselse literaire kring "Cercle Hellénique d'Etudes Contemporaines" (beter bekend onder haar Griekse benaming Kyklos) draagt zijn steentje bij. In samenwerking met het koor van het "Lycée Hellénique de Bruxelles" presenteren ze werk van Ritsos, op muziek gezet door Mikis Theodorakis.

Het "Lycée Hellénique", voluit (in het Nederlands) het "Grieks Gymnasium en Lyceum van Brussel" en kortweg de "Griekse school", is een onderwijsinstelling die in 1991 opgericht werd voor de kinderen van Griekse migranten. Tegenwoordig zijn de meeste leerlingen afkomstig uit Griekse gezinnen die slechts tijdelijk in België verblijven, zoals ambtenaren van de Europese Instellingen, medewerkers van de ambassade en consulaten, van de NATO en dergelijke. Op deze manier kunnen hun kinderen de middelbare school doorlopen in hun eigen moedertaal. Maar er zijn ook leerlingen die een andere moedertaal hebben en die op deze manier - de harde manier - Grieks willen leren. De lessen worden namelijk in het Grieks gegeven. De leerkrachten worden aangesteld en betaald door het Griekse Ministerie van Opvoeding. Het aantal leerlingen varieert van jaar tot jaar maar schommelt rond de 100.

Deze voorstelling van de poëzie van Ritsos wordt in het Grieks gegeven.

Deze Griekse dansavond wordt georganiseerd door de Griekse Gemeenschap van Brussel naar aanleiding van 28 oktober , dat in Griekenland een nationale feestdag is.

Bij die gelegenheid krijgen we een mix van live muziek en dansdemonstraties, eten en drinken op zijn Grieks, keuvelen en dansen... al wat er normaal zoal gebeurt wanneer er een paar Grieken samen komen.

De Kretenzische Gemeenschappen in de diaspora vieren minstens twee keer per jaar feest, in het voorjaar is dat naar aanleiding van de herdenking van de Slag om Kreta in mei 1941 en in het najaar worden de slachtoffers van het Arkadi-klooster herdacht. Die vielen op 8 november 1866, tijdens één van de vele opstanden op Kreta. Het eiland was toen nog onderdeel van het Ottomaanse Rijk maar de Kretenzers streefden naar onafhankelijkheid en de eenmaking ( enosis ) met het reeds onafhankelijke Griekenland. Ook deze opstand mislukte en honderden Kretenzers zochten hun toevlucht in het Arkadi-klooster, bij Rethymnon. Liever dan in handen van de Turken te vallen bliezen ze het kruitmagazijn - en zichzelf - op.

We kregen twee meldingen binnen van deze herdenkingsfeesten: in Keulen en in Brussel. Op beide speelt Nikos Gounakis met zijn groep. Nikos Gounakis , alias "Pathiaris", speelt Kretenzische lyra en zingt. Hij laat zich begeleiden door één of meerdere luitspelers.

Eén van de liederen uit zijn repertoire gaat trouwens over de 'Olokáftoma tou Arkadíou', het doet het verhaal van de tragedie in het Arkadi-klooster. Dat liedje is dus bijna honderdvijftig jaar oud ... Het is een mooie illustratie van de manier waarop de geschiedenis van generatie op generatie doorgegeven werd: mondeling en op een manier die aanspreekt. Je zou verwachten dat ze er dan een "schepje bovenop" doen, maar dat is - in dit geval althans - niet zo. Het liedje spreekt over "359 Kretenzers", andere bronnen hebben het over zo'n duizend slachtoffers, waaronder zeshonderd vrouwen en kinderen.

Nikos Gounakis woont in België maar hij is regelmatig op Kreta. Onlangs was hij er op de lokale televisie te zien samen met de legendarische grootmeester op de laouto , Yannis Markoyannakis . Er is een kans dat deze laatste ook naar deze feesten komt, maar helemaal vast staat dat nog niet.

De vaste groep rond Nikos Gounakis ( lyra en zang) bestaat tegenwoordig uit Manolis Arfaras ( laouto ) en soms ook Lefteris Liviakis ( laouto ).

Het zou een hele eer zijn mocht Yannis Markoyannakis voor de gelegenheid overkomen om op deze feesten mee te spelen. Het werd hem gevraagd, maar deze meester-luitspeler is ondertussen 83 jaar en werd onlangs aan zijn hand geopereerd. De kans bestaat dus dat het niet doorgaat, maar op het ogenblik dat we dit schrijven heeft hij wel toegezegd. Als hij komt, dan is het de moeite waard om zo iemand aan het werk te zien, zelfs al speelt hij maar één enkel liedje. Nikos Gounakis drukt het als volgt uit: het is niet gewoon tokkelen wat de man doet, maar uit zijn plectrum en vingers straalt de mannelijke oerkracht van de rasechte Kretenzer.

Aanvulling van 1 november 2009 : Het werd ons vandaag bevestigd, Yannis Markoyannakis zal niet aanwezig zijn op deze reeks concerten. Misschien een volgende keer, voor het feest in mei volgend jaar, we zien wel...

We laten het stukje over deze grootmeester op de luit toch maar gepubliceerd staan, omdat het (alweer) zo'n boeiende persoonlijkheid is.

Aanvulling van 30 december 2012 : dat stukje is intussen verder uitgewerkt tot een volledige biografie van Markoyannis en daarom overgebracht naar onze rubriek "Biografieën" , dit naar aanleiding van optredens die voor januari aangekondigd werden, in Brussel en in Maasmechelen.

Voor de derde keer nodigt de vzw Kapa - Griekse dansen Kalitsa dansleraar Vasilis Terzis uit voor een stage met dansen uit Macedonië. De eerste keer was in oktober 2005 en de tweede keer in mei 2007 .

Deze stage richt zich tot gevorderden en spitst zich toe op lokale dansen uit Serres en dansen van de Vlachen, maar ook dansen uit Goumenissa komen aan bod. Het provinciestadje Goumenissa in het district Kilkis staat bekend om haar rijke tradities, onder meer de plaatselijke Brass Bands zijn alom bekend.

Meer over Vasilis Terzis en een woordje uitleg over de Vlachen leest u op onze oktober 2005-pagina .

Programma :

Zaterdag 28 november:

• 14u30 - 18u30: dansles
• Vanaf 20 uur start een avondfeestje voor de cursisten

Zondag 29 november:

• 10u30 - 13u: dansles
• 13u - 13u45: lunch voorzien door Kapa (met broodjes en beleg)
• 14u - 17 u: herhalingen en opname dvd

U kan kiezen voor het ganse weekend of zaterdag alleen.

Op de valreep laat de vereniging Balkan-Brugge ons weten dat zij een weekendcursus met volksdansen uit Noord-Griekenland organiseert.

Dansleraar van dienst is Kyriakos Moïsidis uit Thessaloniki. Hij specialiseert zich in dansen van drie grote streken: Macedonië, Thracië en de Pontos , een programma dat nagenoeg gans Noord-Griekenland omvat. De cursus richt zich tot dansers met enige ervaring in dansen van de Balkan, maar er worden dansen gebracht van verschillende moeilijkheidsgraad. De cursus wordt in het Engels gegeven.

Deze cursus is duidelijk breder van opzet dan die van Vasilis Terzis later deze maand , die zich eerder toespitst op zeer lokale dansen, bijna tot op dorpsniveau.

De cursus telt tien lesuren en begint op zaterdag 7 november om 10u30 (onthaal vanaf 9u30) en eindigt op zondag 8 november na de lunch (omstreeks 14u30). De cursus gaat door in de sportzaal van de jeugdherberg "De Sceure", waar er ook kan overnacht worden, desgewenst vanaf vrijdagnacht. De jeugdherberg is gelegen aan de weg Ieper-Veurne (N8) in het hartje van de Westhoek. Vanuit het station Veurne is De Sceure te bereiken met de bus van De Lijn nummer 50.

De vzw Rizes . is ontstaan naar aanleiding van de musical 'Music roots of Greece 1930-1960' , die in januari 2006 voor het eerst werd opgevoerd.

Sindsdien organiseert deze vzw jaarlijks in november een Grieks feest. Voor de livemuziek zorgt ook deze keer de groep Pegasus .

Zoals ieder jaar wordt er ook een korte voorstelling gegeven, die ongeveer een half uurtje zal duren. Maar deze keer is het "slechts" een preview van de volledig nieuwe show die in februari 2010 in première zou gaan..

De Nederlandse acteur en theatermaker Tim Meeuws houdt van Griekse muziek, zoveel is zeker. Vorig jaar realiseerde hij zijn droom om een Nederlandstalige cd te maken met Griekse liederen. De cd ' Als een vreemde ' werd in maart 2008 voor het eerst aan het publiek voorgesteld. De reacties waren enthousiast, de cd kreeg tot in Griekenland lovende commentaren.

Alle nummers van de cd zijn bewerkingen van liedjes die in Griekenland enorm populair zijn. Tim Meeuws voorzag ze van een Nederlandse tekst: soms een vertaling, soms totaal nieuwe verzen. Ook de bewerkingen zijn verrassend nieuw, al was het maar door de instrumentatie: de klanken van een bandoneon of van een fado-gitaar zijn niet meteen gebruikelijk in de Griekse muziek. Toch zijn de originele Griekse liederen nog duidelijk herkenbaar, er is zelfs met veel respect voor het origineel gewerkt.

De cd wordt ondergebracht bij de 'Wereldmuziek' en dat is wel terecht. Er is niet alleen de combinatie van Nederlandstalige teksten met Griekse muziek maar er zijn ook invloeden van andere wereldmuziek. Dat maakt het repertoire natuurlijk toegankelijk voor een breder publiek, ook voor toehoorders die minder vertrouwd zijn met Griekse muziek.

De cd verscheen te laat om er datzelfde seizoen nog uitgebreid mee rond te toeren in Nederland. De meeste theaters hadden immers hun programma al opgesteld. Maar uitgesteld is niet verloren, de tour komt er nu wel. Hij gaat van start in november. De eerste data zijn intussen bekend, maar er kunnen er meer volgen.

Tim Meeuws heeft van de tussenliggende tijd goed gebruik gemaakt. Hij kondigde bij de cd-presentatie vorig jaar al aan dat hij van deze concerten een avondvullend muzikaal theaterprogramma wou maken, waarbij hij zijn twee grote liefdes combineert: acteren en zingen, en hij heeft woord gehouden.

Voor deze theaterconcerten zal hij zich meestal laten bijstaan door een zeskoppige band, maar sommige concerten worden ook met een kwartet uitgevoerd.

Het ensemble van Tim Meeuws, zijn 'wereldmuzikanten', bestaat uit:

• Tim Meeuws : zang
• Bert Heikema: gitaar, fadogitaar, bouzouki en hij stond eveneens in voor de arrangementen
• Harry Dijkstra: bandoneon
• Akos Laki: klarinet en sopraansax
• Behsat Üvez: percussie en tzouras
• Ilsje Merk of Alexandra Vierkant: cello
• Bert van Erk: contrabas

De Brusselse vereniging ' Belgique Grèce asbl ' organiseert twee keer per jaar een avond met een mix van cultuur en ontspanning. Deze avonden beginnen telkens met een lezing (in het Frans) en eindigen in een meer informele sfeer, met een mini-concert, een hapje en een drankje, en desgewenst ook een dansje.

Voor de lezingen wordt steeds beroep gedaan op specialisten in hun domein. Deze keer komt de Griekse filologe (en voorzitster van de vereniging) Despina Saltouridou een voorstelling geven rond het thema: "Les visages de la Vierge dans les icônes et les traditions populaires grecques modernes" . Laat u door de titel niet misleiden: dit wordt geen voordracht over theologie maar wel een reis door de Griekse mentaliteit. De spreekster wil aantonen dat de Heilige Maagd vele gezichten heeft, die ook nu nog levendig aanwezig zijn in de Griekse tradities.

Naar goede gewoonte volgt na de lezing, omstreeks 20 uur, een mini-concert met Takis Mendis en kompa(a)n(en).

Dat Griekse muziek een vlag is die veel ladingen dekt hebben we al meermaals op deze website aangetoond. Dit concert is daar het zoveelste voorbeeld van.

Het groepje D.F - voluit Delirium Framboise - bestaat uit de broers Nikos en Manos Nychas. Ze werden in Brussel geboren en groeiden daar ook op. Hun ouders zijn Grieken die zich jaren geleden in Brussel vestigden en er actief deelnemen aan het culturele leven. Ze zijn bijvoorbeeld actief in het Griekse amateurtheater in Brussel, maar ze stelden ook hun huiskamer ter beschikking voor het project: Living Room Music , een initiatief van Muziekpublique . Zoals de naam laat vermoeden worden de concerten bij muziekliefhebbers thuis gegeven.

De ouders Nychas gaven hun liefde voor muziek door aan de kinderen. Die leerden niet alleen piano spelen maar ook saxofoon en fagot. Ze volgden de Europese School in Brussel en later gingen ze naar Londen om er verder te studeren. Op die manier vulden ze hun muzikale bagage - die toch al Griekse muziek, wereldmuziek en klassieke muziek bevatte - aan met de muziek die hun generatie aanspreekt: hip-hop, reggae, jazz, funk.

Van het een komt het ander en het duurde niet lang of de broers begonnen zelf muziek te maken. Een groep oprichten is niet zo moeilijk maar dat moet uiteraard nog een naam krijgen ook. Als goeie studenten hadden ze in Brussel natuurlijk ook kennis gemaakt met de honderden Belgische streekbieren. Of ze die allemaal ook metterdaad bestudeerd hebben, weten we niet, maar er zijn er in elk geval twee die bij hen bijzonder in de smaak vielen: het Delirium Tremens bier, met een hoog alcoholgehalte, en het fruitige Framboise bier. Bitter en zoet dus, en daarmee was meteen de naam van de groep gevonden.

In juli van dit jaar verscheen het debuutalbum van D.F ( Delirium Framboise ). Het heet: London Sessions en het bevat 14 tracks in hip-hop stijl, met invloeden van reggae en funky music. De tekst wordt in rap-vorm gezongen in het Grieks, Engels en nu en dan in het Frans.

Blijkbaar houden de jongens niet van half werk. Ze gooiden er meteen ook maar een video-clip tegenaan, van de track " Free your mind ", en daaraan verleenden niemand minder dan de zangeres Eleni Dimou en de groep Locomondo hun medewerking. De zevenkoppige Griekse band Locomondo combineert Caraïbische muziek zoals reggae en ska met Griekse elementen. De veelzijdige zangeres Eleni Dimou heeft er in Griekenland al bijna een carrière van dertig jaar opzitten. Ook zij staat steeds open voor nieuwe muzikale avonturen. En niet alleen dat, ze is van plan om nog een tweede carrière uit te bouwen, als schrijfster. Ze komt deze maand naar Brussel om haar eerste boek, "Όσα δεν είπαμε" (Wat we niet zeiden), voor te stellen aan het publiek. Het is een roman over een vriendschap tussen twee vrouwen die denken dat ze voor elkaar geen geheimen hebben.

Uiteraard maakt ze van de gelegenheid gebruik om naar het optreden van D.F ( Delirium Framboise ) te komen en het is de bedoeling dat ze daar ook even de microfoon pakt om een of twee nummertjes mee te zingen. Met andere woorden, het is géén Dimou-concert.