De vzw KAPA organiseert een dansstage , waar de dansen van Centraal Macedonië - wel ja - centraal staan, met nadruk op de dansen uit de regio Naoussa-Episkopi en Roumlouki.

Episkopi is een dorpje in de buurt van Veria. Het is een relatief klein dorpje, met pakweg 2000 inwoners, maar toch heeft het een rijke traditie, en wie zich gaat verdiepen in de cultuur van die streek komt het dan ook onevenredig vaak tegen.

Roumlouki is geen dorp(je), het is de naam van het zuid-westelijke deel van de uitgestrekte laagvlakte tussen Veria en Thessaloniki, ten noorden van de Aliakmonas rivier, en tot aan de Axios (of Vardaris) rivier.

De streek zou haar naam aan de Turken te danken hebben. Die lijfden het gebied in de 14de en 15de eeuw in bij het Ottomaanse Rijk, en toen troffen ze daar een hoofdzakelijk Griekse bevolking aan. Dat was in die tijd helemaal niet vanzelfsprekend, want tenslotte zitten we hier in Macedonië en daar woonden zoveel bevolkingsgroepen naast en door elkaar dat het aanleiding gaf tot de culinaire term "macédoine", voor een fruitsalade. Maar in die vlakte woonden er dus zoveel Grieken dat de Turken het gebied "Rumlik" noemden, samengesteld uit "Rum" (Griek) en het achtervoegsel "-lik", dat "van" betekent. Dus: "(land) van de Grieken", of met andere woorden "Grieken-land". Het gebied bleef nog wel onderdeel van het Ottomaanse Rijk en pas in 1912 kwam het bij het "echte" (hedendaagse) Griekenland.

In het westen van Roumlouki ligt Vérgina, waar in 1977 de bekende koningsgraven gevonden werden, en net buiten de noordelijke grens van het gebied ligt Pella, de oude hoofdstad van het Macedonische Rijk. Het zal duidelijk zijn dat Alexander de Grote hier nooit ver weg is. De voornaamste stadskern in het gebied heet tegenwoordig trouwens Alexandria (tot in 1953 heette het Gidás).

Met zo'n rijke traditie zal het duidelijk zijn dat het specialistenwerk is om de plaatselijke dansen te beheersen. De vzw KAPA laat dan ook twee van dergelijke specialisten overkomen om - hopelijk - de deelnemers aan de stage ook tot op hoog niveau op te tillen. Ze zijn allebei geboren en getogen in de regio en ze leggen zich al jarenlang toe op deze materie.

Manos Galitis (°1972) is afkomstig van Naoussa. Daar danst hij al vanaf zijn vierde levensjaar mee in de plaatselijke vereniging "Genitsari". Hij bleef bij de groep, eerst gewoon als danser, maar later nam hij de leiding op zich en ging zelf ook les geven. Hij neemt deel aan talrijke traditionele dansseminaries in heel Griekenland.

Katerina Deliopoulou (°1970) komt uit het hoger genoemde Alexandria , het hart dus van Roumlouki, waar ze ook opgroeide. Haar levensloop volgt dezelfde hoofdlijnen als die van Manos Galitis, alleen begon zij "pas" op haar achtste te dansen in de plaatselijke dansgroep. Ook zij ging later, in 1990, zelf les geven, niet alleen aan verschillende verenigingen in de regio maar ook in het buitenland, waar ze dan specifiek de dansen van Roumlouki aanleert.

Sedert 2015 begonnen Manos Galitis en Katerina Deliopoulou samen met het organiseren van een jaarlijks seminarie traditionele dansen in Naoussa. Mocht u tijdens de week van carnaval daar in de buurt zijn ...

In afwachting komen zij dus naar u toe. Ze brengen ook nog drie muzikanten mee naar Aartselaar, en dat zijn Yannis Galitis (klarinet), Dimitris Psathas ( zournas ) en Vangelis Psathas ( daouli en zournas ). Het lijkt niet onwaarschijnlijk dat de eerste de zoon is van zijn vader, en dat ook de twee anderen vader en zoon zijn.

Op zaterdag worden de deelnemers verwacht tegen 13u30, de lessen worden gegeven van 14u tot 19u.

's Avonds is er een avondfeest met een traditioneel buffer "à la KAPA ", wat betekent dat iedereen iets meebrengt dat hij of zij zelf klaargemaakt heeft - maar wel enkel koude gerechten.

Zondag is de afspraak om 10u, de lessen lopen dan van 10u30 tot 17u.

Ondanks de naam brengt het ensemble "Rebetien" (Ρεμπετιέν) niet alleen rembetika . Zij hebben ook traditionele dorpsliedjes op hun repertoire staan, uit verschillende streken van Griekenland, en ze spelen ook eigen composities. Ze zijn gefascineerd door de klank van de oude 78-toeren platen, maar in hun arrangementen smokkelen ze ook elementen uit andere muziektradities binnen. Daarvoor kijken ze vooral naar het oostelijke Middellandse-Zeegebied en de Balkan.

De groep bestaat uit:

• Avgerini Gatsi : accordeon , zang
• Fotis Vergopoulos : bouzouki , zang
• Yannis Zarias : viool , baglamas
• Kostis Kostakis : gitaar , zang

Vooral de naam van Avgerini Gatsi (°Athene 1989) zal misschien een belletje doen rinkelen. Precies vier jaar eerder was zij al eens in Brussel, toen als lid van het "Smyrna Quartet". We schreven toen een (korte) bio van haar, die nog altijd te lezen staat op onze oktober 2012 maandpagina .

Een korte toelichting bij de anderen:

Fotis Vergopoulos (Φώτης Βεργόπουλος) werd in 1988 geboren in Melbourne (Australië), maar zijn familie keerde al een jaar later terug naar Griekenland, waar hij opgroeide. Zijn vader had in de jaren '80 in Australië mee de groep "Apodimi Kompania" opgericht, en ook in Griekenland blijft hij zich met muziek bezighouden. De vonk slaat over op zijn zoon als die zes is. Na zijn middelbare school gaat hij in Australie om er een diploma van burgerlijk ingenieur te gaan behalen. Maar de muziek laat hem niet los. Hij is actief in verschillende groepen, waarmee hij optreedt op bekende festivals als het Brunswick Music Festival en het Port Fairy Folk Festival. In 2013 keert hij dan (voorlopig definitief) terug naar Griekenland en vestigt zich in Athene.

Yanni Zarias (Γιάννης Ζαρίας) werd in Athene geboren, in 1977. Hij behaalde daar eerst een diploma klassieke viool, dan ging hij jazz studeren aan het Conservatorium van Amsterdam, en vervolgens behaalde hij een doctoraat in viool aan de Universiteit van Macedonië in Thessaloniki. Tussendoor haalde hij ook nog een diploma als ingenieur elektronica en computer. Toch is de viool zijn grote liefde. Hij speelt al vanaf heel jonge leeftijd, en dat in de meest verscheidene genres, van traditioneel over rembetika en laïka tot endechna. Maar hij heeft ook belangstelling voor de rol van de viool in de omringende Balkan-landen en voor improvisatietechnieken. Sinds 2007 geeft hij zelf ook vioolles aan de universiteit in Thessaloniki.

Kostis Kostakis (Κωστής Κωστάκης) werd in 1988 geboren in Nea Ionia (Athene). Van zijn vader, die in zijn vrije tijd accordeon speelde, kreeg hij de liefde voor de rembetika en de smyneïka mee. Toen hij acht jaar was ging hij toch maar klassieke gitaar en muziektheorie leren aan het conservatorium. Een jaar of zes later ging hij zich ook toeleggen op de elektrische gitaar. Tijdens zijn studietijd speelde hij in allerlei amateur-groepjes maar vanaf zijn achttiende werkt hij als professioneel gitarist, onder meer in allerlei clubs.

In september 2016 treedt de groep op in Duitsland en in oktober zijn Nederland en België aan de beurt.

Dit seizoen treden de Komokrators op verschillende plaatsen op in eigen land en nabije omgeving.

In oktober is Oost-Vlaanderen aan de beurt, met een optreden in het cultuurcentrum Stroming in Sleidinge, een deelgemeente van Evergem.

De Kosmokrators brengen op deze tour rembetika-liederen in het Grieks en in het Nederlands. Aan de Nederlandse vertalingen werd flink wat gesleuteld maar steeds met de betrachting om de geest van het oorspronkelijke lied te behouden. Het geheel is luchtig, zodat de vaak harde originele teksten via de vertalingen goed tot het publiek doordringen en niet te zwaarwichtig overkomen. Sommige puristen hebben liever niet dat deze liederen vertaald worden, omdat er een hele wereld van pijnlijke gebeurtenissen achter schuilgaat, gebeurtenissen die indertijd diepe wonden hebben geslagen. De rembetika -muziek duikt overigens telkens weer op wanneer de Griekse natie onder druk komt te staan. Vandaar dat deze muziek voor veel Grieken een bijzondere betekenis heeft. Maar de makers en uitvoerders van dit repertoire zijn duidelijk liefhebbers van rembetika -muziek en daar is absoluut niets mis mee.

Bezetting :

• Frans De Clercq: zang en bouzouki
• Michel Karakatsanis: zang en bouzouki
• Ioannis Perisoratis: zang en bouzouki
• Dimos Vougioukas: accordeon
• Karsten De Vilder: zang en gitaar
• Dimi Dumo: zang en percussie

Het programma van dit concert bestaat uit vier delen: “Perikelen in Piraeus / Mysteries in Smyrna / Shining Sixties / Bollywood Bouzouki”.

Savina Yannatou & Primavera en Salonico reizen nu al een tijdje rond met hun jongste productie: " Songs of Thessaloniki ". Ze brengen een eigen interpretatie van liederen van de diverse bevolkingsgroepen die samen woonden in het "Jeruzalem van de Balkan", zoals Thessaloniki ooit genoemd werd.

In mei 2014 kregen we al een eerste inkijk in dit nieuwe project, met een concert in zaal M van het Paleis voor Schone Kunsten in Brussel. In maart 2015 en in november 2015 kwam Yannatou met haar groep uitgelezen muzikanten de nieuwe cd die daaruit voortvloeide voorstellen in Nederland en België. Nu komt ze dit programma presenteren in Keulen.

Meer over de inhoud en het repertoire van dit concert leest u op onze maart 2015-pagina .

Bezetting:

Savina Yannatou : zang

• Kostas Vomvolos : kanonaki
• Yannis Alexandris: outi , gitaar
• Kyriakos Gouventas: viool
• Harris ( Charis) Lambrakis : ney
• Michalis Siganidis: contrabas
• Kostas Theodorou : percussie

PassaTempo speelt als trio nog niet zo lang samen. Toch spelen de afzonderlijke muzikanten reeds vele jaren rembetika -muziek in allerlei formaties. In het repertoire van die groepen zitten bijvoorbeeld ook rembetika-liederen in vertalingen, zoals met de Kosmokrators, of komen verschillende stijlen en periodes van de rembetika aan bod, zoals de vroege Smyrna-stijl.

Wanneer ze alleen zijn, spelen deze drie mannen stiekem het liefst de rauwe en erg mannelijke Piraeus-stijl en die gemeenschappelijke passie bracht hen ertoe om PassaTempo op te richten. De klank van de bouzouki en de baglamas , die zo kenmerkend was in de havensteden van Griekenland van de jaren 1930 tot 1950, willen zij zo authentiek mogelijk aan het publiek overbrengen.

Dat neemt niet weg dat in oktober 2015, dus nauwelijks enkele maanden nadat de drie vrienden in januari 2015 onder de naam PassaTempo naar buiten kwamen, er toch ook een dame het gezelschap kwam vervoegen. De huidige bezetting zou er dus als volgt moeten uitzien:

• Chrysa Karageorgiou: zang
• Ioannis Perisoratis: bouzouki , baglamas , zang
• Michel Karakatsanis: bouzouki , baglamas , zang
• Themis Skiadas: gitaar en zang

Telkens het land in een diepe crisis zit, vinden de Grieken troost in de rembetika -muziek. De groep nodigt iedereen uit om samen met hen, als vrienden onder mekaar, naar deze liederen en de kracht die ervan uitgaat te luisteren. Om 's avonds met een positieve ingesteldheid weer huiswaarts te keren en te proberen om van deze wereld een betere plek te maken: " Le Rébétiko, une histoire chantée ." - " De rembetika , een gezongen geschiedenis ."

Het Trio Tatavla is één van de vele projecten van Tcha Limberger. Zoals bekend speelt Tcha viool in tal van ensembles die zich vooral toeleggen op zigeunermuziek, zoals het Budapest Gypsy Orchestra, het Kalotaszeg Trio, Les violons de Bruxelles en veel meer. Hij heeft een grote voorliefde voor de zigeunermuziek van Hongarije en Transsylvanië, en wil die muziek zo authentiek mogelijk overbrengen.

Gaandeweg is hij zich meer en meer gaan verdiepen in de Griekse muziek en met Dimos Vougioukas aan zijn zijde in het Trio Tatavla, is die interesse alleen maar toegenomen. Tcha is multi-instrumentalist en zingt in meerdere talen, waaronder het Grieks, een taal die hij net als de muziek is gaan bestuderen.

Ook de accordeonist Dimos Vougioukas heeft naast Griekse muziek iets met zigeunermuziek van de Balkan. Hij speelt niet alleen in het Trio Tatavla, maar heeft zijn eigen Dimos Vougioukas Gypsy Ensemble. Met dit ensemble speelt Dimos de avond nadien, op 17 oktober, ook in de Art Base. Twee van de muzikanten spelen in beide ensembles. Het Dimos Vougioukas Gypsy Ensemble bestaat uit: Dimos Vougioukas ( accordeon ), Benjamin Clement ( gitaar ), Costel Ursulet (cimbalom) en Zoli Kekenj (contrabas).

Het Trio Tatavla , dat op 16 oktober in de Art Base speelt, bestaat uit:

• Tcha Limberger: viool
• Dimos Vougioukas: accordeon
• Benjamin Clement: gitaar

De derde man in het rijtje, de gitarist Benjamin Clement, is autodidact en legt zich al jaren toe op zigeunermuziek, jazz manouche en Balkanmuziek. Hij speelt in meerdere ensembles en geeft stages met de speelstijl en -technieken in de hogergenoemde genres voor gitaar .

Het Trio Tatavla trad in 2015 reeds een aantal keer op in België en dit jaar was het in maart 2016 in Gent en in mei 2016 in Brussel. Op onze maart 2016-pagina leggen we uit waar de naam Tatavla vandaan komt en nog veel meer.

De Centrale in Gent pakt dit seizoen uit men een nieuw Midimix abonnement. Daarin zitten 7 concerten met muziek uit Zuid-Europa (le midi). U kiest (mixt) 5, 6 of 7 concerten uit het aanbod, u kiest uw favoriete (genummerde) zitplaatsen en stelt zelf uw abonnement samen. Slechts 1 concert meepikken mag natuurlijk ook nog altijd.

Wat zit er zoal in het aanbod? We zetten het voor u even op een rijtje:

• Dinsdag 18 oktober 2016: En Chordais (Griekenland)
• Woensdag 30 november 2016: Elena Ledda (Italië-Sardinië)
• Donderdag 19 januari 2017: Riccardo Ribeiro (Portugal)
• Donderdag 16 maart 2017: Eduardo Trassierra Trio (Spanje)
• Dinsdag 4 april 2017: Angélique Ionatos & Antonio Placer (Griekenland/Spanje)
• Donderdag 11 mei 2017 Lula Pena (Portugal)
• Donderdag 1 juni 2017 Mujer Klórica ft. Alicia Carrasco & José M. Léon (Spanje)

Het zou u wellicht opgevallen zijn, ook als we ze niet in vetjes hadden gezet: in de serie zitten 2 Griekse bijdragen.

Over het concert dat de Griekse Angélique Ionatos zal geven, samen met de Galiciër Antonio Placer, hebben we het op onze april 2017 maandpagina. Zij brengen met twee stemmen en twee gitaren een programma vol verontwaardiging, maar er klinkt ook hoop door: " Chansons indignées ".

Met het Grieks ensemble En Chordais gaat de reeks al even deskundig van start. Het ensemble bestudeert zeer grondig de muzikale tradities van de oostelijke Middellandse Zee, met de Griekse en Byzantijnse muziek als uitgangspunt, en alle invloeden uit de brede regio erbij. Ze dragen die kennis en ervaring ook over op anderen en geven cd's en boeken uit. Over dit ensemble schreven we meer uitgebreid op onze april 2012-pagina , naar aanleiding van een Europese tour waarbij zij tevens in België en Nederland optraden. In april 2015 was het ensemble alweer te gast in Brussel op de eerste avond van het eerste "Nous sommes grecs" festival.

De leden van En Chordais zijn:

• Kyriakos Kalaitzidis : outi en zang
• Kyriakos Petras : viool
• Alkis Zopoglou : kanonaki
• Petros Papageorgiou: percussie
• Drossos Koutsokostas: luit en zang

In Utrecht vindt er in oktober een tweedaags Ud festival plaats met spelers en formaties uit diverse landen.

Dag 1, op vrijdag 14 oktober, is het programma als volgt:

• U'Duet: van 20u tot 20u40
• Trio Qasyon: van 21u tot 21u40
• Kyriakos Kalaitzidis Trio: van 22u tot 22u45

Dag 2, op zaterdag 22 oktober, spelen:

• Nizar Rohana Trio
• Yayha Salem
• Karim Baggili

Hoe de ud of outi in de Griekse muziek klinkt en wordt gebruikt, dat zal Kyriakos Kalaitzidis met zijn trio op een professionele wijze demonstreren.

Kalaitzidis is de drijvende kracht achter het muzikaal ensemble En Chordais, dat in volle bezetting een paar dagen later, op 18 oktober , in De Centrale in Gent (B) optreedt. Op het Ud festival spelen ze "slechts" met drie en treedt het trio als afsluiter op op de eerste dag van het festival.

Het rembetika -trio Cabaretiko is min of meer ontstaan ten tijde van het eerste "Nous sommes grecs" festival in april 2015 . De drie leden speelden natuurlijk reeds langer rembetika -muziek in verschillende formaties, maar onder de naam Cabaretiko kwamen ze toen ongeveer voor het eerst naar buiten.

Zij traden vooral op in restaurants en op feestjes en in juni 2016 stond er nog een optreden gepland in de Art Base, maar Maria Spyroglou trok er even de stekker uit, ze was aan wat anders toe. Naast Griekse liederen, hebben we haar ooit in het Spaans horen zingen en ze zingt ook in een punk-groep en misschien nog veel meer.

Het optreden van juni 2016 werd toen vervangen door een ander rembetika -concert, met stoere, puur mannelijke rembetika-liederen in de Piraeus-stijl, onder de noemer Aman Zaman.

Vier maanden later komt Cabaretiko opnieuw samen en treden Maria Spyroglou (zang, baglamas en percussie), Dimitris Bartzokas ( bouzouki en zang) en Christos Sarantidis ( gitaar en zang) terug samen op.

Voor meer uitleg over het repertoire kunt u er nog altijd ons oorspronkelijk artikeltje op onze juni 2016-pagina op nalezen.

De vzw "12 Heures pour la Grèce" (12 uren voor Griekenland) werd in 2012 opgericht om geld in te zamelen voor liefdadige doelen in Griekenland, en tegelijk ook om "u op een unieke manier te laten kennismaken met Griekenland, zijn cultuur, zijn keuken en zijn inwoners".

Hun eerste evenement, in mei 2012 , was dan ook groots opgezet. Het duurde een hele dag lang (vandaar de naam "12 uren") en er waren allerlei dingen te beleven. Zo was er een soort markt waar je boeken en kunstvoorwerpen kon kopen, er waren eetstandjes, en nog veel meer. Er waren in de loop van de dag ook enkele optredens en dansvoorstellingen, met 's avonds dan een groot concert.

Deze vijfde editie is wat kleinschaliger opgezet, in de zin dat er alleen een avondconcert is overgebleven, de andere activiteiten zijn weggevallen. De naam "12 uren" werd behouden maar het is dus een vlag die de lading niet meer dekt.

Voor dat concert haalt de vzw dan wel een hele reeks imposante namen naar Brussel. Op de affiche staan Lavrendis Machairitsas , Yannis Kótsiras , Afroditi Manou, Vasilis Lekkas , Alexandra Gravas en Petros Bouras.

De meesten van hen zullen bekend zijn, en waar nodig kunt u bij enkelen doorklikken naar de bio die we over hen schreven. Voor Alexandra Gravas - net als Lavrendis Machairitsas een medewerkster van het eerste uur van de "12 uren" - verwijzen we u naar onze oktober 2013 maandpagina , omdat ze toen in Brussel haar nieuwste cd kwam voorstellen.

De enige die misschien nog wat toelichting nodig heeft is Afroditi Manou (Αφροδίτη Μάνου). Zij werd in 1953 geboren in Athene en op haar achttiende stond haar stem voor het eerst op plaat. Dat was dus in 1971. Acht jaar later, in 1979, kwam ze met haar eerste eigen album, "I podilatissa" (De fietsster), met gedichten van Odysseas Elytis , op muziek gezet door Michalis Tranoudakis. De grote doorbraak kwam er in datzelfde jaar, maar dan vooral omdat ze meezong op "I reserva", de beroemde plaat van Dionysis Savvopoulos die als een mijlpaal wordt beschouwd in de Griekse muziekgeschiedenis. Later werkte ze onder meer samen met Manolis Famellos, Nikos Portokaloglou en Yannis Spanós , maar ook met Lavrendis Machairitsas en Yorgos Dalaras . Met die laatste zingt ze drie liedjes op zijn plaat "Vammena kokkina malia" (Roodgeverfd haar) uit 1993. Zij is tussen haakjes de zus van Maria Dimitriadi.

Over Petros Bouras (Πέτρος Μπούρας) kunnen we kort zijn. Hij is een gevestigd concertpianist, met een actieterrein dat loopt van symfonische muziek en kamermuziek tot aan muziek voor theater en film, maar ook de endechna gaat hij niet uit de weg. Hij kan dan ook bogen op een cv dat zowel internationaal als indrukwekkend is. We lichten er twee erg relevante elementen uit: op zijn vijftiende speelde hij al piano voor Mikis Theodorakis en de laatste jaren begeleidt hij vaak Alexandra Gravas , onder andere tijdens haar optreden in Luik in mei 2015 .

Over het programma van dit concert hebben we verder geen informatie. We weten dus alleen dat er drie zangers, twee zangeressen en een pianist zullen optreden. Maar met dergelijke namen is er ook geen behoefte aan meer toelichting.

Als locatie is er gekozen voor de pas gerenoveerde maar wel relatief kleine Magdalena-zaal (Salle de la Madeleine). Het is dus niet uitgesloten dat dit concert uitverkocht raakt, en misschien zelfs relatief snel.

Het ensemble Kranides werd ergens in 2014 opgericht in Nederland en stelt nu hun eerste cd voor.

Het ensemble bestaat uit:

• Marifenia Rizou : laouto, zang
• Michiel Hollanders : snaarinstrumenten

In een vorig leven speelde Marifenia Rizou (Μαριφένια Ρίζου) ook al laouto in de Griekse groep "Lalitades", die zich toelegt op traditionele muziek uit Epirus. De naam van de groep is afgeleid van het werkwoord "laló", waarmee de Grieken het zingen van de vogeltjes bedoelen, of, meer in het algemeen, het produceren van melodische klanken door een stem of muziekinstrumenten. Het is dan ook een populaire naam voor een groep, en de "Lalitades" waarin Marifenia meespeelde zijn ook niet dezelfde als de "Lalitades" die in februari 2003 op diversie plaatsen in Nederland en België optraden. Die kwamen uit Thracië, terwijl de groep van Marifenia - zoals gezegd - zich toelegt op Epirotische muziek. De meeste leden van de groep zijn trouwens ook in Epirus geboren en getogen.

Marifenia zelf werd geboren in Athene, waar zij al op haar twaalfde les ging volgen op de laouto. Later volgde ze de befaamde muziekhumaniora van Pallini, maar dan ging ze economie studeren aan de Kapodistrias universiteit in Athene. Ze wilde verder in die richting en trok naar Nederland, om daar een master in landbouweconomie te behalen.

Toch liet de muziek haar niet los en tijdens een repetitie van een Balkan-band ontmoette ze gitarist Michiel Hollanders, die zelf ook al van jongs af aan met muziek bezig was geweest. Dat was in 2012, maar pas een jaar later kwam de samenwerking goed op gang. Eerst speelden ze voor hun plezier. Michiel heeft belangstelling voor wereldmuziek en had zich eerder al toegelegd op Balkan-muziek, en nu leerde hij van Marifenia de Epirotische speelwijze. Nog een jaar later besloten ze samen verder te gaan - en "Kranides" was geboren.

Toch is de Epirotische traditie niet wat er op hun programma staat, of toch niet alleen. Ze spelen ook andere muziek, zoals rembetika of liedjes van Manos Hadjidakis.

En op hun eerste eigen cd staan naar het schijnt allemaal nieuwe composities, waarvan ze de meeste nummers zelf schreven. Daar zitten uiteraard Griekse elementen in, maar ook klanken uit de Balkan, het Oosten, Latijns-Amerika en Frankrijk. Zelf noemen ze "Kranides" immers een "Greece oriented world music project".

Deze cd werd gefinancierd met crowdfunding en de opname deden ze zelf - Michiel is niet alleen muzikant maar ook producer en klanktechnicus.

De cd kreeg een Nederlandse titel, "De Wolf", en ze komen hem nu voorstellen "met een intiem akoestisch concert", aldus de publiciteit van Andledon .

Het duo Xylouris White deed al eerder van zich spreken, onder meer in december 2015 , toen ze Gent, Brussel en Amsterdam aandeden. We kunnen dus volstaan met te herhalen dat niemand er in slaagt om de muziek, die zij produceren, in het één of andere vakje onder te brengen. De enige omschrijving die een beetje past is "fenomenaal". Voor de rest verwijzen we u naar onze december 2015 maandpagina .

Nu komen Yorgis Xylouris ( luit en zang) en Jim White (drums) opnieuw naar Brussel. Dat optreden is - uiteraard - onderdeel van een hele reeks, en die reeks is al even adembenemend als het duo zelf. Op iets meer dan twee maanden tijd geven ze niet minder dan achtendertig concerten, en daarbij reizen ze dan nog eventjes de wereld rond. Ze beginnen met een reeks optredens in de Verenigde Staten. Dan gaan ze naar Polen, Duitsland, Ierland en Engeland. Via Taiwan gaat het dan terug naar Amerika, voor een nieuwe reeks concerten. En dat alles tussen 2 oktober en 4 december. Vervolgens nemen ze een lange vakantie - twee weken ongeveer - en op 17 december spelen ze in Australië.

Het optreden in Brussel zit ingeklemd tussen Ierland en Engeland: de dag vóór Brussel spelen ze in Cork, de dag nadien in Brighton. Hun tourmanager - of wie de verplaatsingen ook organiseert - moet wel over roestvrij stalen zenuwen beschikken: één gemiste aansluiting, één vertraging, of zelfs maar een halve staking, en de hele boel valt in duigen. Xylouris en White zelf kunnen het wel aan. Die beschikken over een onuitputtelijke energie, dat zal iedereen kunnen beamen die hen ooit aan het werk heeft gezien.

Het helpt natuurlijk wel dat zij - minstens in Brussel - niet de hele avond voor hun rekening nemen. Er spelen daar nog twee andere groepen, en dat zijn enerzijds "Los Síquicos Litorales" uit Argentinië en anderzijds de Frans-Iraanse groep "Sisyphe favori".

Met dit concert wil "Les Ateliers Claus" , de organisator, zijn tiende verjaardag vieren. Daarvoor organiseren ze twee concertavonden op rij, waarvan deze met Xylouris White de tweede is. De dag voordien staat in het teken van modern-klassiek, en de tweede dag is dan "gewijd aan wereldse klanken" - ook al kan je je afvragen of de klanken van Xylouris White eigenlijk wel van deze wereld zijn.

De concerten gaan overigens niet door in de "Ateliers Claus" zelf, maar in "Les Brigittines". Voor reserveringen en dergelijke moet u echter wel bij de "Ateliers Claus" aankloppen.

We kunnen daar nog aan toevoegen dat Xylouris White zopas hun tweede album klaar hebben. Dat heet "Black Peak" en het wordt officieel uitgebracht op 7 oktober 2016, in Australië. Op dat moment speelt het duo in Phoenix, Arizona, maar het zal duidelijk zijn dat deze tournee toch ook bedoeld is om het nieuwe album te promoten.