Wat doet een mens om de negentigste verjaardag van de wereldberoemde Griekse componist Mikis Theodorakis (Chios, 29.7.1925) te vieren? Een das kopen heeft geen zin, die draagt hij toch niet, en een concert organiseren heeft ook geen zin, hij heeft er zelf honderden gegeven over de hele wereld, als het er al geen duizenden zijn. Dus eentje meer of minder zal het verschil niet maken, of wel?

Toch wel, vonden Maria Farantouri en Yorgos Dalaras , en ze gaan dus opnieuw samen het podium op om Mikis in de bloemetjes te zetten. Niet met één concert, maar met een hele tournee.

Zoals wel vaker met dergelijke tournees komt de informatie slechts met mondjesmaat beschikbaar. Toen we op 6 april 2015 met het nieuws uitpakten leek de reisweg er als volgt uit te gaan zien: Berlijn (25.9), Amsterdam (27.9), Luxemburg (28.9), Brussel (29.9) en München (4.10).

Goed drie maanden later blijkt dat het Rotterdam wordt in plaats van Amsterdam (met een andere datum), en Antwerpen in plaats van Brussel (met dezelfde datum).

Ook belangrijk om weten is dat Yorgos Dalaras niet mee naar Antwerpen en Luxemburg komt . Daar zal Maria Farantouri de hele avond zelf voor haar rekening nemen, samen met de volgende muzikanten:

• Henning Schmiedt : piano
• Jens Naumilkat : cello
• Volker Schlott : saxofoon, fluit
• Alexandros Karózas : bouzouki, gitaar, zang

In Rotterdam daarentegen zal Yorgos Dalaras er wel bij zijn, net als op de Duitse concerten overigens. Dat betekent allicht ook een groter orkest, en één en ander heeft natuurlijk ook zo zijn gevolgen voor de ticketprijzen.

Chronologisch ziet het er als volgt uit:

• 25 september: Berlijn, met Dalaras én Farantouri. Ticketprijzen van € 43,35 tot € 54,85
• 28 september: Luxemburg , met Farantouri, zonder Dalaras (zie onder)
• 29 september: Antwerpen, met Farantouri en dus zonder Dalaras (zie onder)
• 4 oktober: München, met Dalaras én Farantouri. Ticketprijzen van € 35 tot € 69
• 12 oktober: Rotterdam, met zowel Dalaras als Farantouri (zie onder)

Praktische gegevens
Met Maria Farantouri Maandag 28 september 2015, 20u00, Théâtre Municipal, 122 rue de l'Alzette, 4010 Esch-sur-Alzette (L) De datum en de locatie werden ons bevestigd, maar we hebben momenteel nog geen gegevens over de voorverkoop. Dit concert is voorbij.
Met Maria Farantouri Dinsdag 29 september 2015, 20u30, De Roma, Turnhoutsebaan 286, 2140 Borgerhout (B) Tickets: € 26 in voorverkoop (€ 24 met korting voor -26, +65 en buurtbewoners). Aan de kassa komt daar € 2 per ticket bij. Zittend concert. Dit concert is voorbij.
Met Maria Farantouri en Yorgos Dalaras Maandag 12 oktober 2015, 20u00, Nieuw Luxor Theater, Posthumalaan 1, 3072 AG Rotterdam (NL) Tickets: € 68, € 62, € 56, € 44 en € 40. Dit concert is voorbij. Koop in geen geval bij de zwarthandel, want dan betaalt u gegarandeerd veel meer en het is niet eens gegarandeerd dat u toegang krijgt met uw "zwarte" tickets.

Om gezondheidsredenen werden deze concerten uitgesteld, eerst naar februari 2016 en vervolgens naar maart 2016 .

De reeds aangekochte tickets blijven geldig voor de nieuwe datums, of worden desgewenst ook terugbetaald.

Het publiek van de Art Base kon voor het eerst kennis maken met zangeres Marina Petsali toen ze als gast op het podium geroepen werd door het (toen) kersverse groepje "Retro Greek Music". Kort daarop kwam ze met een eigen optreden, begeleid door de gitarist Nikos Prosilias . Dat concert was helemaal gewijd aan de muziek die Marina het best ligt: de liederen van Arleta en van Manos Hadjidakis . Dat was in juni 2015 .

Het eerste deel van dat programma was volledig gewijd aan Arleta, na de pauze kwam dan Hadjidakis aan bod. Dat was een goede keuze, want Arleta is vooral sterk in luisterliederen en die moeten het vooral hebben van de teksten. Dat sprak dus vooral het Griekse deel van het publiek aan, terwijl de melodieuze composities van Hadjidakis niet voor niets de hele wereld veroverd hebben.

Deze tweede editie van dit concert borduurt verder op hetzelfde thema. Toch hebben de muzikanten in de tussentijd niet stilgezeten. Ze hebben integendeel keihard gerepeteerd. Het publiek van het eerste concert zal zich misschien afvragen waarom dat eigenlijk nodig was, maar de muzikanten zelf waren niet helemaal tevreden over zichzelf. Ze vonden dat het nog beter had moeten kunnen. Daar gaven ze verschillende redenen voor. Zo is Nikos Prosilias bijvoorbeeld een klassiek geschoold gitarist en hij vond van zichzelf dat hij het materiaal - dat toch iets heel anders is - eigenlijk niet goed genoeg beheerste. In de zaal was daar niet meteen iets van te merken. Hij speelde zonder partituur en toch vonden zijn vingers zonder aarzeling de juiste weg. Marina Petsali van haar kant is geen professionele zangeres en mist dus nog wat podiumervaring. Bovendien is ze - net als haar idool Arleta - eerder van het ingetogen type. Voeg die twee aspecten bij elkaar en dat verklaart misschien waarom je heel af en toe kon merken dat ze niet helemaal op haar gemak voor de microfoon stond. Niet dat ze stond te beven als een riet of zo, verre vandaar, maar de vanzelfsprekendheid van de geroutineerde artiest ontbrak een beetje en dat maakte dat enkele liedjes wat "vlakker" klonken dan we van Arleta gewoon zijn.

Vandaar dat beide muzikanten in de voorbije maanden hard gerepeteerd hebben. In zekere zin zou je dus kunnen zeggen dat ze vooral aan hun zelfvertrouwen getimmerd hebben.

Het programma van het concert blijft in grote lijnen hetzelfde, wat voor ons het voordeel heeft dat wij kunnen verwijzen naar ons tekstje van juni 2015 . Daar hadden we het uitgebreid over de levensloop van Arleta. Die is het herlezen waard omdat Marina en Nikos een overzicht geven van haar hele carrière. Ze doen dat chronologisch en kiezen telkens een representatief nummer. Met onze achtergrondinformatie in uw achterhoofd kunt u de achterliggende evolutie van Arleta als mens en als artieste er als het ware doorheen horen.

Een grote hulp daarbij is ook het tweetalige programmablaadje dat ze klaargemaakt hadden voor het eerste concert. We vermoeden dat er ook voor het tweede concert zo'n blaadje komt want het eerste viel duidelijk in de smaak: na elk nummer zat de halve zaal er op te kijken. Zo hadden ze niet alleen de titels van de liedjes vernoemd, plus de componisten en tekstschrijvers, maar ook de titel van het album waar het vandaan kwam, met het jaartal erbij. Als toemaatje hadden ze ook van Arleta en Hadjidakis een korte bio voorzien.

Wat dat blaadje betreft krijgen ze alvast een 10 voor afwerking en zorg, en met al het werk van de afgelopen maanden zou dat ook voor de muziek en de uitvoering moeten gelden.

Op het jaarlijks verjaardagsfeest van de Art Base is iedereen welkom. De inkom is gratis en voor de muziek wordt gezorgd.

Om het buffet extra feestelijk te maken, brengt iedereen naar goede gewoonte zelf een taart, cake of quiche mee.

De Kosmokrators zullen er met hun aanstekelijke liederen in rembetika -stijl snel de sfeer inbrengen. Ze zingen in het Frans, Nederlands en Grieks. En zoals bekend nemen ze in hun zelf geschreven teksten, die met veel enthousiasme worden gebracht, vaak geen blad voor de mond.

Dit zijn de ingrediënten om van de Free Birthday Night een echt feest te maken en geen rustig luisterconcert.

Bezetting:

• Frans De Clercq (zang en bouzouki )
• Michalis Karakatsanis (zang en bouzouki )
• Karsten de Vilder (zang en gitaar )
• Dimi Dumo (zang en percussie)

In mei 2015 speelde Giannis Perisoratis (zang en bouzouki ) ook mee met de Kosmokrators tijdens hun optredens op het Brussels Jazz Marathon festival. Het is niet duidelijk of hij deze keer eveneens meespeelt.

De groep "Pentology" ontstond nog maar pas in februari 2015, uit een toevallige ontmoeting in een Grieks restaurant in Limburg. In mei 2015 ondergingen ze hun vuurdoop in de Agora in Luik, in juni 2015 kregen ze het podium in de Brusselse Art Base, en nu zijn ze er alweer, met drie concerten gespreid over de drie maanden september, oktober en november 2015.

Het zal dan duidelijk zijn dat het beslist niet overdreven is als ze zichzelf omschrijven als "vijf gepassioneerde muzikanten". Het is namelijk niet zo dat de zaaluitbaters in het algemeen staan te springen om nieuwe groepen, het financiële risico is daarvoor te groot. Om dan toch drie concerten op poten te zetten zal er allicht indrukwekkende hoeveelheden passie, bloed, zweet en tranen verstookt en vergoten zijn.

Voor ons is het dan heel wat gemakkelijker. Zowel voor de beschrijving van de groep als voor het programma kunnen we verwijzen naar onze eerdere artikeltjes.

Op onze mei 2015 maandpagina vertelden we u bijvoorbeeld dat de groep uit vijf leden bestaat (alsof u dat zelf niet afgeleid had uit de naam "Pentology") en we gaven u ook hun namen. Dat zijn:

• Alkistis Lambropoulou : zang, percussie
• Stratos Stabourlos : bouzouki , zang
• Vasilis Mantoudis : accordeon
• Pandelis Voulgaris : gitaar
• Michael Stabourlos : basgitaar

We gaven u daar ook een korte bio van elk van hen. Daaruit blijkt dat we hier zitten te kijken (en te luisteren) naar vijf getalenteerde muzikanten die beroepsmatig met muziek bezig zijn en die nu ook eens iets voor hun plezier willen gaan doen. Ze komen uit verschillende hoeken van de muzikale en de geografische wereld. Vader en zoon Stabourlos zijn Griekse Belgen of Belgische Grieken, of hoe u dat ook wil noemen. De drie anderen zijn nog maar recent uit Griekenland overgekomen, twee van hen om in Maastricht muziek te gaan studeren.

Ter gelegenheid van hun optreden in Brussel stelden we dan op onze juni 2015 maandpagina hun programma in meer detail voor. Het eerste wat daarbij opvalt is dat ze maling hebben aan genres en etiketten. Ze kiezen gewoon nummers die ze graag horen - en die ze dus ook graag spelen - en ze putten daarbij uit zowat alle stijlen die het grote gamma aan Griekse muziek te bieden heeft: rembetika , dimotika , endechna , laïka , nisiotika , ... Op de één of andere manier slagen ze er in om daar een harmonieus en samenhangend geheel van te maken. De arrangementen zullen daar voor iets tussen zitten, maar ook de taakverdeling tussen de muzikanten is perfect uitgekiend. Elk van hen krijgt de kans om zijn beste beentje voor te zetten in de nummers die hem of haar het beste liggen.

Zo kan je bijvoorbeeld uit het programma afleiden dat de zangeres van het groepje, Alkistis Lambropoulou, een grote fan is van onder meer Charis Alexiou en Eleftheria Arvanitaki . Ze zingt verschillende liedjes van deze grote sterren, en ze doet dat met zoveel overgave en zoveel plezier dat het duidelijk is dat ze die ook gewoon thuis voor zichzelf zingt - onder de douche bijvoorbeeld. En haar vertolkingen moeten zeker niet onderdoen voor het origineel (toch niet die op het podium met Pentology, onder de douche hebben we haar nog niet gehoord). Een ander voorbeeld is de bouzouki -speler Stratos Stabourlos. Zoals bekend heeft die een heel uitgebreid repertoire, maar tijdens een optreden van Pentology wordt al snel duidelijk dat hij zich uitstekend kan vinden in de heel herkenbare manier waarop Christos Nikolopoulos voor bouzouki componeert.

Na afloop van het concert in Brussel vernamen we dat de groep van plan is om nog heel wat te sleutelen aan de details van het programma, precies om de individuele groepsleden nog meer de gelegenheid te geven om er iets van zichzelf in te leggen. Zoals we hoger al vermeldden komen ze immers uit heel verschillende muzikale richtingen en dat willen ze iets meer tot uiting laten komen. Terecht, want dat is één van de sterke punten van de groep. Ze willen wel geen afbreuk doen aan de samenhang van het geheel, want dat is een ander sterk punt van hun programma.

Een ander sterk punt van Pentology is dat hun programma bijna uitsluitend bestaat uit "evergreens", de liedjes uit het betere genre die bekend en populair zijn bij zowat elke Griek. Vandaar dat we onze bespreking van hun programma op onze juni 2015 maandpagina , waar we hun optreden in de Brusselse Art Base aankondigden, besloten met de vaststelling dat het met zo'n programma beslist niet overdreven is om dit concert aan te kondigen als een "unforgettable evening" , zoals de Art Base dat deed. Zo'n nummer wordt immers niet voor niets een klassieker, het zijn stuk voor stuk sterke liedjes en dat kan moeilijk tegenvallen.

Tot nog toe viel het alles behalve tegen. De première in Luik kon al meteen op een staande ovatie rekenen en ook het publiek in de Art Base in Brussel - toch wel een verwend publiek, met al het talent dat daar bijna aan de lopende band op het podium passeert - was enthousiast. Het zaaltje zat trouwens nokvol en nogal wat laatkomers zonder reservering zijn voor de deur moeten blijven staan.

Een opvallende aanwezige in Brussel was Dimitris Tsimbiropoulos , de andere helft van het duo "I Ellines" waarmee Stratos Stabourlos in heel België bekend is geworden. Dimitris luisterde aandachtig en knikte goedkeurend.

Tijdens het optreden van Pentology in Lokeren zal hij trouwens als "special guest" fungeren. Hij zal daar twee nummers van Manos Hadjidakis zingen die hem nauw aan het hart liggen.

In Antwerpen zou Tsimbiropoulos er niet bij zijn (hij wordt in elk geval niet aangekondigd), maar in Heusden-Zolder dan weer wel. Daar wordt het overigens een heel andere formule, een regelrechte "Griekse avond" - een Grieks feest, zeg maar. Alle informatie over deze avond vindt u op onze november 2015 maandpagina .