Na jarenlange voorbereidingen is het dan eindelijk zover: het "Kavafis Project" van Alexandros Karozas gaat op toernee.

De première is al achter de rug, in november 2011 in een zo goed als uitverkocht Konzerthaus in Wenen. Nu zijn er uitvoeringen voorzien in Brussel, München (februari 2013) en nogmaals in Wenen (november 2013).

De gedichten van Konstantinos Kavafis worden afwisselend gelezen door Bruno Ganz en gezongen door Yorgos Dalaras . Voor dit monumentale werk worden ook het Wiener KammerOrchester en de Wiener Singakademie ingeschakeld, onder leiding van dirigent Yorgos Kountouris. Het podium van de Muntschouwburg zal dus behoorlijk vol staan.

Vurige fans van Yorgos Dalaras , die van hun idool alleen maar zijn "Greatest Hits" willen horen, steeds opnieuw, zouden best twee keer nadenken alvorens naar dit concert te gaan. Het zit namelijk meer in de hoek van de klassieke muziek dan in die van de lichte populaire deuntjes. Volgens een criticus die de première bijwoonde moest Dalaras zelfs alle zeilen bijzetten, vooral in het begin, maar naarmate het concert vorderde raakte hij steeds meer op dreef, aangemoedigd door het daverend applaus van het enthousiaste publiek. Dalaras zelf zegt trouwens dat het voor hem een uitdaging was om dit te zingen. De componist, Alexandros Karozas, vond niemand anders die het aandurfde.

De kleine Art Base in Brussel slaagt er ook nu weer in om grote namen op de affiche te zetten.

Zangeres Elli Paspalá ( Έλλη Πασπαλά ) debuteerde exact dertig jaar geleden aan de zijde van Manos Hadjidakis . Sindsdien is zij eigenlijk niet meer van het podium vandaan gekomen, tenzij dan voor plaatopnames: haar discografie bevat ongeveer veertig titels. Haar eerste eigen plaat verscheen in 1988 en een jaar later begon ze ook met eigen optredens. In 1993 combineerde ze beide, met een live cd van haar concert in de prestigieuze Megaron Mousikis in Athene.

In de Lage Landen was ze nog niet zo vaak te zien. De eerste keer moet in 1991 geweest zijn, toen Yorgos Dalaras haar mee op European Tour nam, samen met die andere jonge, nog relatief onbekende maar beloftevolle zangeres Eleftheria Arvanitaki . Dan was het wachten tot juli 2002 , toen zij samen met Evanthia Reboutsika en Panayotis Kalantzopoulos naar het Sfinks festival kwam. In maart 2005 zou ze optreden op een Griekse Gala-avond in Rotterdam (ticketprijs € 92,50) maar dat werd op het laatste nippertje afgeblazen. Tenzij we iets gemist hebben is het dus tien jaar geleden dat ze nog in de buurt was. Het is dan ook een goede zaak dat er deze keer drie concerten voorzien zijn, want als u haar nu mist moet u - aan dit tempo - misschien wachten tot 2022 op een volgende gelegenheid...

Savina Yannatou zei ooit van Elli Paspala dat zij, samen met Nena Venetsanou en haarzelf, niet ingedeeld kan worden bij de laïka , en ook niet bij de endechna . Volgens Yannatou bestaat er nog een derde genre, dat niets met woorden maar alles met gevoelens te maken heeft, en dat is waar deze drie grote dames thuishoren.

Dat neemt niet weg dat Elli Paspalá met ongeveer iedereen op het podium gestaan heeft die muzikaal iets te bieden heeft in Griekenland, waardoor zij kan putten uit een indrukwekkend repertoire.

En dat is precies wat ze voor deze concerten in de Art Base gaat doen. Ze zou een overzicht gaan geven van de liedjes die zij de afgelopen dertig jaar het liefst gezongen heeft. Dat betekent dat er heel wat bekende namen op het programma zullen staan: Manos Hadjidakis , Stavros Xarchakos , Panayotis Kalantzopoulos , Evanthia Reboutsika , Stamatis Kraounakis , Sokratis Malamas , Eleni Karaïndrou en vele anderen waar zij ooit mee samenwerkte. Liederen die Elli Paspala vertolkt op een heel eigen ontroerende wijze.

Ze laat zich op de gloednieuwe vleugelpiano van de Art Base begeleiden door niemand minder dan Takis Farazis . Het zal niet bepaald de eerste keer zijn dat ze met hem samenwerkt, wel integendeel: hij was er ook al bij in de Megaron Mousikis in 1993, en hij staat dus mee op de live-cd waar we het hoger over hadden. En in 2010 was hij er ook bij toen Elli Paspala , Maria Farantouri en Savina Yannatou voor de eerste keer in tien jaar weer samen op één podium stonden.

Takis Farazis ( Τάκης Φαραζής ) wordt soms al eens omschreven als een jazzpianist. Met zijn groep " Iskra " bijvoorbeeld leverde hij inderdaad een niet geringe bijdrage aan de Griekse jazz. Maar hij is meer dan "alleen maar" een jazzpianist. Hij componeert ook zelf en daarbij slaagt hij er in om vernieuwende dingen te doen met solide traditionele patronen. Zijn cd "Spells of Musing" (Oniremata) uit 1996 zette hem met één klap op de Griekse muzikale kaart.

Dat alles maakte hem de geknipte man om, samen met twee andere topmuzikanten, Sokratis Sinopoulos ( politiki lyra ) en Alexandros Arkadopoulos ( klarino ), in 2010 mee te werken aan een project van Maria Farantouri . De Grieken gingen daar, vanuit hun eigen traditie, in dialoog met de bekende jazz-saxofonist Charles Lloyd en zijn haast legendarische kwartet. Dit concert werd opgenomen en later als dubbel-cd bij ECM uitgegeven, met als omschrijving "Stunning performance". En als een prestigieus en veeleisend label als ECM dat zegt ....

Takis Farazis behoort ook tot de vaste groep begeleiders van Kostas Theodorou , zijn "vrienden", zoals hij het noemt. Deze man is bij ons beter bekend als percussionist en/of contrabassist op de concerten van Savina Yannatou , maar daarnaast heeft hij ook een eigen carrière met zijn eigen muziek, die hij kernachtig omschrijft als "avant-garde folk". En ook daar voelt Takis Farazis zich als een vis in het water.

Bij ons was Takis Farazis in februari 2001 te gast op de slotavond van het Brugges Festival.

De ticketprijzen liggen voor deze concerten ietsjes hoger dan de voor de Art Base gebruikelijke € 12,50 maar voor twee muzikanten van dit kaliber is dit beslist niet overdreven. Vergeleken met andere (soms gesubsidieerde) concerten van dit niveau kan je het misschien zelfs een koopje noemen.

Ook na de zomervakantie gaat de reeks benefietconcerten onder de naam "Music4Greece" weer verder.

De formule blijft dezelfde: het rembetika-ensemble "Asymmetri Kompania" nodigt telkens andere gasten uit om de eerste helft van het concert te spelen. De opbrengst van deze concerten gaat integraal naar organisaties in Griekenland die zich inspannen om de ergste noden te lenigen.

De concerten vinden telkens plaats op een woensdag. Andere data zijn: 19 september , 28 november en 19 december 2012 .

Het Centre Hellénique et Interculturel de Bruxelles ( Elliniko Kentro) organiseert regelmatig een Griekse party.

Het recept is telkens hetzelfde: live muziek, dansvoorstellingen, bescheiden Griekse hapjes en Griekse drankjes, een tombolatrekking enzovoorts.

Fanouris Trikilis organiseert al jarenlang Griekse danslessen in Charleroi en daar horen ook regelmatig stages bij. Deze keer nodigt hij de bekende Mary Markaki uit om Kretenzische dansen aan te leren. Zij was al vaak te gast in de Lage Landen (en elders), ze geldt immers als één van de onbetwiste autoriteiten op dit terrein. Ze kan niet alleen dansen, ze kan het nog overbrengen ook.

De stage loopt tot 17u en 's avonds is er een feestje voor de deelnemers, dat tot 21u mag duren. Tussenin is er een buffet en het is de bedoeling dat elke deelnemer voor een bijdrage in natura zorgt.

Het is dit jaar negentig jaar geleden dat Smyrna in vlammen opging (september 1922) en dat werd in Griekenland uitgebreid herdacht. Ook de Art Base draagt een steentje bij, door een groepje naar Brussel uit te nodigen dat "Smyrna Quartet" gedoopt werd.

Het "Smyrna Quartet" bestaat uit vier jonge maar getalenteerde muzikanten die een heel speciaal programma zullen brengen. Het wordt een mix van liederen uit Smyrna, Constantinopel, de eilanden van de Egeïsche Zee, Piraeus en Klein-Azië. Dat is erg ongebruikelijk, want gewoonlijk worden daar afzonderlijk programma's aan gewijd. Zo worden bijvoorbeeld de "Piraeus-stijl" en de "Smyrna-stijl" doorgaans als afzonderlijke soorten rembetika neergezet, en de traditionele dorpsmuziek van Klein-Azië is dan weer iets heel anders, en die verschilt op haar beurt weer van de stadsmuziek van Constantinopel.

Een dergelijke opdeling is ook volkomen terecht, tenminste als je deze stijlen bekijkt op het eindpunt van hun ontwikkeling, pakweg ergens in de tweede helft van de vorige eeuw. Maar in die vorm is deze muziek natuurlijk niet zomaar uit de lucht komen vallen. Net als bij de diersoorten van Darwin is daar een hele evolutie aan vooraf gegaan, compleet met kruisingen, specialisaties en dergelijke. Het is deze muzikale vorm van evolutietheorie waar dit "Smyrna Quartet" naar op zoek gaat, met speciale aandacht voor de invloeden uit Turkije en uit de Arabische landen die mee deze muziek gevormd hebben.

Het is een interessante benadering maar het is niet meteen de gemakkelijkste weg om een avondje goede muziek te brengen. Met deze vier muzikanten mag dat echter geen probleem zijn, ze hebben alles in huis wat nodig is. Ze zijn allemaal getalenteerd en ze hebben stuk voor stuk een gedegen opleiding achter de rug. Elk van hen heeft zijn of haar eigen achtergrond en specifieke interesses en die vullen elkaar prima aan. En last but not least: ze hebben al vergelijkbare projecten gedaan, en dat dan niet bepaald ergens in een achterkamertje of in hun eigen garage, maar wel op grote en belangrijke podia in Griekenland.

De samenstelling van het kwartet is als volgt:

• Avgerini Gatsi : zang, accordeon, ney
• Alexandros Papadimitrakis : outi
• Michalis Kouloumis : viool
• Maria Ploumi : laouto , gitaar, zang

Avgerini Gatsi (Αυγερινή Γάτση) werd in 1989 geboren in Athene maar haar ouders zijn afkomstig van Epirus (Noord-Griekenland). Ze begon met pianoles toen ze acht was en later ging ze naar de muziekhumaniora. De leerlingen krijgen daar, bovenop het gewone lessenpakket, nog eens evenveel uren muziekles. Ze moeten dus al erg gemotiveerd zijn om daar naartoe te gaan en ze worden dan als het ware de hele dag lang ondergedompeld in muziek. Enkele jaren geleden waren er nog meer dan honderd van dergelijke instellingen maar door de crisis is ook dat onder druk komen te staan. Tegenwoordig zijn er nog maar een goede 35 overgebleven en er zullen er allicht nog meer sneuvelen. Dat is jammer want de formule levert indrukwekkende resultaten op, ook bij Avgerini Gatsi. Zij studeerde er Europese en Byzantijnse muziektheorie en als instrumenten koos ze saz en ney .

De ney werd haar favoriete instrument en na de humaniora volgde ze les bij de befaamde ney -speler Charis Lambrakis . Dat combineerde ze met drie jaar conservatorium, waar ze bij Christos Tsiamoulis de makams van de oosterse muziek bestudeerde, en daarna studeerde ze verder muziek aan de Kapodistrias Universiteit. Tussendoor volgde ze ook nog een hele reeks workshops en seminaries in het befaamde "Labyrinth" van Ross Daly . Daar kreeg ze les van grootmeesters als Ömer Erdoğdular ( ney ), Yurdal Tokcan ( outi ), Zohar Fresco (ritme), Mercan Erzincan (Turkse zang), Sokratis Sinopoulos ( makam ) en Ross Daly zelf ( makam -compositie).

Haar kennis geeft ze op haar beurt weer door aan anderen. Zo geeft (of gaf) ze bijvoorbeeld les in ney aan het Muziekinstrumentenmuseum in de Plaka in Athene. In 2008 was dat bijvoorbeeld op zaterdagochtend, en in het lokaal ernaast zat toen Alexandros Papadimitrakis (die er in de Art Base ook bij zal zijn) les te geven op outi en politiko laouto .

Avgerini Gatsi speelt ook ney en zingt in het groepje van Nikos Zournís. Deze jonge (°1985) componist en tekstschrijver werd voor de eerste keer op plaat gezet in 2006, en in 2009 verscheen zijn eerste eigen cd. Daarna richtte hij zelf een groepje op en daar maakt dus ook Avgerini Gatsi deel van uit. Ze zat bijvoorbeeld in oktober 2011 met hem op het podium in de club "Pyrinas" in Athene. Op het programma eigen werk van Zournís, uit zijn twee eerste albums, maar ook bekend werk van anderen. In maart 2012 was ze opnieuw van de partij toen Zournis zijn nieuwste cd voorstelde in de Pyrinas. Ze stond toen zelfs apart vermeld op de affiche als zangeres, samen met Lambrini Karakosta.

Tussendoor was ze in het seizoen 2011-2012 elk weekend te vinden op het podium van de "Stoa Normanou" club in Monastiraki, waar ze samen met Marios Papadeas (zang en santouri ) en Yorgos Chronopoulos (gitaar) een programma bracht met smyrneïka en dimotika . En toen Papadeas tussendoor, in november 2011, een optreden mocht doen in de bekende Atheense club Zivaeri was ook Avgerini Gatsi er bij. Onder de titel "Ένα καράβι από τη Χιό" (Ena Karavi apo ti Chio, Een boot uit Chios) brachten ze daar een concert met nisiotika , smyrneïka en andere traditionele muziek, te vergelijken dus met het programma dat ze in de Art Base zullen brengen. Overigens werden ze toen bijgestaan door Maria Ploumí (zang en luit), en ook zij komt mee naar de Art Base.

Over de outi -speler Alexandros Papadimitrakis (Αλέξανδρος Παπαδημητράκης, °Athene 1977) is er wat minder te vertellen, maar dat komt gewoon omdat hij het liever kleinschalig houdt. Hij treedt wel vaak op maar meestal in een context die zelfs bij de "gevorderde" bezoekers van deze site niet zoveel belletjes zal doen rinkelen. Dat neemt niet weg dat ook hij heel wat troeven in huis heeft - anders zou hij niet zo vaak optreden, uiteraard.

Hij leerde bijvoorbeeld outi en laouto spelen onder deskundige begeleiding van grote namen als Christos Tsiamoulis, Haig Yazdjian , Nikos Grapsas en Sokratis Sinopoulos , maar hij studeerde ook muziek aan twee conservatoria en een universiteit. We vertelden u hierboven al dat hij ook les geeft (of gaf) aan het Muziekinstrumentenmuseum in Athene maar dat is niet alles. Hij geeft (of gaf) zelf ook les aan de muziekhumaniora van Ilion en tegenwoordig ook aan het "Synchrono Odío" (Modern Conservatorium) van Athene.

De violist van dienst, Michalis Kouloumis (Μιχάλης Κουλουμής) is afkomstig van Cyprus. Hij stamt uit een oude en grote muzikale familie, en hij groeide op met de klanken van de traditionele Cypriotische muziek. Later studeerde hij (westerse) klassieke viool maar al gauw ging hij zich meer toeleggen op de traditionele muziek van Griekenland en Turkije. Ook in de klassieke Turkse muziek verdiepte hij zich. Al die mosterd haalde hij in Athene (in het Filippos Nakas conservatorium), maar ook in Istanbul, op Kreta (in het "Labyrinth" van Ross Daly . Tegenwoordig studeert hij in Rotterdam aan het Codarts conservatorium.

Dat alles maakt hem tot een veelzijdig violist en dat gaat niet onopgemerkt voorbij. Hij werkte al samen met een heleboel bekende namen, en dat in de meest uiteenlopende genres. Om de meest bekende te noemen: Eleni Vitali , Chronis Aidonidis , Michalis Chatzigiannis , Dimitris Bassis , Anna Vissi , Christos Tsiamoulis, Katerina Papadopoulou , Sofia Papazoglou , Yiota Veï, Christos Sikkis en Nana Mouskouri . Dat laatste is niet meteen wat u denkt want hij werkte mee aan de jongste cd van Mouskouri en die keert daarmee terug naar de traditionele muziek van haar jeugd: de cd bevat allemaal liedjes van de Griekse eilanden (meer hierover in onze biografie van haar).

In Rotterdam geeft hij tussen de lessen door ook zelf vioolles maar in de zomermaanden keert hij terug naar Griekenland of naar Cyprus. Nog maar pas in de zomer van 2012 gaf hij, samen met zanger, laouto -speler en familielid Petros Kouloumis, een reeks concerten op Cyprus onder de titel "Voices and Songs of Cyprus". De outi werd ook toen bediend door Alexandros Papadimitrakis. Een jaar eerder hadden ze ook al een dergelijke reeks gedaan, zonder Papadimitrakis maar wel met Ilias Kouloumis, ook al een lid van de familie.

Enkele jaren geleden vormde Michalis Kouloumis, samen met Petros en nog vier andere Cypriotische muzikanten, het "Makam Ethnic Ensemble", kortweg ook "Makam" genoemd. Daarin speuren ze naar de gemeenschappelijke elementen van de muziek van het oostelijke Middellandse-Zeegebied. De gemeenschappelijke muzikale taal dus van Cyprus, Turkije, Griekenland, Bulgarije, ... Ze geven niet zo heel veel concerten maar die in maart van dit jaar (2012) kregen extra aandacht omdat Sofia Papazoglou als gastzangeres optrad.

Een ander interessant project waar Michalis Kouloumis aan meewerkte vond plaats in het kader van het zevende "Rialto Ethnic World Music Festival", dat in juli van dit jaar (2012) doorging in Limassol op Cyprus. Vorig jaar waren daar bijvoorbeeld Sokratis Sinopoulos en Katerina Papadopoulou te gast en dit jaar waren er concerten van onder meer Haig Yazdjian en van Zohar Fresco. Maar er was ook een concert van het "Rialto World Music Ensemble", speciaal opgericht voor de gelegenheid op initiatief van Kyriakos Kalaïtzidis (bekend als leider van "En Chordais" dat in april 2012 Nederland en België aandeed). Hij nodigde Keyvan Chemirani uit en deze twee topmuzikanten trokken zich enkele dagen lang terug om, samen met enkele van de beste Cypriotische muzikanten, op zoek te gaan naar parallellen en gelijkenissen in hun respectievelijke muzikale tradities. Het resultaat werd dan in concertformule gegoten en gepresenteerd aan het festivalpubliek. En inderdaad, bij de Cypriotische "delegatie" vinden we ook Michalis Kouloumis. Een andere (binnenkort) bekende naam in dat gezelschap is Stavroula Konstandí, die in november 2012 naar de Art Base komt.

Laouto-speelster Maria Ploumí (Μαρία Πλουμή) maakt het kwartet compleet.

Ook over haar hadden we hier een uitgebreide toelichting gegeven, maar die hebben we inmiddels overgebracht naar onze biografie van haar. Zij komt immers regelmatig naar België en Nederland, en dus verdiende zij wel een plaatsje in onze afdeling met "Biografiën" .

Het vocaal ensemble "Pour le plaisir" uit Juprelle (bij Luik) en het "Centre Hellénique et Interculturel de Liège HE.LI.O.S" slaan de handen in elkaar en organiseren een groots opgezette zang-avond.

Daartoe laten ze twee koren uit Griekenland overkomen: het ene uit Spata (bij Athene) en het andere uit Atalanti (bij Lamia).

Beide koren staan onder leiding van Olga Alexopoulou (Όλγα Αλεξοπούλου). Deze dame heeft zich op dit terrein een stevige reputatie opgebouwd in Griekenland. Ze heeft nog enkele andere koren onder haar hoede en ze is tegelijk ook ondervoorzitster van de Griekse vereniging van dirigenten van zangkoren en instrumentale ensembles, die ze in 2007 mee oprichtte. En tussendoor componeert ze ook nog zelf.

Samen met hun Belgische gastheren zullen deze Griekse zangkoren een uitgebreid en gevarieerd repertoire presenteren: van dimotika tot laïka en endechna. Uiteraard staan er dus ook bekende nummers van Manos Hadjidakis, Manos Loïzos, Mikis Theodorakis en andere op het programma.

Ze zingen elk om beurt, in het Grieks, het Frans of het Engels, al naargelang het geval, en als apotheose voeren de drie koren samen twee nummers uit, zowat vijftig zangers en zangeressen in totaal.

De Noord-Nederlandse provincie Friesland (of 'Fryslân', zoals ze officieel heet) is niet alleen de mooiste provincie van het koninkrijk (althans volgens de Vereniging Nederlands Cultuurlandschap) maar ze heeft ook een rijk historisch verleden. Dat geldt ook voor het Friese plaatsje Joure, dat door zijn ligging, op het kruispunt van belangrijke waterwegen, ooit een bloeiend centrum van nationale en internationale handel was.

De sporen daarvan zijn te vinden in het "Museum Joure", dat in niet minder dan tien oude industriële gebouwen een duizelingwekkend aantal onderwerpen behandelt. Een deel is gewijd aan de geschiedenis van koffie, thee en tabak, en dat heeft natuurlijk alles te maken met het feit dat Egbert Douwes in het museum geboren werd (of juister: in een arbeiderswoning in Joure die nu deel uitmaakt van het museum). Enige gelijkenis met de koffie-multinational Douwe Egberts is zeker niet toevallig, wel integendeel. De man begon er in 1753 met een winkeltje dat koloniale waren verkocht en dat twee eeuwen later uitgegroeid was tot een heus imperium.

Dat verschafte niet alleen werk aan het eigen personeel maar daarnaast ook aan een aantal toeleveringsbedrijven. In het "Museum Joure" vindt men daar de sporen van terug, in de vorm van een koperslagerij, een kopergieterij, een goud- en zilversmederij, een drukkerij en een zetterij.

Toch was het niet al koffie wat de klok sloeg in Joure. Het was ook een belangrijk productiecentrum voor Friese klokken en ook die kunt u in het Museum Joure gaan bezichtigen. Naast een belangrijke collectie is er een authentieke klokkenmakerswerkplaats ondergebracht.

En dat is nog steeds niet alles, want ook de fauna en flora van de streek krijgt de nodige aandacht in de afdeling natuur, en tenslotte heeft het Museum Joure nog een florerende afdeling cultuur.

Daarmee zijn we dan (bijna) waar we moeten zijn, want die afdeling organiseert niet alleen tentoonstellingen van hedendaagse kunst maar ook een hele reeks voorstellingen van podiumkunsten: theater, toneel, cabaret en - jawel - muziek. In de zomer zijn er openluchtconcerten op dinsdagavond en in de winter organiseren ze elke maand een zondagmiddagconcert, in principe op de laatste zondag van de maand.

Dit jaar valt de laatste zondag van oktober op de 28ste, en misschien is het daarom dat ze dan een Grieks concert programmeerden, 28 oktober is namelijk de Griekse nationale feestdag (of juister: één van de twee, 25 maart is de andere).

En vermits het noorden van Nederland ook op dat terrein heel wat in huis heeft zochten ze het niet te ver: ze nodigden het studie-orkest Vardaris uit. Over dit orkest leest u meer op onze november 2012 pagina. Voor zover dat nog nodig is natuurlijk, want Vardaris mag dan al iets minder lang bestaan dan hoger genoemd koffie-imperium (het werd boven de doopvont gehouden in april 2009) maar toch hebben ze zich al een stevige reputatie verworven.

Het Museum Joure organiseert zijn zondagmiddagconcerten op verschillende locaties, die telkens aangepast is aan het concert in kwestie. Voor dit Griekse concert kozen ze voor ... een Grieks restaurant, want dat is er natuurlijk ook, daar in Joure.

Het "Centre Hellénique d'Etudes du Folklore - Tradidanse" organiseert niet alleen lessen Griekse dans en allerlei voorstellingen, ze doen daar uiteraard ook dansstages. Soms duren die een heel weekend, maar soms zijn het ook korte, intensieve stages. Dat is ook nu weer het geval.

Op het programma staan dansen van Kalymnos en van de Dodecanesos eilanden.

De leraars zijn Antonis Kokkinidis en Anna Mavrou. Beiden zijn zelf van Kalymnos afkomstig en ze hebben deze dansen dus met de moedermelk binnengekregen. Dat is niet zonder gevolgen gebleven. Tegenwoordig geven ze les bij het prestigieuze Lykion ton Ellinidon (De Lyceumclub voor Griekse vrouwen) in Kalamata, bij het gerenommeerde danstheater Dora Stratou in Athene en last but not least bij de Vereniging van Dodecanesiërs in Athene. Dan zullen ze wel goed zijn zeker?

De reeks Griekse muziekavonden in het cc Muziekcafé in Amsterdam blijft doorgaan. Elke tweede zondag van de maand kunt u daar terecht voor een portie zuiderse sfeer. De podiumbezetting wisselt, zodat het telkens opnieuw een ontdekking wordt. Een vaste waarde is wel de jam-sessie achteraf, waar iedereen met een muziekinstrument welkom is.

Op het podium staan deze keer Alec & Oleg en zij brengen "world music with a smile".

Achter die glimlach schuilen de twee volgende muzikanten:

• Alexandros Kyrkos : zang, gitaar
• Oleg Videnov : mandoline

Zij spelen van 20u30 tot ongeveer 23u en dan start de jam-sessie.