|
|
|
||||||
|
||||||||
|
Al de informatie op deze site is beschermd door het auteursrecht.
|
|
Overzicht Griekse Muziek in November 2023
Koor "deChorale"Met de "Canto General" van Mikis Theodorakis De "Canto General" is en blijft een monumentaal werk. De tekst van het gelijknamige gedicht van Pablo Neruda is ook na een halve eeuw nog altijd even actueel, en de imposante muziek van Mikis Theodorakis blijft nog altijd de mensen aanspreken. Over het werk zelf hoeven we op deze site eigenlijk niets meer te vertellen. De "Canto General" is zonder meer een meesterwerk, en het is bekend en vermaard tot ver buiten de kringen van liefhebbers van Griekse muziek. Voor de context waarin dit oratorium tot stand kwam kunt u desnoods het artikeltje nalezen dat we daar in oktober 2004 over schreven. In de originele versie, zoals die in 1975 op plaat werd uitgegeven, is de "Canto General" een oratorium voor twee stemmen, gemengd koor en orkest. En het is ook op deze manier dat het nu opnieuw uitgevoerd wordt. Het gemengd koor is deCHORALE , een koor met meer dan honderd zangers en zangeressen en een geschiedenis die teruggaat tot in 1916. Onder leiding van Paul Dinneweth brachten ze recent de symfonie nr. 2 van Mahler, de "Negende" van Beethoven, de Carmina Burana van Carl Orff en nog wat andere imposante werken. Nu gaan ze opnieuw de Canto General van Mikis Theodorakis uitvoeren. Opnieuw, inderdaad, wat dat deden ze al een eerste keer in november 2019 (en ook toen waren er twee concerten gepland - en in geen tijd uitverkocht). De twee solisten zijn de Griekse mezzo-sopraan Betty Charlafti en de Vlaamse tenor, opera-zanger en musicoloog Thomas Blondelle . De klassiek geschoolde zangeres Betty Charlafti (Μπέττυ Χαρλαύτη, ook wel "Harlafti" geschreven) is nog jong, maar ze heeft toch al heel wat ervaring als vertolkster van het werk van Mikis Theodorakis . Van 2012 tot 2016 werkte ze samen met het orkest dat zijn naam draagt, en in 2017 verscheen er een album onder de titel "Η Μπέττυ Χαρλαύτη στον κόσμο του Μίκη Θεοδωράκη" (Betty Charlafti ston kosmo tou Miki Theodoraki, Betty Charlafti in de wereld van M.T.). Daarop stonden twee nieuwe liedjes die de componist speciaal voor haar geschreven had. Het is dan uiteraard niet de eerste keer dat zij de "Canto General" zingt. In maart 2019 zong ze bijvoorbeeld mee met het koor "La Badinerie" van Louvain-la-Neuve. En Thomas Bonduelle werkte in november 2019 al mee aan de eerste reeks van deCHORALE zelf. Net als toen worden ze ook nu weer begeleid door het muzikaal ensemble Frank De Wolf. Dit zijn namiddagconcerten die ongeveer anderhalf uur zullen duren. Na afloop is er telkens gelegenheid tot napraten tijdens de receptie, maar dat moet u dan wel aangeven (en bijbetalen) als u uw tickets boekt.
Op de site sinds: 18/05/2023 Terug naar het begin van deze pagina.
Kosmokrators Rebetiko GroupOver de "Kosmokrators" is (bijna) alles al gezegd en geschreven, onder meer door ons op onze maart 2017 maandpagina . Daar leest u bijvoorbeeld dat ze al in de zomer van 2016 enige deining veroorzaakten in Griekenland, waar ze hun eerste cd "Frenetika" mochten gaan voorstellen. Die kreeg toen heel wat aandacht in de Griekse media, en dat was niet in de laatste plaats te danken aan hun repertoire, dat bestaat uit bekende liedjes uit de rembetika , waarop ze dan zelfgeschreven teksten hebben gemonteerd in het Nederlands, Frans of Engels. Zelf omschrijven ze dat zo: De vertalingen blijven dicht bij het origineel, en behouden het authentieke harde en ondergrondse karakter. Het thema bij uitstek is de wereld van de manges, de taaie muzikanten, stoere binken en hasjrokers uit Athene en Piraeus. Steeds gaat het om doorgewinterde teksten, soms aangepast aan het hier en nu, soms hard, soms teder, maar altijd voorzien van een flinke dosis humor.Zoals bekend wil de bezetting van de Kosmokrators nogal eens wijzigen, maar de harde kern is lange tijd dezelfde gebleven. Soms wordt die aangevuld met andere goede muzikanten, in functie van hun beschikbaarheid, maar dat zou deze keer niet het geval zijn. De bezetting zou er dan als volgt uit gaan zien:
Op de site sinds: 02/09/2023 Terug naar het begin van deze pagina.
"Diaspora Memories"Muziektheater met o.a. zang van Sofia Papazoglou en Babis Tsertos Onder de titel "Ξενιτειάς μνήμες: Τι να θυμηθώ, τι να ξεχάσω!" ( "Ksenitiás mnimes - ti na thymitho, ti na ksechaso" , te vertalen als "Herinneringen aan migratie: Wat moet ik onthouden, wat moet ik vergeten") wordt er binnen de Griekse diaspora in Brussel een stuk muziektheater opgevoerd. Migratie is een thema dat als een rode draad doorheen de Griekse geschiedenis loopt. Het gaat dan natuurlijk in de eerste plaats over de grote migratiegolven, zoals de massale oversteek naar Amerika rond de vorige eeuwwisseling, de "Megali Katastrofi" van 1922, de gastarbeiders die na de Tweede Wereldoorlog naar Duitsland en België kwamen, ... maar ook de meer recente "braindrain" wordt niet vergeten. In hun nieuwe thuisland leverden de nieuwkomers vaak een belangrijke bijdrage aan de economie, de cultuur, de wetenschap en nog veel meer. Maar voor die mensen zelf was (en is) het toch een dubbel gevoel. Enerzijds is er de hoop en de wil om een nieuw en beter bestaan op te bouwen, en anderzijds is er de heimwee naar wat ze moesten achterlaten - en vaak de hoop om ooit weer eens terug te keren. Aan de hand van teksten en liedjes wil de voorstelling al die verschillende aspecten van migratie in beeld brengen. Voor het muzikale onderdeel laten ze enkele grote namen vanuit Griekenland overkomen. Dat zijn:
Zowel Sofia Papazoglou ( Σοφία Παπάζογλου ) als Babis Tsertos ( Μπάμπης Τσέρτος ) waren al vaker te horen in Brussel en ook elders in de Lage Landen, en de liefhebbers van Griekse muziek weten dus al lang dat ze allebei een breed repertoire hebben en dat ze telkens weer hun publiek weten te boeien met hun charismatische vertolkingen. Ook Vangelis Macheras ( Βαγγέλης Μαχαίρας ) en Yorgos Papachristoudis ( Γιώργος Παπαχριστούδης ) waren hier al vaak te gast, minstens omdat ze vaste begeleiders zijn van Yannis Kotsiras en dus telkens met hem mee op "European Tour" gingen. Meer nog: toen Kotsiras in oktober 2022 zijn "Recital for piano and bouzouki " kwam voorstellen, waren het deze twee muzikanten die de onderdelen "piano" en " bouzouki " leverden. En ook Yorgos Dalaras en een paar andere grootheden doen voor de piano vaak een beroep op Yorgos Papachristoudis , en bovendien is hij vast lid van zowel het "Symfonisch Orkest van de ERT" als het "Orkest voor Hedendaagse Muziek" van dezelfde omroep. Het feit alleen al dat deze muzikanten meerdere artiesten van dit niveau mogen begeleiden, bewijst dat ze zelf ook van (zeer) hoog niveau zijn. En Macheras werkt al sinds 1997 samen met Kotsiras , dus ... Voor deze theatervoorstelling "Diaspora Memories" verzorgt Vangelis Macheras trouwens ook de arrangementen en hij neemt de muzikale leiding op zich. Dat is een kolfje naar zijn hand, want dat doet hij ook voor ... Yannis Kotsiras en anderen, zowel voor hun live optredens als voor platen. Die arrangementen zijn deze keer extra belangrijk, want de liedjes zijn helemaal nieuw. Ze werden speciaal voor deze voorstelling geschreven door Dimos Angelousis ( Δήμος Αγγελούσης ). Op zich is dat niet zo uitzonderlijk. In Griekenland wordt de muziek voor theatervoorstelling vaak "op maat" geschreven, zelfs voor overbekende stukken die al honderden keren opgevoerd zijn. Alleen heeft Dimos Angelousis niet meteen het profiel van een doorsnee componist van theater- en filmmuziek. Hij werd in 1959 geboren in Fársala, een klein stadje in Thessalië (Centraal-Griekenland). Hij hield van muziek en al heel vroeg begon hij zelf liedjes te maken. Die moest hij dan wel in zijn hoofd opslaan, want hij kon de muziek niet neerschrijven omdat hij geen notenschrift kende. Er was ook geen school of conservatorium in de buurt waar hij dat had kunnen leren. En bovendien hadden zijn ouders niet eens genoeg geld om voor hem een muziekinstrument te kopen. Toch liet de muziek hem nooit meer los. "Liedjes hebben voor mij iets magisch", zegt hij. "Met de tekst kan je allerlei beelden oproepen, en die kan je dan extra illustreren met de muziek." Het is misschien daarom dat hij ook belangstelling kreeg voor toneel, want ook daar gaat het tenslotte om het oproepen van beelden. Het is (ons) niet bekend wanneer of waarom hij precies naar Brussel verhuisde, maar hij vond daar alleszins meteen zijn weg binnen de wereld van het Griekse amateurtoneel. Hij sloot zich aan bij Thespis, één van de theatergezelschappen daar, en hij speelde mee in verschillende stukken die ze opvoerden. Op een keer vertelde hij langs zijn neus weg aan Aristidis Lavrentzos, de vaste regisseur van Thespis, dat hij zelf ook een toneelstuk had geschreven. Lavrentzos vroeg om het eens te mogen lezen - en hij was meteen onder de indruk. Het paste weliswaar niet meteen binnen het gebruikelijke repertoire van Thespis, en daarom legde hij het eerst voor aan de leden, maar ook die waren enthousiast. Ze beslisten unaniem dat dit hun volgende stuk zou worden. Het resultaat was "Η τρίτη όψη του νομίσματος" ( "I triti opsi to nomismatos", te vertalen als "De derde kant van de medaille"). Het vertelt over drie totaal verschillende personen die samen hun weg trachten te vinden binnen de sociale en economische realiteit van tegenwoordig. Dimos Angelousis staat niet alleen op de affiche als auteur maar ook als acteur - hij speelde zelf mee. De voorstelling werd goed onthaald, ook bij het vaste publiek van Thespis. Dat was in mei 2016, en rond die tijd herhaalde het verhaal zich, maar deze keer met de muziek van Dimos Angelousis . Hij vertelde langs zijn neus weg aan Corina Hamilton-Fowle (binnen de Griekse diaspora in Brussel bekend als zangeres en bovendien zelf actrice bij Thespis) dat hij ook liedjes schreef, en zachtjes zingend liet hij er haar enkele van horen - en zij was meteen onder de indruk. "De teksten en de melodieën klonken vertrouwd, maar toch ook weer niet", zei ze achteraf, en ze vond dat ook anderen die moesten horen. Het resultaat kwam er in november 2018, en het heette "Ένα αλλόκοτο όνειρο" ("Ena allokoto oniro", "Een bizarre droom"), met "bizar" dan eerder in de betekenis van "ongewoon" of "wonderlijk". Het stuk gaat namelijk over een reiziger die (droomt dat hij) uitgenodigd wordt op een feest van een rare gastheer, en hetgeen hij daar ziet vermengt hij met eigen herinneringen, ervaringen en bedenkingen. Het werd een voorstelling met zang en dans, en op twee na schreef Dimos Angelousis al de liedjes zelf. Samen met zijn dochter Eleni Angelousi zorgde hij ook voor de tekst van het toneelstuk, die hij aanvulde met drie gedichten van Corina Hamilton-Fowle. Daarnaast hij had natuurlijk een flinke vinger in de pap van de regie, maar zelf speelde hij deze keer niet mee. Zijn dochter deed dat wél, en Corina Hamilton-Fowle trouwens ook. Die laatste zong een paar van de liedjes, en Dimos Angelousis zong er een paar andere. Het stuk kende nogal wat bijval, en dat heeft hem blijkbaar aan het denken gezet. In maart 2022 werd er in Brussel een nieuwe vzw opgericht onder de officiële naam "Bizarre Dream (Allokoto Oneiro)". Die vzw is in essentie een theatergezelschap, maar ze is wel een beetje anders dan de andere, reeds bestaande gezelschappen, gewoon omdat er slechts ... drie leden zijn: dat zijn Dimos Angelousis en zijn dochter Eleni, plus Christos Drouvis, een goede vriend van hem. Het was niet meteen de bedoeling om dat aantal uit te breiden. Later misschien wel, vertelde hij, maar dat had geen haast, want op deze manier had hij meer vrijheid om zelf zijn stukken te kiezen en dan telkens de passende acteurs te rekruteren uit de wereld van Brusselse liefhebbers van Grieks toneel. Later wil hij misschien ook andere dingen met muziek gaan doen, die dan niets met toneel te maken hebben, maar voorlopig blijft hij toch bij "muziektheater". De eerste productie van de nieuwe vzw kwam er al enkele maanden later, in juni 2022, en die heette "Συνομιλώντας με το Καστελλόριζο" ( "Synomilontas me to Kastellorizo", oftewel "In gesprek met Kastellorizo"). Een aantal vrienden zitten samen in een café te praten, natuurlijk niet specifiek over het piepkleine Griekse eilandje vlak voor de Turkse kust, maar wel over datgene waarvoor deze aloude twistappel min of meer symbool staat: over de geschiedenis van het hedendaagse Griekenland, over de hoogtes en laagtes die de natie in de afgelopen twee eeuwen meemaakte, en over de zoektocht naar "de Waarheid" hierover. Zoals te verwachten schreef Dimos Angelousis zelf de tekst van het stuk, plus de twaalf nieuwe liedjes die in het stuk verwerkt zitten, en samen met zijn dochter deed hij ook de regie, Hij zingt ook en zij acteert mee. Nog een opvallend detail: de muzikale leiding en de arrangementen voor "Kastellorizo" werden verzorgd door ... Vangelis Macheras , dezelfde die dat nu opnieuw doet voor het nieuwe stuk "Diaspora Memories" - waar dit artikel tenslotte over gaat. Er zijn natuurlijk nog meer gelijkenissen, want per saldo is "Diaspora Memories" een productie van hetzelfde huis "Bizarre Dreams" . Ook hier is de regie dus in handen van Dimos Angelousis en zijn dochter, en zoals gezegd schreef hij ook alle liedjes zelf. Die liedjes wisselen af met de teksten, waarmee zes verschillende acteurs en actrices (waaronder ook Eleni Angelousi) vertellen over al die verschillende aspecten van migratie. Een aantal van die teksten werden geschreven door studenten van de afdeling theater van de Universiteit van Athene, de andere schreef Angelousis zelf. Het nieuwe stuk richt zich tot een breed publiek en daarom is er voor Engelse ondertiteling gezorgd. En ook de indrukwekkende affiche met zang van Sofia Papazoglou en Babis Tsertos zal velen aanspreken. En dan is er natuurlijk nog het thema zelf: migratie is niet alleen brandend actueel voor iedereen, maar het is ook iets waar zowat elke Griek mee te maken krijgt. Kijk gewoon maar naar de vier muzikanten die hiervoor overkomen. Minstens drie van hen hebben een migratie-achtergrond, soms zelfs in het meervoud. Vangelis Machéras werd in Duitsland geboren in 1972 en keerde later met zijn ouders terug naar Griekenland. Sofia Papazoglou werd in Brussel geboren en ook zij keerde al op heel jonge leeftijd terug naar de heimat. Bovendien stamt zij af van vluchtelingen uit Klein-Azië. De grootouders van Yorgos Papachristoudis zijn dan weer afkomstig van Anatoliki Romilia (het huidige Bulgarije), waar ook zij verdreven werden na de Megali Katastrofi. Precies omdat migratie in al zijn vormen zo'n integraal onderdeel is van het "Grieks-zijn", is het ook voor niet-Grieken van belang om te weten hoe zij daar zoal tegenaan kijken. Als "Diaspora Memories" de Brusselse Grieken in zekere zin een spiegel wil voorhouden, dan laten zij de anderen toch meekijken dank zij de Engelse ondertiteling.
Op de site sinds: 17/09/2023 Terug naar het begin van deze pagina. |
||||||||||||||||||||||||
|
|
|
Toevoegen aan uw agenda
Toevoegen aan uw agenda
Toevoegen aan uw agenda
Toevoegen aan uw agenda
Toevoegen aan uw agenda
Toevoegen aan uw agenda
