De groep "PassaTempo" ontstond in het begin van 2015, toen enkele vrienden samen rembetika gingen spelen in Brussel, eerst onder elkaar, daarna af en toe in een restaurant en dergelijke. Hun eerste min of meer formele optreden was - voor zover wij weten - tijdens het "Nous sommes grecs" festival in april 2015 , toen ze in de hall van de Senghor voor de gepaste omkadering zorgden.

De samenstelling van de groep is al die jaren vrij constant gebleven. Voor deze concerten bestaan ze uit :

• Chrysa Karageorgiou : zang
• Michel Karakatsanis : bouzouki en zang
• Themis Skiadas : gitaar en zang

De rembetika zelf is al meer dan een eeuw oud, en zoals altijd zijn er hoogtes en laagtes geweest. Het is interessant dat ze telkens een revival kende als Griekenland een crisis doormaakte. Als het klopt dat de geschiedenis zich herhaalt, dan zou deze muziek nu door het dak moeten gaan, want er zijn nog nooit zoveel crisissen tegelijk geweest: financiële crisis, politieke crisis, vluchtelingencrisis, sanitaire crisis, ...

Toch wil "PassaTempo" geen jammerklachten de wereld insturen. De rembetika zingt dan wel over de actualiteit zoals die was toen de liedjes ontstonden, maar de ondertoon is toch vooral iets van "we laten het niet aan ons hart komen".

Dat is ook zo'n beetje wat de groep nu ook wil bereiken. De concerten zijn dan ook opgedragen aan de Mens (met hoofdletter) die in elk van ons schuilt. Gezellig samen met vrienden en met goede muziek even de pauze-knop indrukken. Daarna kunnen we wel weer een tijdje verder.

Voorlopig (?) zijn er twee van die concerten geprogrammeerd.

Michalis Hatzigiannis ( Μιχάλης Χατζηγιάννης ) was al een paar keer op European Tour. Het leek hem wel te bevallen, want hij zette er een stevig tempo in. Hij tourde de eerste keer doorheen Europa in oktober 2007 . Twee jaar later - in april 2009 - was hij weer op stap, en in november 2010 kwam hij terug. Iedereen dacht dus dat hij vast van plan was om aan een buitenlandse carrière te gaan timmeren. Maar dan werd het even stil - in de Lage Landen dan toch.

Nu is hij er weer, of in het Engels: "he is back!". Vandaar dat deze tour gewoon de "Back-Tour 2022" gedoopt werd. Er zijn enkele optredens in Duitsland en hij komt ook naar Amsterdam en Brussel. Wij nemen enkel die twee laatste op in onze "Agenda", en voegen daar ook het concert in Neuss bij Düsseldorf (D) aan toe. Dat is immers niet zo heel ver over de grens.

We hebben (nog) geen informatie over het programma of over zijn begeleiders (stand 20.3.2021), maar Michalis Hatzigiannis heeft inmiddels ook buiten Griekenland een enthousiast publiek opgebouwd, en die zullen daar niet meteen van wakker liggen.

Tussen haakjes: dit had eigenlijk een "Back Tour 2020 " moeten worden, gepland voor mei 2020 , maar toen kwam het Covid-19 virus roet in het eten gooien en de hele tournee werd uitgesteld naar maart 2021 . Nog meer roet zorgde voor nog meer uitstel, nu naar maart 2022.

En ja, de geschiedenis herhaalt zich. Dat zegt men toch. En je zou nog gaan geloven dat het waar is ook, want alle e concerten van deze "Back Tour 2022" moesten alweer andere plaatsje zoeken in de kalender. Die werden gevonden in oktober 2022 .

Sokratis Sinopoulos is geen onbekende in de Lage Landen. Minstens sinds maart 2005 is hij regelmatig te zien en te horen op allerlei podia, samen met allerlei andere muzikanten en projecten.

In 2011 richtte hij zijn eigen kwartet op, en het is met hen dat hij nu naar Turnhout komt.

Dat ensemble bestaat uit:

• Sokratis Sinopoulos : politiki lyra
• Yann Keerim : piano
• Dimitris Tsekouras : contrabas
• Dimitris Emmanouil : percussie

Dat kwartet speelt vooral - zo niet uitsluitend - eigen composities van Sinopoulos zelf.

Hun debuutalbum "Eight Winds" is zo'n beetje hun visitekaartje, en dat is zeker niet onterecht want het verscheen bij het prestigieuze label ECM . De opnames vonden plaats in Athene en de producer was Manfred Eicher himself. Het album verscheen in augustus 2015.

Nog geen vier jaar later, in maart 2019, werd dat uitzonderlijke scenario nog eens herhaald met hun tweede album, "Metamodal" .

Over de inhoud van deze cd's valt veel én weinig te zeggen. Uit de bijbehorende boekjes wordt men alvast niet veel wijzer, want naar goede ECM gewoonte zijn deze eerder spartaans gehouden. Maar alleen al het discrete ECM logo op de buitenkant verraadt wel dat we hier met goede wijn te maken hebben, en zoals bekend behoeft die geen krans. Zelfs niet als er voldoende van is om twee "flessen" van deze muzikale wijngaard mee te vullen.

In feite zijn het er zelfs meer dan dat, want Sokratis Sinopoulos werkte met zijn politiki lyra al mee aan vier ECM albums van Eleni Karaïndrou : Trojan Women (2002), The Weaping Meadow (2004), Elegy of the Uprooting (2008) en Medea (2018). Hij speelde ook mee tijdens het "Athens Concert" van Charles Lloyd en Maria Farantouri , waarvan de live opname in 2011 bij ECM uitgebracht werd (en hij was er ook bij - als enige Griekse muzikant - toen Farantouri en Lloyd in april 2013 naar Gent kwamen).

Manfred Eicher wist dus heel goed waarom hij met Sinopoulos in zee ging. En zoals gewoonlijk had hij het goed gezien: de twee albums van het "Sokratis Sinopoulos Quartet" worden meestal in superlatieven omschreven. Een vast gegeven in de commentaren is de "archaïsche klank" van de politiki lyra - en laat die klank nu precies één van de twee redenen zijn waarom Eleni Karaïndrou hem vroeg om mee te werken aan "The Weaping Meadow" . De tweede reden was de virtuositeit van de muzikant die het instrument bediende.

Meer informatie hierover, en over een aantal andere interessante samenwerkingen van Sokratis Sinopoulos vindt u in de biografie die we over hem schreven . Daar leest u ook over het jarenlange "rijpingsproces" van zijn eigen composities. Die waren geruime tijd enkel te horen tijdens live-concerten, en zelfs dan bracht hij ze slechts met mondjesmaat. Inmiddels is er dus het "Sokratis Sinopoulos Quartet" en hun twee ECM cd's.

Er zijn een aantal redenen waarom hij na al die jaren besliste om toch maar met zijn eigen composities naar buiten te komen. Zijn samenwerking met Charles Lloyd zou daar een belangrijke rol in gespeeld hebben. Deze levende jazz-legende was erg onder de indruk van Sinopoulos en zijn lyra . Als niet-Griek kon hij daar objectief tegenaan kijken, en daarom zal zijn mening allicht wat extra gewicht in de schaal hebben gelegd. Die mening was sowieso al extra gewichtig, want ze kwam van een man die zelf in zijn muziek allerlei invloeden verwerkt, en die daarover ooit zou gezegd hebben dat zijn muziek "has danced on many shores" . Ook Sinopoulos zelf doorbreekt moeiteloos de soms waterdichte schotten tussen allerlei verschillende genres, van jazz en klassiek tot de traditionele muziek van Griekenland en Klein-Azië. De twee zullen allicht heel wat stof tot praten gehad hebben, met woorden maar ook met muziek. De geïmproviseerde muzikale dialogen met Charles Lloyd en zijn rasmuzikanten hebben alleszins een diepe indruk gemaakt op Sokratis Sinopoulos .

Een andere trigger zou een ontmoeting geweest zijn met pianist Yann Keerim . Sokratis Sinopoulos zegt dat ze elkaar perfect aanvoelen, ook en vooral wat betreft hun visie op muziek in het algemeen.

Deze Yann Keerim is in Griekenland beter bekend onder zijn doopnaam Yannis Kyrimkyridis ( Γιάννης Κυριμκυρίδης ). Hij werd geboren in 1979 in Ioannina. Daar begon hij met lessen klassieke piano als peuter van drie of vier jaar, maar eigenlijk is hij ... economist van opleiding. Nu ja, niet helemaal, want op zijn zestiende behaalde hij wel degelijk zijn diploma klassieke muziek. Maar daarna studeerde hij inderdaad economie aan de Universiteit van Athene, en vervolgens behaalde hij nog een MBA aan de Rotterdam School of Economics . Weer terug in Griekenland begon hij, samen met zijn oudere broer, een online handel in muzieklicenties. Wie muziek nodig heeft voor gebruik in een film, in advertenties, videospelletjes, websites en dergelijke kan tegen betaling bij hen terecht. Tussendoor componeert hij ook nog muziek voor theater en voor audiovisuele producties.

Het lijkt ruimschoots voldoende voor een goed gevulde agenda, maar Yannis Kyrimkyridis heeft er nog een tweede, en ook die is allerminst "hidden". Wel integendeel: hij is vaste begeleider van Eleftheria Arvanitaki en hij reist met haar de hele wereld rond. Hij komt in november 2021 trouwens ook met haar mee naar Düsseldorf. Daarnaast is hij een vaste medewerker van Haig Yazdjian , hij werkte samen met Ara Dinkjian , Dionysis Savvopoulos en nog veel meer bekende namen.

Hij was er ook al bij toen Sokratis Sinopoulos in september 2010 in o.a. Amsterdam en Antwerpen optrad. Dat was dus nog vóór het kwartet formeel opgericht werd.

Dimitris Tsekouras ( Δημήτρης Τσεκούρας ), de contrabassist van het "Sokratis Sinopoulos Quartet", zal in de Lage Landen en omgeving misschien ook bekend zijn als begeleider van Alkinoos Ioannidis tijdens diens "European Tour" van mei 2016 .

Naar eigen zeggen werd Dimitris Tsekouras "onlangs" geboren, en toen hij opgroeide "leerde hij zijn grote broertje kennen". Daarmee bedoelt hij dan zijn contrabas. Dat "onlangs" is relatief, het gebeurde in 1985 in Athene, maar feit is wel dat hij en zijn contrabas onafscheidelijk lijken te zijn. Dat is dan wel pas begonnen rond zijn twintigste levensjaar. Tot dan hield hij zich bezig met piano, viool, gitaar en drums, met nog een paar traditionele instrumenten er bovenop. Hij heeft zelfs een conservatoriumdiploma klassieke viool op zak, gevolgd door een diploma contrabas. Als contrabassist speelde hij in een hele reeks min of meer naamloze groepjes op het terrein van de traditionele muziek. Maar in zijn cv (waar hij overigens niet bepaald mee te koop loopt) staan ook een paar bekende namen, zoals het " Charis Lambrakis Quartet" en Sonia Theodoridou . Met die laatste speelde hij mee op een cd van haar met liedjes van Jacques Brel, die in 2009 verscheen en in allerlei grote concertzalen werd voorgesteld. En "onlangs" (want nog maar een tiental jaar geleden) kwam daar dus zijn "lidmaatschap" van het "Sokratis Sinopoulos Quartet" bij.

Dimitris Emmanouil ( Δημήτρης Εμμανουήλ ) werd in 1980 geboren in Athene. Hij ging naar de muziekhumaniora van Pallini, en dat is al een referentie op zich. Daar werd hij ingewijd in de kneepjes van het gebruik van allerlei slagwerk in de traditionele muziek van Griekenland en de Balkan, maar ook ethnic en latin. In 1997 behaalde hij een eerste prijs als "Beste Jonge Muzikant" in een nationale competitie in Griekenland. Zijn professionele carrière begon eerder bescheiden, als percussionist in enkele kleine groepjes die traditionele muziek speelden, onder meer voor dansgroepen en dergelijke. Met hen nam hij deel aan festivals in heel Griekenland en soms ook in het buitenland.

Later breidde zijn werkterrein zich flink uit, en Dimitris Emmanouil is intussen tot ver buiten de landsgrenzen bekend als lid van Takim , de groep rond Thomas Konstantinou (ook al zou hij er volgens onze informatie niet bij zijn als dat ensemble in november 2021 met Eleftheria Arvanitaki op tournee gaat - stand 9.6.2021). Maar hij speelde bijvoorbeeld ook bij het Estoudiantina Neas Ionias , of met Trifono , Pandelís Thalassinós, Melina Kana , Nikos Xydakis en vele anderen, in erg uiteenlopende genres.

Ook bij hem dateert de samenwerking met Sokratis Sinopoulos al van vóór de oprichting van het kwartet. Net als Yannis Kyrimkyridis kwam Dimitris Emmanouil in september 2010 mee naar Amsterdam en Antwerpen.

Daarmee weet u nog altijd niets over het programma van dit concert, behalve dat het bestaat uit muziek die goed genoeg was voor ECM . Dat betekent alvast: zuivere, tijdloze esthetiek.

Het enige wat we daar nog aan toe kunnen voegen is dat er in Turnhout allicht heel wat nieuw werk op het programma zal staan. Een creatieve geest als die van Sokratis Sinopoulos is sowieso voortdurend actief, en "dank zij" de corona-pandemie (en de daarbij horende lockdown) had ook hij heel wat vrije tijd op overschot ...

"Exodus" is een project rond de vluchtelingenproblematiek, met de muziek als invalshoek. Er komen drie genres aan bod: de muziek van het Midden-Oosten, flamenco en ook rembetika.

Eigenlijk is dat een beetje te weinig "Grieks" om in aanmerking te komen voor deze website over "Griekse muziek in België en Nederland", ook al zorgen de "Kosmokrators" voor een flinke dosis rembetika. We hadden het project dan ook niet opgenomen toen het in 2017 op verschillende plaatsen in Vlaanderen opgevoerd werd. Maar toen waren er heel wat andere "zuiver Griekse" concerten om aandacht aan te besteden.

In september 2021 werd het project dan ingelast in het programma van het "Yuste Gent Flamenco Festival". In feite kwam dat nog minder in aanmerking, want "Exodus" was maar goed voor de helft van één avond. Maar toen was de "derde golf" van de corona-pandemie nog maar net achter de rug en de culturele sector probeerde een doorstart te maken. Veel Grieks was er daar (nog) niet bij, en onder het motto "wie het kleine niet eert" hebben we "Exodus" dan toch maar in onze "Agenda" opgenomen.

We willen dan consequent zijn en nu ook het optreden in Oostende vermelden, zes maanden en (minstens) twee golven later dan Gent.

Over het project zelf schreven we al uitgebreid in september 2021 . Dat artikel kunt u nog altijd nalezen.

Er zijn twee belangrijke verschillen tussen toen en nu.

Ten eerste is het optreden in Oostende wel degelijk avondvullend (ook al is er blijkbaar geen pauze, waardoor het wat korter lijkt dan anders).

En ten tweede is het bedoeling dat de flamencodanseres Inés de Inés (oftewel Inés García Hernandez) opnieuw haar originele plaats in de bezetting inneemt. Zij was er bij van in het begin in 2017, maar ze moest in september 2021 verstek laten gaan voor Gent, en daar werd ze vervangen door Úrsula Moreno. In Oostende is Inés de Inés dus wel weer van de partij.

Begin maart komen vedelaars van over de hele wereld van hun dak af om naar Gent te reizen. Van 2 tot 6 maart 2022 loopt daar namelijk de zevende editie van het Fiddlers on the Move festival. De Arteveldestad staat dan vijf dagen lang in het teken van de folk -viool, zoals altijd op initiatief van Wouter Vandenabeele.

En niet alleen de Artevelde-stad trouwens. Het FOTM festival is al een tijdje bezig om zijn vleugels uit te spreiden naar andere steden, en ook dit jaar zijn er "bijwerkingen" in Lokeren, Brussel en Belsele.

Zoals altijd heeft het FOTM festival heel wat op het programma staan, maar wij focussen enkel op de Griekse bijdrage, en Makis Baklatzis is daarin de centrale figuur.

In De Centrale zal hij twee workshops geven. De eerste gaat over het gebruik van de viool in de Griekse muziek in het algemeen, en de tweede workshop focust op één specifieke soort muziek, namelijk die van Epirus.

Daarnaast staat hij nog drie keer op het podium. Hij speelt één keer avondvullend en één keer als helft van een dubbelconcert. Voor die gelegenheden brengt hij zijn collega Stamatis Pasopoulos mee. Die brengt dan weer zijn accordeon mee, plus een aantal eigen composities van hem.

Over Makis Baklatzis (Μάκης Μπακλατζής) hadden we het al uitgebreid op onze maart 2019 maandpagina , toen hij ook al in Gent was voor een vorige editie van "Fiddlers on the move".

Samengevat komt het er op neer dat hij in 1985 geboren werd in Kavala, dat hij al vanaf zijn elfde levensjaar vioollessen is beginnen volgen, en dat hij daar enkel mee ophield toen hij zelf les begon te geven. En zelfs dat klopt niet helemaal, want hij had al een conservatoriumdiploma viool op zak, plus een aanstelling als docent aan het TEI , de prestigieuze hogeschool in Arta, toen hij toch nog "even" bij de Codarts in Rotterdam langsging om er in 2017 een master-diploma af te halen.

Uiteraard speelt en speelde Makis Baklatzis mee in talloze ensembles. Zo was hij onder meer van 2007 tot 2018 de violist van "Loxandra". Maar voor die details moet u toch echt naar onze maart 2019 maandpagina surfen.

Dan spoelt u weer terug hierheen voor wat uitleg over Stamatis Pasopoulos (Σταμάτης Πασόπουλος) .

Raar maar waar komt u al een heel eind als u in de bio van Baklatzis gewoon "viool" vervangt door "accordeon", want verder lopen de levenslopen van deze twee muzikanten merkwaardig parallel.

Stamatis Pasopoulos werd in 1986 geboren in Serres, ongeveer één jaar en honderd kilometer bij zijn collega vandaan dus. Pasopoulos begon ook al heel jong met accordeon -lessen, die hij combineerde met lessen in Byzantijnse muziek. Voor zijn hogere studies trok ook hij naar Thessaloniki, waar hij onder meer bayan studeerde maar ook compositie. Dat laatste begon hem te fascineren en ook hij kwam naar Rotterdam om zich daarin te vervolmaken. Hij haalde er zijn "Μaster of Music in Classical Composition" in - jawel - 2017. Sinds 2018 doceert hij compositie aan de universiteit in Thessaloniki.

Tijdens zijn studies in Rotterdam begon hij zich te verdiepen in de raakvlakken tussen twee soorten muziek die op het eerste zicht zo'n beetje elkaars tegenpolen zijn: enerzijds de hedendaagse (westerse) muziek, anderzijds de traditionele volksmuziek van de Griekse dorpen. Bij die laatste focust hij vooral op het noorden van Griekenland, want het is die muziek die hij met de spreekwoordelijke moedermelk mee binnen kreeg. Hij onderzoekt niet alleen de traditionele muziek zelf, maar alles wat daar mee samenhangt. Dat zijn in de eerste plaats de dansen van de streek, maar ook de mondelinge overlevering, de rol van de liedjes als nieuwsbericht, de volkspoëzie enzovoorts.

In zijn eigen composities probeert hij nu die twee genres, traditioneel en modern, met elkaar te vervlechten via gemeenschappelijke elementen - want die zijn er wel degelijk, zegt hij, je moet ze alleen zien te vinden.

Dat lukt hem blijkbaar vrij goed, want hij mocht al heel wat muziek leveren voor allerlei gezaghebbende producties, onder meer ook voor grote theatergezelschappen in Griekenland.

Uiteraard speelt of speelde ook hij in een hele reeks groepjes. Zo is of was hij lid van het "Solo duo Trio" van Kostas Theodorou . Die "doet" daar zang, contrabas, klassieke gitaar en slagwerk (vandaar misschien dat "solo"). Stamatis Pasopoulos speelt bayan en de derde man, Vangelis Paschalidis bemant de santouri . Hun repertoire noemen ze zelf "avant garde folk".

Een ander ensemble dat vaak met Stamatis Pasopoulos geassocieerd wordt is "Τέτττιξ" (Tettiks). De naam is eigenlijk het Oud-Griekse woord voor "krekel", alleen hebben ze er in het midden een extra -τ- in gemonteerd. De elf krekeltjes - want zoveel leden telt het ensemble - spelen met elkaar een hele reeks instrumenten: fluit, fagot, klarinet, saxofoon, harp, piano, contrabas, gitaar, slagwerk, zang en natuurlijk ook de accordeon van en met Stamatis Pasopoulos.

Het ensemble brengt "hedendaagse muziek", en dat zien ze erg ruim. Ze hebben bijvoorbeeld ook veel aandacht voor het visuele, waardoor hun voorstellingen soms aangekondigd worden als "alchemie tussen Afrikaanse ritmes, Japans theater, Macedonische koperblazers, Peruviaanse muziek, punk en metal". Toch zijn ze niet zo "esoterisch" als het misschien klinkt, want naar eigen zeggen proberen ze het vooroordeel te ontkrachten dat "hedendaagse muziek" zo'n beetje een synoniem zou zijn voor "kakofonie", "lawaai" en dergelijke.

Het is interessant dat nogal wat leden van het ensemble elkaar leerden kennen in ... Rotterdam, waar ze samen muziek studeerden. Eén van de dingen die ze mee naar huis brachten was dat je op een concert niet zomaar wat nummers na elkaar mag neerzetten, je moet er integendeel één geheel van maken. Dat dogma brengen ze enthousiast in de praktijk. In hun voorstellingen rijgen ze bijvoorbeeld uiteenlopende composities aan elkaar als "Kassandra" van Yannis Xenakis, (een bewerking van) "Battery" van Metallica, of "Havasí", een compositie van ... Stamatis Pasopoulos zelf.

Toch is Pasopoulos te veelzijdig om "alleen maar" de experimentele toer op te gaan. Hij blijft integendeel stevig verbonden met de meer conventionele aspecten van zijn muziek. Zo is hij bijvoorbeeld één van de protagonisten van "Reedblocks", het jaarlijkse accordeon -festival in Thessaloniki dat in 2021 zijn vierde editie beleefde. De opzet is vergelijkbaar met "Fiddlers on the move": tijdens "Reedblocks" is er aandacht voor de rol die de accordeon speelt in verschillende muziekstijlen van over de hele wereld, en dat met concerten en workshops.

Stamatis Pasopoulos is dan de geknipte man om Makis Baklatzis te begeleiden als die in Gent hetzelfde komt doen voor de rol van de viool in Griekenland.

Het duo "Yarès" verscheen voor het eerst op ons radarscherm in september 2021 . Toen kondigden we hen aan als "een nieuw rembetika duo uit het Gentse". Minstens dat laatste is nog altijd juist, en na amper vier maanden is ook dat "nieuw" misschien toch nog van toepassing.

Hun werkterrein (of: speelterrein) is de Griekse stadsmuziek van de jaren 1920 tot 1950, specifiek de rembetika uit die periode. Naar eigen zeggen brengen ze "bekende en minder bekende" nummers van componisten als Kostas Skarvélis, Vasilis Tsitsanis , Yorgos Mitsakis , Markos Vamvakaris , Kostas Roúkounas , "A. Kostís" (alias Kostas Bezos ), Yorgos Katsaros en nog vele anderen.

De samenstelling van het duo geven ze als volgt door:

• Fotis Drakopoulos - stem & accordeon
• Nicolas Van Belle - stem, bouzouki & gitaar

Meer informatie over hen is nog altijd te vinden in het artikel op onze september 2021 maandpagina, dat we toen over hen schreven.

Een "Rebetiko Trio" , dat zijn drie muzikanten die rembetika brengen. Zo simpel is dat.

En als die drie muzikanten dan ook nog eens oude bekenden blijken te zijn, dan hoeft daar helemaal niet veel uitleg bij.

De namen misschien? In dit geval zijn dat:

• Vanessa Kourtesi : zang
• Vangelis Kochilis : bouzouki en zang
• Asteris Varveris : gitaar en zang

Vanessa Kourtesi (Βανέσσα Κουρτέση) zal inmiddels wereldberoemd zijn in Rotterdam, waar ze enige tijd geleden neerstreek. En niet alleen in Rotterdam en Brussel trouwens. Ook op verschillende andere podia in de Lage Landen heeft zij al vaak van zich laten horen - zowel letterlijk als figuurlijk dan. De talrijke optredens van het "Serenade Ensemble" zijn daar maar één voorbeeld van.

Ook met de bouzouki -speler Vangelis Cochilis (Βαγγέλης Κοχύλης) konden de liefhebbers al eerder kennismaken. In februari 2019 was hij hier op stap met Semeli Papavasiliou en haar "Mageftiko Trio". We vertelden u toen al dat hij als "wonderkind" omschreven werd. Dat was natuurlijk overdreven, want hij was toen al twintig en dan is "kind" niet meer van toepassing. Dan blijft er nog wel dat "wonder", en dat mocht ook wel want hij moest toen invallen voor Yannis Papavasiliou, de vader van Semeli en zelf ook een "zwaargewicht".

De gitarist Asteris Varveris (Αστέρης Βαρβέρης) was toen ook van de partij - of eigenlijk: van het trio - en dat is lang niet alles. In november 2021 bijvoorbeeld was hij al met een ander "Rebetiko Trio" in de Matrix. Dat was toen met Vanessa Kourtesi ("the one and only") en Eirini Zogali. En met die laatste was hij nog maar pas in februari 2022 in Brussel als lid van het "Tatavliano Trio".

Zo gaat dat wel vaker met gepassioneerde, getalenteerde en veelzijdige muzikanten. Ze trekken elkaar aan als magneten, en als er dan nog een podium in de buurt is, dan heb je meteen alle ingrediënten voor een geslaagd concert. Zo simpel is dat.

Het doet er dan zelfs niet toe dat het "trio" op het laatste nippertje nog versterkt werd met Thodoris Ziarkas op contrabas. What's in a name?

Deze workshop is de vierde in een reeks waarin Vanessa Kourtesi aandacht besteedt aan de zangeressen van de rembetika .

Net als de vorige keren (o.a. in januari 2022 en in februari 2022 ) focust zij op de verschillen en de gelijkenissen tussen de rembetika van voor en van na de Tweede Wereldoorlog. Daartoe bestudeert ze - samen met de deelnemers - twee liedjes, telkens van twee verschillende zangeressen. Deze keer zijn Marika Ninou en Angela Papazoglou aan de beurt.

Zoals Vanessa Kourtesi het zelf zegt:

De workshop richt zich niet alleen tot zangers en zangeressen, maar ook tot ...

Dat is toch wel héél veel volk.

De Griekse multi-instrumentalist Yannis Karakalpakidis komt opnieuw naar Gent, deze keer om een workshop te geven over "Griekse muziek". Zoals bekend is dat een vlag die vele ladingen kan dekken, maar in dit geval is het de traditionele muziek van Griekenland die centraal staat in De Centrale.

Het interessante daarbij is dat deze muziek heel sterk verschilt van streek tot streek, en het is precies die verscheidenheid waar in deze workshop aandacht zal besteed worden.

Er zijn twee sessies voorzien. De eerste begint om 19 uur en die is bedoeld voor beginners. Anderhalf uur later, om 20u30, gaat die naadloos over in de tweede sessie, die zich richt tot "gevorderden".

Yannis Karakalpakidis is geen onbekende in de Arteveldestad. In maart 2019 gaf hij er bijvoorbeeld, samen met Makis Baklatzís, een dubbelconcert in het kader van het "Fiddlers on the move" festival. Wij schreven toen een korte (?) bio over allebei, dus ook over Yannis Karakalpakidis, en die tekst is nog altijd na te lezen op onze maart 2019 maandpagina .