Eleftheria Arvanitaki (Ελευθερία Αρβανιτάκη) werd geboren in Piraeus op 16 oktober 1958. Zij maakte haar debuut eerder toevallig, met de groep "Opisthodromiki Kompania". Ze had de leden daarvan leren kennen in de zomer van 1979, tijdens de vakantie, en in december richtten ze de groep op en ze vroegen Eleftheria als zangeres. Zoals de naam het zelf zegt, grijpt deze kompania terug naar vroeger, met name naar de rembetika-muziek in de klassieke Piraeus-stijl uit de jaren '20 en '30. De leden van de groep leerden elkaar aan de universiteit kennen en ze waren aanvankelijk niet echt van plan om van de muziek hun beroep te maken, ze speelden gewoon voor hun plezier. Toch bleef Arvanitaki als zangeres zes jaar bij de groep en werden er samen drie lp's opgenomen. Zij werden hierin gesteund door niemand minder dan Dionysis Savvopoulos . Het was hij die de jongens had overtuigd om de groep op te richten, hij zou dan mee optreden. Arvanitaki was altijd een grote bewonderaarster van Savvopoulos geweest en ze moest dan ook geen twee keer nadenken toen ze op hun beurt bij haar kwamen aankloppen.

© Luc Pardon 2004

Eleftheria Arvanitaki

Het was ook Savvopoulos die voor haar eigenlijke debuut-lp zorgde, in 1981 met "Ta Barakia", meteen ook het debuut van de "rock-troubadour" Vangelis Germanos . Ze begint regelmatig op te treden, samen met Savvopoulos, met de Opisthodromiki Kompania, of met allebei. Haar talent blijft niet onopgemerkt en ze begint naam voor zichzelf te maken. Ze werkt nog mee aan een aantal andere platen, maar in 1984 verschijnt dan haar eerste eigen album met de originele titel "Eleftheria Arvanitaki". Daarop zingt ze oudere, populaire liedjes van Vasilis Tsitsánis , Apostolos Kaldaras , Manolis Chiotis , Stelios Chrisinis en dergelijke.

In 1985 gaat de Opisthodromiki Kompania uit elkaar. Eleftheria had altijd al archeologe willen worden en ze had zelfs al concrete plannen om in Italië te gaan studeren, maar haar ontmoeting met de groep had roet in dat eten gegooid. Nu twijfelt ze om de draad weer op te pakken, maar uiteindelijk kiest ze toch voor een zangcarrière. De (meeste) gevestigde waarden in de Griekse muziekwereld zijn graag bereid om iemand, in wie ze geloven, een zetje te geven, en bij Arvanitaki gaat dat niet anders. Christos Nikolopoulos had haar mee overtuigd om bij de muziek te blijven en hij laat haar nu zingen bij zijn optredens (tot nog toe had ze al zittend op een stoeltje gezongen, nu moet ze rechtstaan, "en ik voelde me als een dier dat ineens op zijn achterpoten moest lopen", grinnikt ze). Nikos Xydakis laat haar nog datzelfde jaar meezingen aan zijn filmmuziek voor "Mania". En een jaar later schrijft Stamatis Spanoudakis voor haar de tekst en de muziek voor het album "Kontrabando". Dat was het begin van een langdurige samenwerking en tegelijk ook het begin van een hele reeks gouden en platina platen. "Kontrabando" verkocht inderdaad meer dan 100.000 keer.

Het rijtje van tekstschrijvers en componisten, waar ze mee samenwerkt, wordt steeds langer. Bij de tekstschrijvers noemen we enkel Yorgos Zikas, Lina Nikolakopoulou , Manolis Rasoulis, Tasos Samartzis, Thodoris Gonis en de dichter Yorgos Ioannou. Enkele componisten zijn Manos Hadjidakis , Nikos Mamangakis en Stavros Kouyoumtzis. In de jaren negentig komen Dimitris Papadimitriou en Andonis Mitzelos het lijstje met componisten nog vervoegen en de eigentijdse dichter Michalis Ganás dat van de tekstschrijvers. Het is misschien niet helemaal toeval dat dit allemaal kunstenaars zijn die een bijdrage geleverd hebben aan het karakter en de beeldvorming van de eigentijdse Griekse muziekscène.

Arvanitaki scoort niet alleen "in blik", ze blijft ook sterk overkomen in haar live-optredens en het publiek komt steeds maar talrijker opdagen. Meer zelfs: de zalen zijn steevast uitverkocht, en tegenwoordig moet ze haar concerten in Athene en Thessaloniki zelfs in reeksen van tien of twintig geven, zoveel gegadigden zijn er. Ze kiest dan ook haar begeleidende muzikanten met veel zorg, en naarmate haar succes toeneemt krijgt ze ook meer mogelijkheden om haar intuïtie te volgen. Die faalt zelden of nooit, en tegenwoordig zijn haar begeleiders stuk voor stuk virtuoze instrumentalisten.

Als we de sprookjesfilm van haar carrière doorspoelen naar het heden, en dan achterom kijken, dan kan je niet anders dan vaststellen dat ze een heel divers repertoire aankan. Ze is heel goed in het brengen van laïka , maar ze zingt evengoed rembetika en nisiotika . Haar meest bekende genre is toch wel de swingende dansmuziek, en haar cd "Meno ektos" uit 1991 is zelfs wat rockgetint. Het is een combinatie van oosterse en Balkan-invloeden met elementen uit de elektronische muziek. Zij wist als geen ander de leemte in te vullen die er bestond tussen de traditionele volksmuziek en de meer esthetische hedendaagse stadsmuziek. Rond de eeuwwisseling gaat zij toch meer in de richting van het moderne Griekse kunstlied. Elke cd van haar voegt nieuwe tophits toe aan haar repertoire. Sommigen noemen haar dé grote Griekse stem van de jaren negentig en enkele van haar liederen worden nu reeds als "klassiekers" in de Griekse muziek beschouwd.

Tegen 1994, als de cd "Ta Kormia ke ta Macheria" verschijnt, heeft ze zich in Griekenland al opgewerkt tot een gevestigde waarde - om niet te zeggen één van de grootste vrouwelijke sterren van de nieuwe generatie. Haar eerder genoemde cd "Meno ektos", maar ook "I nichta kateveni" en "Anastasia" hadden elk een jaar lang in de Griekse top-tien gestaan, en een hele reeks concerten hadden haar in alle uithoeken van Griekenland en Cyprus gebracht. Daar voegt "Ta kormia ke ta macheria" nu een nieuwe dimensie aan toe. Het is, na "Meno ektos", de tweede cd die zij uitbracht in samenwerking met de Amerikaans-Armeense componist Ara Dinkjian , en deze cd krijgt internationale aandacht. De tijd was rijp voor etnische muziek en nieuwe klanken, en daarmee ook voor een nieuw publiek: het buitenland.

Haar buitenlandse carrière gaat geleidelijk van start. In het begin werd ze vooral opgemerkt op songfestivals, en ook als gastzangeres op de tournees van andere bekende namen zoals, onder andere, Dionysis Savvopoulos, Dimitra Galani en de gebroeders Katsimichas. Bij ons was zij voor het eerst te zien samen met Yorgos Dalaras in 1991, die toen ook nog vergezeld werd door Elli Paspala .

Daarna gaat ze zelf uitgebreid op stap: ze blijft uiteraard optreden in Griekenland en Cyprus, maar ze voegt er nu ook Europa, Australië en de USA aan toe. Het publiek bestaat meestal nog altijd uit Grieken maar ook buiten de Griekse diaspora begint ze op te vallen. In 1997 besteedt het Britse magazine "Folk Roots" een vier pagina's tellend artikel aan Arvanitaki. Vanaf 1998 wordt zij een regelmatige verschijning op festivals en andere muzikale events die zich toeleggen op wereldmuziek. We zien haar dan op Sfinks in België, op het Internationaal Festival van Jeruzalem, op verschillende Womad Festivals in de UK, op de Canarische Eilanden en in Portugal, met twee uitverkochte concerten in de Queen Elisabeth Hall in Londen in december 1998 als kers op de pudding. Haar internationale doorbraak krijgt een duwtje in de rug dankzij het historische jazz-label Verve, via platenmaatschappij Emarcy. Veertien van haar meest populaire liederen reizen sedert april 1999 de wereld rond in de vorm van het album "Eleftheria Arvanitaki - The very best of 1989-1998" en tegelijkertijd worden vier van haar eerdere albums ook internationaal uitgebracht, voor de gelegenheid voorzien van Engelse titels. Het zijn: "Meno ektos" (Ι remain outside), "I nichta kateveni" (The night is descending), "Ta kormia ke ta macheria" (The bodies and the knives) en "Zondana stous Vrachous" (Live at Vrachon-Summer '95). Tegenwoordig maakt het label Verve deel uit van Universal Music.

In maart 1999 neemt zij deel aan twee optredens die de Kaapverdische zangeres Cesaría Evora geeft in Athene. Eleftheria zingt één van diens populairste songs mee in duet: "Sodade". De song werd live opgenomen in de Griekse editie van het album "The very best of Cesaria Evora" en behaalde goud. De Griekse tekst ervan is van Michalis Ganas .

De rest van haar carrière is eigenlijk "meer van hetzelfde": steeds nieuwe successen, steeds nieuwe samenwerkingen, steeds nieuwe wegen verkennen. We hebben dat een beetje proberen in kaart te brengen in de discografie hieronder.

Om het beeld wat meer volledig te maken moeten we er nog enkele concerten aan toevoegen die tot de verbeelding spreken (onder andere van de schrijvers van publicitaire tekstjes voor haar optredens in het buitenland). In die categorie zit natuurlijk haar optreden tijdens de slotceremonie van de Olympische Spelen in Athene 2004. Die is, samen met de openingsceremonie, een gegeerde vermelding in het cv van de vele honderden die er aan meewerkten. Zodanig gegeerd zelfs dat ze het dan vaak voorstellen alsof ze het allemaal in hun eentje presteerden. De officiële bio van Arvanitaki houdt het tenminste bij een correct "deelgenomen aan". Hoe dan ook wordt ze in de vele verslagen over de slotceremonie meestal bij naam genoemd, samen met een tiental andere internationaal bekende zangers en zangeressen, terwijl de overigen gegroepeerd worden in de toevoeging "en vele anderen".

In tekstjes die buitenlandse optredens van Arvanitaki aankondigen lees je ook vaak dat ze de enige Griekse zangeres zou zijn die ooit door de paus uitgenodigd werd voor een optreden in het Vaticaan. Tja, je zal maar organisator wezen en een stukje moeten schrijven over iemand waar je nog nooit van gehoord hebt. Google is dan de redder in nood, en vermits je geen Grieks of Italiaans kent, hou je het bij Engelstalige sites, en je schrijft over wat je daar vindt (als je het al niet gewoon houdt bij knippen en plakken). De volgende doet precies hetzelfde, maar hij schrijft het van jou over, met wat meer franjes en wat minder nuanceringen, en zo gaat dat verder, tot het pausverhaal na verloop van tijd een eigen leven gaat leiden. De zoveelste - goedmenende - tekstschrijver in de rij komt het zowat overal tegen en stelt zich geen vragen meer.

Toch geeft zowel de site van Arvanitaki zelf als (uiteraard) die van het Vaticaan de juiste lezing. In november 2000 trad Arvanitaki inderdaad op in Vaticaanstad, maar het ging daarbij niet om een privé-party van Zijne Heiligheid of zo. Wat was er dan wel aan de hand? De Rooms-Katholieke Kerk organiseert om de zoveel tijd een Heilig Jaar. Vijf recente Heilige Jaren bijvoorbeeld waren 1933, 1950, 1975, 1983 en 2000. Het programma voor dat laatste bestond uit verschillende onderdelen, elk gericht op een bepaalde doelgroep: kinderen, arbeiders, journalisten, strijdkrachten en politie, gevangenen, ... (ook al konden die laatsten de vieringen wat moeilijker bijwonen). De paus had de krijtlijnen uitgezet in een encycliek van 1994 en de uitwerking was toevertrouwd aan een aantal comités, die werkten "onder auspiciën van" het Vaticaan. Er was ook een onderdeel gewijd aan de landbouw, met als titel "Giubileo della Terra" (Jubileum van de Aarde), en met als centraal thema de stelling dat de aarde aan God toebehoort, dat de mens die enkel in bruikleen heeft en dat hij er dus goed moet voor zorgen. De programma's voor de meeste andere delen bestonden vooral uit bidstonden, misvieringen, preken en toespraken, maar het comité dat voor het Jubileum van de Aarde verantwoordelijk was had het wat meer laag-bij-de-gronds gehouden: het hemelse luik ontbrak uiteraard niet maar ze hadden ook een werelds concert aan het programma toegevoegd. Daartoe werden onder meer percussionisten uit de hele wereld uitgenodigd, van Senegal tot Samoa, om onder leiding van een Italiaanse dirigent "de ademhaling van de Aarde" te laten horen. Maar er waren ook andere artiesten, zoals de (Italiaanse) electro-folkgroep Novalia en de (Italiaanse) ballerina Liliana Cosi . En inderdaad, Eleftheria Arvanitaki was de enige Griekse zangeres, misschien - maar dat weten we niet zeker - als vertegenwoordigster van een orthodox land. Het Heilig Jaar van 2000 stond namelijk in het teken van de dialoog met andere Kerken, wat uitzonderlijk is. De paus woonde het concert bij en in een korte toespraak achteraf bedankte hij iedereen voor de aangename avond, de organisatoren voor de uitnodiging en de muzikanten voor de mooie link die er gelegd was tussen de wereld van de landbouw en de moderne muziek.

Soms kan je uitzoeken waar en wanneer zo'n verhaal ontstaan is, maar dat hebben we deze keer toch maar niet gedaan. We denken wel dat de (letterlijk en figuurlijk) originele tekst ergens tussen 2004 en 2006 moet geschreven zijn. De Olympische Spelen worden namelijk vernoemd maar haar optreden in IJsland van december 2006 niet. Toch is dat ook zo'n lekker hapje voor tekstschrijvers: het was namelijk het "Frostroses Christmas Concert with European Divas". Dat concert wordt jaarlijks in IJsland gehouden en is daar het grootste concert van het jaar. Deze vijfde editie was dan weer de grootste van allemaal. Er waren optredens van grote diva's als Ragnhildur Gísladóttir (IJsland), Eivør Pálsdóttir (Faeröer Eilanden), Sissel Kyrkjebø (Noorwegen), Patricia Bardon (Ierland) en Eleftheria Arvanitaki. Er was ook een gastoptreden van Petula Clark , en die is misschien nog wereldberoemder dan de anderen.

Daarmee is dan ons plaatje van Eleftheria Arvanitaki zo goed als volledig - voor zover het volledig kan zijn. Wat nog wel buiten beeld is gebleven zijn haar zomerconcerten, die ze samen met anderen in Griekenland en Cyprus geeft. Van enkele daarvan worden nadien live-opnamen in de handel gebracht, maar dat is bijvoorbeeld niet het geval voor haar concerten met Nikos Xydakis (2007), Dimitra Galani (2008) of (voorlopig?) Tania Tsanaklidou (2010). Om een idee te krijgen van wat zo'n Summer Tour inhoudt geven we u de plaatsen waar ze in 2010 met Tsanaklidou te horen was, tussen 14 juni en 1 september: Thessaloniki, Ioannina, Volos, Patras, Vyronas, Keramoti, Dion, Apiranthos, Nestorios, Sitia, Chania, Siviri, Smokovou, Steni en Thermi. Als u die plaatsen allemaal zonder aarzelen op de kaart kunt aanwijzen, dan bent u ofwel een hele ervaren Griekenlandganger ofwel een Griekse geograaf (of deel van hun tour management). Maar zelfs dan is het nog wat voorbarig om naast uw schoenen te gaan lopen, want dit was een relatief kleine tour. Meestal staan er ook nog enkele kleinere Griekse eilanden en Cyprus op het programma.

België en Nederland stonden al vrij vaak op haar routekaart, zij het niet vaak genoeg naar de zin van haar fans. Er was al het eerder vermelde optreden met Dalaras in 1991, maar dan was het een tijdje stil, tot ze in november 2007 naar Brussel kwam met Alkinoos Ioannidis , en vervolgens was er het Sfinks festival in de zomer van 1998. Daarna werd ze verwacht in het najaar van 2000 voor een uitgebreide Tour. Die werd later gereduceerd tot één aangekondigd optreden in april 2001 in Amsterdam, maar haar nieuwste cd bleek niet tijdig klaar te zijn en ook dat ene optreden werd geschrapt. Uiteindelijk kwam ze pas in juni 2002 naar Brussel, waar ze toen onder meer die cd "Ekbombi" voorstelde. Meer informatie daarover vindt u op onze juni 2002-pagina .

In Nederland was het wachten tot september 2008 , toen deed ze Utrecht en Amsterdam aan, en in oktober 2008 deed ze daar nog Brussel (en Londen) bovenop. Ook toen had ze een cd in de maak die niet op tijd klaar was, al heeft haar dat niet belet om er toch al een voorsmaakje van te geven op die concerten. Deze cd, internationaal uitgebracht als "Mirame", bespreken we uitgebreid op onze november 2010 pagina, omdat ze in die maand opnieuw naar Amsterdam komt. Daar zou ze op het Amsterdam World festival een programma brengen dat vooral aan die cd besteed is.

Discografie:

Deze discografie is niet volledig. We belichten hier alleen enkele belangrijke mijlpalen uit haar carrière. Die zijn zonder uitzondering goud of zelfs platina maar we vermelden dat maar af en toe. Anders zou het al te eentonig worden.

1986 - Κοντραμπάντο - Kontrabando (Smokkel of Sluikhandel) . Deze opname op muziek en tekst van de jonge en talentvolle songwriter Stamatis Spanoudakis was meteen goed voor een platina plaat. Er gingen honderdduizend stuks van over de toonbank. De combinatie van Griekse traditionele ritmen met elektronische instrumenten en westerse klanken werd als vernieuwend ervaren.

1989 - Τανιράμα - Tanirama . De succesformule werd herhaald, ook op deze cd staat Stamatis Spanoudakis in voor de teksten, muziek en orkestratie.

1991 - Μένω εκτός - Meno ektos (Ik blijf/woon erbuiten) . De aanzet tot deze opname werd vier jaar eerder gegeven door Dimitra Galani , die een muziekje had ontdekt dat precies zou passen bij de stem van Arvanitaki. Het werd de latere bloedmooie titelsong " Meno ektos " op muziek van Ara Dinkjian . Deze Armeense componist speelt tevens oud en maakt diep-gevoelige muziek die van alle tijden en volkeren is. Hij woont en werkt in Amerika. Dit lied, vertolkt door Arvanitaki en op Griekse tekst gezet door Lina Nikolakopoulou , werd opgedragen aan alle Armeniërs en andere volkeren die hun vaderland, en daarmee ook hun wortels en hun hoop, zijn kwijtgeraakt. Het verklaart meteen de titel van de cd. Armeniërs en Grieken voelen zich vaak verwant, niet in het minst vanwege de gemeenschappelijke voorgeschiedenis (cfr. onze rubriek Geschiedenis ). Een tweede enorm succesnummer van deze cd is het lied " Dynata " (Mogelijk) , eveneens van Dinkjian/Nikolakopoúlou. Maar de cd heeft nog meer te bieden en bevat ook nog muziek van componist, zanger en bouzoukispeler Christos Nikolopoulos en van Nikos Xydakis en Andonis Mitzelos . Bovendien verleenden Zoran Simganovic, Yorgos Zikas en Nikos Antypas ook hun muzikale medewerking. Ook deze cd werd platina en ze bepaalde haar carrière voor de volgende jaren.

1993 - Η νύχτα κατεβαίνει - I nichta kateveni (De nacht valt) . Een liveopname gemaakt tijdens een reeks optredens in de Apollo Concert Hall in Athene, waarop Dimitris Zervoudakis en Anthoula Alifrangí elk één lied zingen. Het lied " Το κόκκινο φουστάνι - To kokkino foustani" (De rode jurk) van Stavros Kouyoumtzis en Kostas Kindýnis is opnieuw een voltreffer. Van deze cd werden eveneens honderdduizend exemplaren verkocht.

1993 - Αναστασία - Anastasia . Datzelfde jaar zingt Eleftheria drie liederen op de soundtrack-cd van de gelijknamige tv-serie. De teksten zijn wederom van Lina Nikolakopoulou en de muziek van Dimitris Papadimitríou.

1994 - Τα κορμιά και τα μαχαίρια - Ta kormia ke ta macheria (Lichamen en messen) . Haar volgende succes-cd verkoopt, hoe kan het ook anders, als zoete broodjes (85.000 stuks). Het is een selectie intellectuele songs die twee culturen combineert op een natuurlijke en aparte manier. Ara Dinkjian tekent voor de muziek en Michalis Ganás en Lina Nikolakopoulou staan in voor de teksten. De orkestratie is in handen van Dimitris Papadimitriou.

1995 - Ζωντανά στους Βράχους - Zondana stous Vrachous (Live in het Theatro Vrachon) . Zomer '95 werd deze cd-single live opgenomen. Hij bevat de hits " Meno ektos" en " Dynata" . Het was de eerste cd-single ooit die goud behaalde in Griekenland.

1996 - Τραγούδια για τους μήνες - Tragoudia ya tous mines (Liederen voor/over de maanden) . Deze cd heeft een andere stijl. Muziek van Dimitris Papadimitriou op poëtische teksten van grote dichters als Nobelprijswinnaar literatuur (1979) Odysseas Elytis , de grootste lyrische dichteres uit de Oudheid, Sappho , en de neo-romantici Kostas Karyotakis en Maria Polydouri . Maar ook van de hedendaagse dichter Michalis Ganás . Hiermee heeft Arvanitaki nog een platina-plaat aan haar palmares toegevoegd.

1998 - Εκτός προγράμματος - Ektos programmatos (Buiten het programma) . Vóór een optreden en tijdens een tournee tussen de optredens in, worden er door de muzikanten vaak muziekjes gespeeld en liederen gezongen die niet tot het eigenlijke repertoire behoren. Ze dienen als opwarmingsoefening of als ontspanning. Op deze cd werden die "lievelingsliederen" die door Arvanitaki's musici vaak backstage gespeeld worden, gebundeld. Manos Achalinotopoulos ( klarinet ) en Manolis Pappos ( bouzouki ), beiden vaak op tournee met Eleftheria, zijn er op te horen. Het resultaat is een heel divers dubbelalbum met populaire laïka- én traditionele liederen, live opgenomen in de "Stavros tou Notou"-club.

2001 - Εκπομπή - Ekbombi (Uitzending) . Deze cd van Arvanitaki bevat een gemengd repertoire. Er is geen bouzouki op te horen en de helft van de liederen zijn van buitenlandse oorsprong. De orkestratie en Griekse bewerking van die liederen staan op naam van de pianist Sotiris Lemonidis. De Griekse nummers zijn onder andere van Manos Achalinotopoulos en Sokratis Malamas . Arvanitaki zingt twee liederen in duet: eentje met Christos Thiveos, zanger van de popgroep "Syníthis Ypopti", en een ander nummer met de jonge Portugese zangeres Dulce Pontes. In Spanje werd haar cd zelfs in een speciale Spaanse editie uitgebracht.

2004 - Όλα στο φώς - Ola sto fos (Alles aan het licht) . Ook deze nieuwe cd is weer heel verscheiden: dertien nummers van tien verschillende tekstschrijvers en elf verschillende componisten. Bij deze laatsten vinden we twee keer Michalis Chatziyannis en twee keer Yorgos Zikas, maar ook Dimitra Galani en Lavrendis Machairitsas . Twee teksten - waaronder die van de titelsong - zijn van Alkinoos Ioannidis .

2006 - Γρήγορα Η Ωρα Πέρασε - Grigora i ora perase (Snel vloog de tijd) . Een album met een gelijkaardig concept als haar "Tragoudia ya tous mines" van tien jaar eerder. Alle muziek is van Nikos Xydakis , de teksten zijn van grote dichters. Er staat bijvoorbeeld drie keer Dionýsis Kapsális op, één keer Kostas Karyotakis en maar liefst negen keer Sappho (telkens in een hertaling van Odysseas Elytis ).

2007 - Δυνατά - Dynata (Hard) . Een dubbel-cd die we selecteerden als recente vertegenwoordiger van verschillende "best of" platen. Er waren er in 1995 en 1999, maar aangezien ze maar blijft scoren waren er voor deze "Dynata" al twee schijfjes nodig, met samen 27 nummers.

2008 - Και τα μάτια κι η καρδιά - Ke ta matia ke i kardia (Zowel de ogen als het hart) . Internationaal uitgebracht onder de titel "Mirame". Opgenomen in Spanje, met Javier Limón als producer. De Grieken vonden het een prachtige Spaanse plaat en in Spanje prees men haar Griekse muziek. We bespreken dit album uitgebreid op onze november 2010 pagina, omdat ze het toen in Amsterdam zou komen voorstellen.

2010 - Πρόσωπο με Πρόσωπο - Prosopo me prosopo (Oog in oog). Weer zo'n vertegenwoordiger van een aantal gelijkaardige platen, deze keer live-opnamen van haar succesrijke concerten. We noemden al de "Zondana stous Vrachous" uit 1995, maar er waren er ook nog in 2002 en 2003. Deze "Prosopo me prosopo" is afkomstig van haar reeks concerten in Thessaloniki onder de gelijknamige titel. Haar drie uur durende "one woman show" werd daar twaalf keer herhaald, daarna nog tien keer in Athene en vervolgens zes keer op Cyprus. Ook het album zelf gaat voor grote getallen: drie cd's met 43 nummers, en daar bovenop nog een dvd met een video-opname van het concert. Het is alleen in Griekenland verkrijgbaar (misschien omwille van de transportkosten?).

Samenwerkingen

Vanaf 1981 heeft Arvanitaki zowat aan de lopende band gastoptredens gedaan op concerten van andere zangers en componisten. Ook het lijstje van platen van anderen, waar zij aan meewerkte, is ellenlang. Alleen al in het jaar 2000 bijvoorbeeld zijn het er zeven. We selecteerden er een paar die wij om de een of andere reden "opmerkelijk" vonden, of juister: nog meer opmerkelijk dan de andere.

1981 - Tα Μπαράκια - Ta Barakia (De kroegen) . De allereerste keer dat Eleftheria ingeblikt wordt. Het is meteen ook het debuut van Vangelis Germanós . Die had wiskunde gestudeerd en had omstreeks 1970 wat optredens gedaan, samen met Dionysis Savvopoulos. Hij zong Bob Dylan, de Beatles en dergelijke. Na 1974 was hij met de muziek gestopt, misschien omdat er na de val van de Kolonels zo'n enorme heropleving van de muziek kwam dat hij zich min of meer weggespoeld voelde, of anders omdat het zonder de censuur en het verbod op "minder stichtelijke liedekens" niet leuk meer was. Hij legde zich weer toe op wiskunde maar na zeven jaar kwam hij weer bij Savvopoulos aankloppen met twaalf liedjes die bij hem opgeborreld waren. Het resultaat was "Ta Barakia", een plaat die nog altijd beschouwd wordt als een mijlpaal in het betere Griekse lied van de periode na 1974.

1987 - Λεωφόρος - Leoforos . Een liveopname van de gelijknamige musical gecreëerd door Lina Nikolakopoulou en Stamatis Kraounakis in een enscenering van Andreas Voutsinas. Er namen verschillende zangers aan deel, waaronder Alkistis Protopsalti , Kostas Ganotis en Eleftheria Arvanitaki. In 1990 kwam er een vervolg met de logische titel "Leoforos 2'", opnieuw met Alkistis Protopsalti ).

1988 - Στο Σείριο υπάρχουνε παιδιά - Sto Sirio iparchoune pedia . Een set van 3 LP's/2 cd's opgenomen met tal van talentvolle jonge zangers en zangeressen door wijlen Manos Hadjidakis . Zie ook Nikos Papazoglou , Loudovikos ton Anogion , Nikos Xydakis en Elli Paspala .

1991 - Πάλι μπρος - Pali bros (Opnieuw vooruit) . Een paar leden van de groep studenten en amateurmusici die Opisthodromiki Kompania vormden, veranderden van naam in kortweg "Opisthodromiki" (Teruggrijpend) en namen een nieuw album op. Eleftheria zingt drie liederen (mee).

1999 - The very best of Cesaria Evora . Haar samenwerking met de Kaapverdische zangeres waar we het hoger over hadden.

1999 - Γυναίκες στην παράδοση - Gynekes stin Paradosi (Vrouwen in de traditie) . Vijftien traditionele liedjes van vijftien verschillende zangeressen, samen zowat het beste wat Griekenland aan vrouwenstemmen in huis heeft. Het lijstje vindt u in de biografie van Kristi Stassinopoulou , die er ook aan meewerkte. Deze cd werd in 2009 heruitgegeven.

2000 Beyond the light . Werk van componist-gitarist Andonis Mitzelos bestaande uit 12 instrumentale stukken en 2 songs. Eén ervan wordt gezongen door Eleftheria Arvanitaki op teksten van Lina Nikolakopoulou .

2000 Gifted - Women of the World . Op deze cd is Eleftheria één van de negen vrouwelijke wereldstemmen. Het album werd uitgebracht door Real World Records en Virgin. De orkestratie en productie is van de Brit Sam Mills.

2001 Οι κυρίες του κυρίου Θάνου Μικρούτσικου - I kyríes tou kyríou Thanou Mikroutsikou (De dames van de heer Thanos Mikroutsikos) . Een cd met allemaal liefdesliedjes van deze bekende componist, twee daarvan gezongen door Arvanitaki, de andere door Charis Alexiou , Dimitra Galani , en Maria Dimitriadi. Ook twee buitenlandse dames vervoegen de rangen: Sezen Aksu (ook wel de "Koningin van de Turkse Pop" genoemd) en de Italiaanse zangeres en actrice Milva (ook wel "de rosse" genoemd, om voor de hand liggende redenen).

2002 Ένα βροχερό ταξί - Ena vrocheró taksí (Een regenachtige taxi) . Eleftheria zingt één nummertje op deze cd van Filippos Pliatsikas , het eerste volwaardige eigen album van de vroegere zanger van Pyx Lax .

2005 Orion . Een internationale samenwerking van Arvanitaki met Philip Glass , die hiermee een uitstapje maakt richting wereldmuziek. Hij componeerde deze muziek in opdracht van de Culturele Olympiade van 2004 in Athene. De inspiratie haalde hij uit het sterrenbeeld Orion, dat sinds mensenheugenis van overal ter wereld kan gezien worden. In elke cultuur zijn daar dan ook sporen van te vinden. Omgekeerd vinden we in dit werk sporen van een aantal verschillende culturen, in de vorm van nummers die gewijd zijn aan China, Australië, Gambia, Brazilië, India - en natuurlijk mocht Griekenland zelf niet ontbreken. Voor de interpretatie deed Philip Glass een beroep op artiesten uit de desbetreffende landen. De meesten van hen kende hij van eerdere projecten, alleen met Arvanitaki - die het Griekse luik mocht invullen - werkte hij voor de eerste keer samen. "Maar", zei hij, "al na korte tijd was het alsof we elkaar al heel lang kenden".

2007 Amalur (Moeder Aarde) . Arvanitaki zingt een nummer mee op deze cd van de Griekse Armeen Haig Yazdjian . Het is de eerste keer dat hij niet op zijn eentje zijn cd's volzingt, en het is ook de eerste keer dat er Griekse nummers op een cd van hem staan. Iets meer over dit album leest u in onze biografie van Haig Yazdjian .

2009 Η επιστροφή του τεμπέλη δράκου - I epistrofi tou tembeli drakou (De terugkeer van de luie draak) . Al wekenlang voor deze cd in de winkels lag hadden kleine en grote kinderen in Griekenland elkaar met glinsterende oogjes toegefluisterd: "De luie draak komt terug!". Het vervolg op de veelgeprezen "De luie draak en andere verhalen" uit 2005 stelde niet teleur. De Cypriotische componist en tekstschrijver Yorgos Chatzipierís had opnieuw de juiste mix gevonden van humor, poëzie en spanning, en hij leverde 15 muzikale verhaaltjes af over de meest onmogelijke helden: een haan, een varkentje, een ijsventer, een vlindertje of een "tomata kamikazi", die in allerlei gekke situaties verzeilen. De rollen worden met veel enthousiasme gespeeld en gezongen door de crème de la crème van het betere Griekse lied: Dionysis Savvopoulos, Elli Paspalá , Alkinoos Ioannidis , Sofia Papazoglou , Fivos Delivoriás, Doros Dimosthenous, Melina Kana en enkele anderen - waaronder natuurlijk ook Eleftheria Arvanitaki (anders stond deze cd immers niet in deze discografie). Ook aan de eerste "Luie Draak" werkte zij mee, de meeste andere collega's trouwens ook. Twintig (!) muzikanten zorgen voor een prima uitvoering, en niemand minder dan Nikos Kypourgos leidt het kinderkoor van het gerenommeerde opleidingsinstituut Nea Geniá Zirídi in Spata. Een cd voor kinderen, maar beslist geen kinderachtige cd.

2009 Τα Εγγύς και τα Πέραν - Ta engis ke ta peran (Dichtbij en verweg) . Een live-opname van een concert van Nikos Kypourgos in de Megaron Mousikis in Athene, met recente film- en theatermuziek van deze veelzijdige componist. Voor Arvanitaki is het een eerder ongewone omgeving: ze staat op het podium samen met het Camerata orkest en met het kinderkoor van het instituut Nea Genia Ziridi , dat alles onder leiding van de bekende dirigent Aléxandros Myrát .