Kariofyllis Doïtsidis (Καριοφύλλης Δοϊτσίδης) en Chronis Aïdonidis (Χρόνης Αηδονίδης) worden reeds tientallen jaren beschouwd als de krachtigste vertegenwoordigers van de traditionele Thracische muziek.

Beide Thraciërs werden geboren in hetzelfde dorp: Karotí, nabij Didimóticho, gelegen in het district Evros, helemaal in de uiterste noordoostpunt van Griekenland. Dit gebied ligt als een enclave ingeklemd tussen Bulgarije en Turkije. Men spreekt over deze streek vaak als een "kastro", een (Oost-)Thracisch bolwerk, met haar heel eigen cultuur, ingesloten door vreemde culturen. Gezien de ligging is dit deel van Thracië gevrijwaard gebleven van het massatoerisme dat nog niet tot daar is doorgedrongen. De delta van de rivier Evros, waaraan het district zijn naam dankt, is een zeldzaam broedgebied voor allerlei vogelsoorten die alleen nog daar te vinden zijn. En niet alleen op ecologisch vlak, maar ook op cultureel gebied heeft de geïsoleerde ligging van deze uithoek van Griekenland een beschermende rol gespeeld die ervoor zorgde dat traditie, zeden en gebruiken er langer in stand bleven dan elders in Griekenland.

Het is dan ook niet verwonderlijk dat deze streek twee grote namen binnen de Thracische volksmuziek heeft voortgebracht. Het verschil tussen beide zangers is dat Kariofyllis Doïtsidis naast het zingen ook nog outi (oud) speelt en bovendien de Thracische traditie in haar authenticiteit wenst te behouden én koppelt aan de Thracische streekdansen.

Chronis Aïdonidis daarentegen heeft veel van de kerkgezangen overgenomen, niet verwonderlijk met een vader die tot pope gewijd werd, en geeft daardoor een eigen interpretatie aan de Thracische muziek door er een heel aparte stempel op te drukken. Zijn muziek bevat ook heel veel elementen uit de Klein-Aziatische traditie. Wie van Chronis Aïdonidis' bloedmooie, ingetogen, trage liederen houdt en naar Thracië trekt om die sfeer in het dagelijks leven op te snuiven komt bedrogen uit. Ontegensprekelijk is deze zanger, die bij ons reeds te gast was in 1995, een monument binnen de Thracische muziek. Het verschil zit 'm in het feit dat Aïdonidis aanzet tot luisteren, Doïtsidis met zijn ritmische liederen en snellere tempo's, beweegt je tot dansen.

In 1990, na vele platen - Aidonidis zat toen reeds meer dan dertig jaar in het vak - , bracht hij de plaat T' Aidónia tis Anatolís-Τ' Αηδόνια της Ανατολής (de Nachtegalen van het Oosten) uit. Zowel Yorgos Dalaras als Ross Daly werkten er aan mee. Deze productie bevat historische treurliederen (over de val van Adrianoúpoli (Edirne) en Constantinopel), liederen van Oost- en West-Thracië, van Anatoliki Romilia (Noord-Thracië of Zuid-Bulgarije) en van Klein-Azië.

Zoals zijn naam het al laat vermoeden, zingt Aidonidis zelf eveneens als een nachtegaal.