Over dit concert kunnen we kort zijn: het is een herhaling van het geslaagde concert dat deze twee getalenteerde muzikanten in december 2012 brachten in de Art Base.

Over Pantelis Stoikos leest u dan ook het een en andere op onze december 2012 pagina, en van daaruit kunt u doorklikken naar meer informatie over Dimos Vougioukas.

Griekse muziek hoeft niet altijd uit Griekenland te komen, ook korter bij huis zijn vaak ontdekkingen te doen. Parijs bijvoorbeeld heeft al van oudsher een bijzondere aantrekkingskracht uitgeoefend op Grieken van allerlei pluimage en de Griekse diaspora is er dan ook flink vertegenwoordigd. En waar Grieken zitten, daar wordt ook muziek gemaakt. Door de crisis komen daar nog een heleboel jongeren bij, die proberen om te ontsnappen aan de uitzichtloze situatie in Griekenland zelf, en aan de torenhoge werkloosheid die bij de jongeren naar de 70% gaat, met het einde nog lang niet in zicht - en dat dan nog volgens de officiële cijfers.

Het groepje dat deze keer in de Art Base het podium zal innemen is daar een goed voorbeeld van. De vier leden wonen en werken momenteel in Parijs. Sommigen zitten daar al een hele tijd, anderen zijn er relatief recent neergestreken.

Hun namen zijn:

• Minos Voutsinos : zang, accordeon, bouzouki
• Orestis Kalampalikis : tzouras , baglamas , tambouras , gitaar, zang
• Yiannis Tziallas : gitaar, zang
• Ourania Lampropoulou : santouri

Elk van hen kan je gerust als een bezig bijtje omschrijven: ze spelen in talloze groepjes en bij zowat elke gelegenheid, van restaurantjes tot grote concerten.

De eerste in het rijtje, Minos Voutsinos (Wenen, °1962), bleef na zijn muziekstudies in Parijs hangen en al in 2001 richtte hij daar een koor op dat tot 2010 opereerde als onderdeel van de vereniging Phonie-Graphie (die in november 2004 niemand minder dan Glykeria naar Parijs haalde). Sinds 2010 is het koor ondergebracht in een eigen vzw , dus sleet zit er nog altijd niet op. Het repertoire is zeer veelzijdig: van Theodorakis en Hadjidakis tot Vamvakaris en Tsitsanis. Minos Voutsinos dirigeert niet alleen, hij maakt ook de arrangementen en hij begeleidt het koor op piano. Hij componeert ook zelf en bespeelt allerlei instrumenten. Hij heeft ook een karrenvracht diploma's om aan de muur te hangen.

Een vergelijkbaar verhaal kan verteld worden over Orestis Kalampalikis , zij het dan pakweg tien jaar verschoven in de tijd. Ook hij is multi-instrumentalist en "poly-diplomatist", maar dat kan u nalezen op onze februari 2012 pagina, waar we zijn carrière probeerden toe te lichten in het kader van het concert dat hij toen bracht met Katerina Fotinaki .

Van Yiannis Tziallas hebben we niet kunnen achterhalen wanneer hij precies in Parijs is aangespoeld, maar ook bij hem lijkt het te maken te hebben met zijn studies. Hij is er in elk geval erg actief als jazz-gitarist, en dan meer bepaald binnen de gipsy jazz.

Dat neemt niet weg dat hij samen met de twee andere heren het groepje Rebetroïka oprichtte, en dan is er geen wiskundeknobbel nodig om uit te dokteren dat het gaat om een trio dat rembetika speelt.

Het trio bleef een trio toen Ourania Lampropoulou (Lambropoulou) recent naar Parijs kwam en het groepje kwam vervoegen. Het zal allicht niet alleen geweest zijn om de mooie naam van de groep te kunnen behouden, maar ook omdat Ourania Lambropoulou in haar thuisland Griekenland een indrukwekkende carrière heeft opgebouwd. Ze staat er aan de top op "haar" instrument, de santouri , en ze gaf tot voor kort les aan de universiteiten en hogescholen van Epirus, Macedonië en Athene. Ze speelt op een indrukwekkend aantal plaatopnamen en dat met de meest bekende muzikanten. Ze werkte samen met Domna Samiou , Chronis Aidonidis , Petro-Loukas Chalkias , Mikis Theodorakis , Christos Leontis , Ilias Andriopoulos en vele, vele anderen. Ze speelde in een hele reeks orkesten en groepjes, gaande van grote orkesten als dat van de Griekse staatsomroep ERT, het Athens State Orchestra, het Cyprus Symphony Orchestra of het Orchestre de la Suisse Romande, over meer traditionele ensembles zoals het TRIAS van Aspropyrgos, tot en met de Soufra Band van George Pilalí, die unaniem als essentieel bestanddeel van de Griekse alternatieve muziekscène gezien wordt maar verder op allerlei manieren omschreven moet worden om er enigszins vat op te krijgen: icoon, showman, entertainer, bluesman, ... Tussendoor speelde Ourania Lambropoulou ook nog quasi elke zondag in het tv-programma Kyriakatiko Trapezi, en daarnaast was ze nog ontelbare andere keren op antenne te zien.

Logisch dus dat, als je zo iemand opneemt in je trio, je er niet zomaar een quatro van maakt maar wel een "trio plus". Overigens speelt Ourania in Parijs niet alleen het vierde wiel aan de wagen van het Rebetroïka, ze speelt ook nog in een onvoorstelbaar aantal andere groepjes, geeft les (onder andere in rembetika ) en alsof dat alles niet genoeg is richtte ze ook nog (samen met Katerina Vlachou) een zangkoor op. Twee zelfs, het ene is voor kinderen en het andere voor volwassenen. Daar leren ze de Griekse traditionele muziek aan op de traditionele manier: door mondelinge overlevering, geen theorie maar (veel) praktijk.