Maria Farantouri zal op deze concerten opnieuw worden begeleid door de pianist Henning Schmiedt . Vorig jaar waren ze in april samen te horen in Luxemburg en Amsterdam en in november in Brussel en in enkele Duitse steden. Nu zijn ze er weer: in september doen ze samen nog vier Duitse steden aan en in november staan er drie optredens in Vlaanderen gepland (zie kader). Farantouri zal een reeks liederen presenteren uit haar uitgebreide repertoire.

Een bio van Maria Farantouri vindt u in onze achtergrondrubriek . We hebben die biografie onlangs geactualiseerd met haar meest recente werk, uitgebracht in 2006: Erimiá . Een cd met alleen maar ronkende namen op de hoes: de muziek is van Mikis Theodorakis, de teksten zijn van Lefteris Papadopoulos, de orkestratie is van Stavros Xarchakos , de uitvoerders zijn Maria Farantouri en Manolis Mitsias, bijgestaan door tien muzikanten van het KOEM (Kratiki Orchistra Ellinikis Mousikis - Staatsorkest voor Helleense Muziek) onder leiding van Stavros Xarchakos .

Sinds het begin van de jaren zestig, nu meer dan vijfenveertig jaar geleden, creëerde Theodorakis met zijn liederencyclus "Epitafios" een nieuw genre: to éndechno-laïkó . Meer over dit genre leest u op onze november 2001-pagina . Zijn laatste liederencyclus "Erimia" zit in dezelfde richting. De cd bevat twaalf liederen, ballades en laïka-liederen, die complex zijn en eenvoudig tegelijk, liederen die ráken en die ook gezongen (kunnen) worden. Erimiá , wat "verlatenheid, eenzaamheid, woestijn" betekent, wil een houvast zijn in de woestijn, een plaat voor al wie van goede Griekse muziek houdt.

Hopelijk laat Maria Farantouri op haar Europese Tour ook wat van dit laatste werk horen.

Het Brugges Festival wil al bijna twintig jaar lang "onbekende muziek een podium in Brugge bieden". Ze houden dat nog steeds vol en dat betekent dat hun programma nog steeds niet door boekhouders wordt samengesteld maar wel door mensen met een hart voor muziek en een (goede) neus voor talent. Intussen is het ook traditie geworden dat het Brugges Festival met een Griekse bijdrage afsluit.

Voor de slotavond van dit jaar hebben ze Babis Tsertos kunnen strikken. Toegegeven, het is geen "onbekende muziek" want hij brengt rembetika en dimotika, en vooral die eerste vorm van Griekse muziek is wereldwijd bekend en populair, ook bij ons. Maar de naam Babis Tsertos zal hier misschien wat minder bekend zijn, in elk geval bij het grote publiek.

Dat ligt voor een deel misschien aan de man zelf. Niet aan zijn talent, want dat heeft hij in overvloed, maar wel aan zijn bescheidenheid. Hij is mediaschuw en beslist geen showbeest, wel integendeel. Op het podium lijkt hij zich zo klein mogelijk te willen maken om toch maar niet op te vallen. Tot hij begint te zingen, natuurlijk.

Zijn natuurlijke omgeving is het Atheense uitgangsmilieu, meer bepaald de rembetadika (de nachtclubs waar enkel rembetika-muziek gespeeld wordt). Daar voelt hij zich als een vis in het water. Daar ook kan hij het publiek avond na avond opnieuw boeien, nu al bijna dertig jaar lang. Dat is niet zo vanzelfsprekend want het is een verwend en kritisch publiek, dat bovendien veel geld betaalt om een avondje te genieten. Dan moet het wel goed zijn. Anders kan de club zijn deuren ook wel sluiten want er zijn er nog vele anderen. Bovendien gaat het hier niet om eenmalige optredens maar wel om programma's die een heel seizoen lang hetzelfde blijven, soms drie of vier avonden per week. Logisch dus dat de clubmanagers twee keer nadenken voor ze iemand een contract geven. Maar Babis Tsertos heeft daar blijkbaar geen probleem mee. Jaar in, jaar uit staat hij op de podia van de meest gerenommeerde rembetadika in Athene. Het publiek blijft komen en de managers blijven tekenen.

Ook zijn collega's weten zijn talent op prijs te stellen en ze werken graag met hem samen.

Meer over Babis Tsertos kunt u lezen in de uitgebreide biografie die we van hem schreven. Daar vindt u ook een overzicht van zijn werk en zijn platen. U zal merken dat Tsertos niet alleen rembetika speelt en laïka, maar ook dimotika, de traditionele volksmuziek. Logisch, want het publiek vraagt daarnaar, en hij speelt het trouwens met het grootste gemak.

Dat zal ook in Brugge te merken zijn. Op zijn programma staan rembetika, smyrneïka, dimotika en laïka. Het is een selectie van wat hij normaal in de Perivoli tou Ouranou speelt. Deze "Hemeltuin" is een van de meest gerenommeerde clubs van Athene. Griekse ministers nemen er hun buitenlandse gasten mee naartoe - behalve als Tsertos in Brugge zit, natuurlijk.

Ook zijn kompania is in feite een selectie uit het groepje waarmee hij in de Hemeltuin speelt, al zijn ze daar met elf. Voor Brugge ziet de bezetting er als volgt uit:

• Babis Tsertos , zang, bouzouki en tzouras ,
• Eleni Fílippa , zang en sandouri
• Yannis Tsertos , piano, accordeon en baglamas
• Michalis Daniás , viool
• Nikos Stefanakis , bouzouki
• Theodoros Kydoniéfs , gitaar

Het zijn stuk voor stuk vaste medewerkers van Tsertos, sommigen al vele jaren lang. Yannis Tsertos is de zoon van zijn vader. Eleni Filippa is met haar santouri regelmatig te horen en te zien op de Griekse televisie, in programma's over dimotika. Niet zo verwonderlijk want zij is een virtuoze op dit aartsmoeilijke instrument. (In Brugge speelde ze uiteindelijk, om een ongekende reden, dan toch geen santouri , maar slagwerk.)

Zoals gezegd sluit Babis Tsertos het Brugges Festival af. Er staan nog meer interessante concerten op het programma, maar wij lichten er - zoals bekend - enkel de Griekse elementen uit.

Op de slotavond wordt Babis Tsertos voorafgegaan door Rafael de Carmen , die in Spanje tot de top onder de flamencodansers behoort. Twee voorstellingen voor de prijs van één dus, en daarbij moet u dan nog bedenken dat u minstens een veelvoud van de ticketprijs zou kwijt zijn als u in Athene naar Babis Tsertos zou willen gaan luisteren. Met andere woorden: ook voor boekhouders interessant.

BELANGRIJK : Oproep aan alle liefhebbers van goede muziek :

Met onze website berichten we al acht jaar over Griekse muziek in de Lage Landen. Daarbij proberen we zo objectief mogelijk te zijn, zodat u met kennis van zaken kan beslissen om al dan niet naar een concert te gaan. Maar nu vinden we dat de tijd gekomen is om een kat een kat te noemen.

Dit concert zou voor de liefhebber van Griekse muziek uitermate interessant moeten zijn. Toch wil de kaartverkoop niet vlotten. Op het moment dat we dit schrijven, nauwelijks drie weken voor het concert, is nog maar goed één derde van de beschikbare plaatsen volzet.

Het Brugges Festival is nog één van de weinige organisatoren die risico's durft te nemen door bij ons onbekende namen naar hier te halen. De meeste anderen spelen op zeker en programmeren alleen maar datgene waarbij er een garantie is voor een aanzienlijke zaalbezetting. Het resultaat is duidelijk te merken: in alle genres van wereldmuziek zie je steeds weer dezelfde namen opduiken. Voor de Griekse muziek zijn dat Farantouri, Ionatos, Yannatou, Mario, ... Op zich is dat positief, want het bewijst dat er een publiek is voor kwaliteitsmuziek. Maar ook de publiekstrekkers van vandaag hebben ooit voor de eerste keer op onze podia gestaan. Het is zo dat ze hun publiek stap voor stap konden opbouwen. Dat schijnt in deze tijden niet meer te kunnen.

Het Brugges Festival is nog een van de weinigen die het wel probeert, en het is zonder meer de enige die elk jaar een Griekse bijdrage heeft. Als ook zij de handdoek in de ring moeten gooien en op zeker gaan spelen, dan hebben wij, liefhebbers van goede Griekse muziek, straks helemaal niemand meer die ons nog nieuwe dingen laat ontdekken. Erger nog: de "vaste waarden" van vandaag zullen vroeg of laat hun aantrekkingskracht verliezen, en de conclusie zal dan zijn dat er geen belangstelling meer is voor Griekse muziek.

Wij vinden dat we dit niet zomaar mogen laten gebeuren. Daarom onze oproep aan alle liefhebbers van het genre die nog geen kaartjes zouden hebben om toch maar naar dit concert te gaan, ook al is het een eind rijden, ook al moet u 's anderendaags werken. U bewijst er zichzelf ook een dienst mee: Tsertos is goed, het ontdekken meer dan waard, en Rafael de Carmen schijnt dat ook te zijn. En dit festival verdient uw steun.

Wie van verder komt kan er een dagje - of zelfs een weekendje - Brugge van maken. De stad wordt niet voor niets het Venetië van het Noorden genoemd. En de affiche van het Brugges Festival heeft nog veel meer ontdekkingen te bieden.

Vooruit mensen, met z'n allen moeten we die paar honderd plaatsen toch opgevuld krijgen??

De lyra -speler en zanger Psarantónis , pseudoniem voor Andónis Xyloúris , is zonder meer een begrip in de Kretenzische muziek. Met noemt hem niet voor niets "de tovenaar met de lyra ". U kon hem bij ons al aan het werk horen in februari 1999 .

De muziek zit bij de familie Xylouris in het bloed. Op dit concert krijgt u de volgende muzikanten te zien:

• Psarantonis , Kretenzische lyra en zang
• Niki Xylouri , zang en percussie
• Charalambos Xylouris , outi
• Nektarios Kontogiannis , laoúto (luit)

We vermoeden dat Charalambos een zoon is van Psarantonis , Niki Xylouri is in elk geval zijn dochter.

U vindt van Psarantonis een biografie in onze achtergrond-rubriek .We hebben deze recent bijgewerkt. U vindt er nu onder meer het antwoord op de vraag wat een visser in een bergdorp te zoeken heeft. Psarantonis betekent immers "Visser Toon" en hij is afkomstig van Anogia, een dorpje aan de voet van de hoogste berg van Kreta.

De Vereniging Groningen-Griekenland is naar eigen zeggen "de grootste club van Griekofielen in Nederland".

Ze bestaan 10 jaar en dat vieren ze met een groots opgezet jubileumfeest. Het programma is goed gevuld en heel gevarieerd.

Zo zijn er verschillende workshops: een workshop Griekse dansen, een workshop samen zingen en spelen van Griekse traditionele liederen en een introductie trommelen.

Voor de kleintjes (die van 7 tot 77 en daarbuiten) is er een voorstelling van het traditionele schimmentheater, Karayozis.

Er is zelfs een heuse cabaret-voorstelling. Leden van de vereniging hebben namelijk een aantal Griekse liederen van Nederlandse teksten voorzien waarbij, zo lezen we "zowel de typisch Griekse en typisch Groningse hebbelijkheden als het reilen en zeilen binnen de vereniging op de hak worden genomen". Benieuwd hoe ze dat voor elkaar gaan krijgen want op het programma is daar maar een half uurtje voor voorzien.

Natuurlijk zijn er ook optredens: van de dansgroep Trianthella en van twee orkestjes die al meerdere jaren in het noorden van Nederland met veel verve de zuiderse klanken van de Griekse muziek laten horen. Het ene groepje is Siga to Krasi , het andere is Ano Kato .

Daarnaast is er ook een fotowedstrijd en natuurlijk kan u er eten en drinken verkrijgen. En om het Griekse karakter van het feest volledig te maken is er een tombola-trekking.

On-Grieks is dan weer dat er voor het puntje "opening" - zeg maar de speeches - slechts een kwartiertje is uitgetrokken op het programma....

Ook in november gaat Palio-Paréa door met de voorstelling van hun nieuwe cd Randevou .

Meer informatie daarover vindt u op onze maandpagina van oktober 2006 .

Hun optreden in Tilburg staat in het kader van het programma "Luisteren bij de buren". De organisatie zegt daarover het volgende: "Nederland is een multicultureel land. Samen kunnen we de problemen die dat met zich meebrengt aanpakken als we ook de moeite willen nemen om elkaars cultuur te leren kennen en waarderen". Wijze woorden, en daar blijft het niet bij. De organisatoren vinden de muziek een prima invalshoek om de verschillende culturen wat nader bij elkaar te brengen. Een prima initiatief dus.

De kersverse vzw 'I Rizes mas' (Onze roots) werd dit jaar opgericht, naar aanleiding van de succesvolle musical die een groot aantal jongeren van de Griekse Gemeenschap van Genk in januari voor het eerst aan het publiek voorstelde. Meer over deze musical leest u op onze januari 2006-pagina . De musical kende zo'n overdonderend succes, dat de Jongeren van de Griekse Gemeenschap Genk besloten om in juni nog een paar voorstellingen in te lassen, en de musical wordt eigenlijk nog steeds opgevoerd.

Dit najaar organiseert de vzw voor het eerst een Griekse avond en ze zijn vastbesloten om ook hiervan een jaarlijkse gewoonte te maken. De muziek zal bestaan uit een mix van rembetika en laïka-muziek, met Lazos Chrysostomou, gitaar en zang, Stelios Manousakis, bouzouki en zang, en Nikos Kondalis, baglamas .

De Franstalige vereniging ' Belgique-Grèce asbl ' organiseert regelmatig lezingen gecombineerd met een concert.

De lezing gaat deze keer over de raadselachtige ' Fayoum portretten '. Dat zijn kleine schilderijen op hout of linnen die in of op een mummie geplaatst werden. Ze zouden dateren uit de eerste drie eeuwen van onze tijdrekening en gelden daarmee als de oudst bewaard gebleven geschilderde portretten. Toch werden ze pas aan het einde van de negentiende eeuw ontdekt in de Fayoum-provincie in Egypte (vandaar ook de naam). Ondanks de ouderdom doen ze merkwaardg modern aan. Vele zijn van hoge kwaliteit en verraden de hand van een meester. Toch zijn ze niet gemaakt om gezien te worden want ze gingen mee het graf in. Ook merkwaardig is dat ze helemaal 'anders' zijn dan de gebruikelijke Egyptische kunst, ze combineren dan ook elementen uit drie verschillende culturen. Het maken van mummies en het aanbrengen van portretten van de afgestorvene daarop is natuurlijk een strikt Egyptisch dodenritueel. Maar Egypte was in die tijd een Romeinse provincie en de kleding, haardracht en juwelen op de portretten zijn duidelijk Romeins. Een andere merkwaardigheid is dat de overledenen meestal in vooraanzicht zijn afgebeeld, en niet in profiel zoals gebruikelijk in Egypte. Dat wijst dan weer op een Oud-Griekse traditie. Helemaal niet verwonderlijk als men weet dat deze portretten door Grieks-Egyptische schilders gemaakt zijn en dat is dan meteen ook het verband met Griekenland. Er waren in Egypte immers al Grieken terechtgekomen ten tijde van Alexander De Grote.

Het lijkt allemaal behoorlijk ingewikkeld, maar dat is natuurlijk altijd zo bij mummies. Niet alle geleerden zijn het over alle details eens en er zijn verschillende theorieën ontwikkeld. De archeologe Penelope Stafila zal het allemaal haarfijn voor u uit de doeken doen.

Het eerste deel van deze activiteit heeft dus wel degelijk een verband met Griekenland, maar nog steeds geen verband met Griekse muziek.

Het tweede deel heeft dat wel. Vanaf omstreeks 19 uur speelt het recent opgericht Grieks orkestje Sergiani (Σεργιάνι), hetgeen wandeling betekent, vooral oude rembetika-muziek en smyrneïka (liederen van Smyrna). De leden van het groepje spelen al een tijdje in het Brusselse en zijn er gekend: er is een bouzouki , baglamas en gitaar . De baglamas -speler is Takis Mentis die ook al op de vorige thema-dagen rond Griekse rembetika bouzouki speelde en zong, zoals bijvoorbeeld in april 2003 .