De bouzoukispeler Vangelis Trigas ( Βαγγέλης Τρίγκας ) komt helemaal van Nafplion naar Brussel met een workshop en een concert. In Duitsland heeft hij nog opgetreden, maar naar Brussel komt hij voor het eerst.

De workshop is bedoeld voor iedereen die zich op bouzouki toelegt, en dat zal niet verbazen. Vangelis Trigas staat niet "alleen maar" bekend als één van de betere spelers, hij ontwikkelde hiervoor ook een eigen leermethode en hij schreef verschillende boeken voor bouzoukispelers in spe. Hij weet waar hij het over heeft, want hij is zelf autodidact. Hij weet dus waar je dan zoal tegenaan loopt, en hij wil nu aan de jongere generatie een zo goed mogelijke leermethode voor bouzouki aanbieden. Dat doet hij al sinds 1990.

Als kleine jongen hoorde Vangelis Trigas het liedje " Synnefiasmeni Kyriaki " van Vasilis Tsitsanis . Dat maakte op hem zo'n overdonderende indruk dat hij ter plekke besloot om óók bouzouki te leren spelen. Andere jongetjes willen piloot worden, of ruimtevaarder of treinmachinist, maar die wachten dan meestal tot ze groot zijn om hun dromen te realiseren. De kleine Vangelis had niet zoveel geduld, maar hij had wel een vader die zelf bouzouki speelde in zijn vrije tijd. Die werd gemobiliseerd om zoonlief de eerste vingerzettingen bij te brengen.

Zijn vader kocht alle plaatopnamen van de grote bouzoukispelers die in die periode populair waren, en die platen werden dan door zoonlief grijsgedraaid. De jongen zat urenlang gretig te luisteren. Behalve dan op zondag, want dan zat hij aan de radio gekluisterd. Die dag werden daar namelijk de nieuw uitgebrachte platen van de platenmaatschappij Columbia voorgesteld.

Op die manier absorbeerde Vangelis Trigas gaandeweg de kneepjes van het vak. Op zijn vijftiende had hij zich, zonder bij iemand in de leer te gaan, toch al zo grondig in de materie verdiept dat hij professioneel bouzouki ging spelen.

Het zal duidelijk zijn dat we hier niet te maken hebben met een gewone jongensdroom. Dit is geen kwestie meer van zomaar wat oppervlakkige belangstelling voor de bouzouki , maar het gaat hier integendeel om een zeer grote liefde, om niet te zeggen passie, voor het instrument.

Dat blijkt ook uit het feit dat Trigas een reeks boeken schreef waarin hij zijn bevindingen als autodidact vastlegde. Zo publiceerde hij onder meer een driedelige " Vangelis Trigas methode voor driesnarige bouzouki ", de trichordo , zoals de driesnarige bouzouki meestal kortweg genoemd wordt. Hij schreef ook bladmuziek voor bouzouki en een aantal publicaties over belangrijke componisten en een selectie liederen, maar toch zijn het vooral de leerboeken die belangrijk zijn, ook voor hemzelf.

Vangelis Trigas heeft zich namelijk een dubbel doel gesteld in het leven. Enerzijds wil hij zijn kennis doorgeven aan de komende generatie bouzoukispelers, en daarom wil hij aan zijn studenten een efficiënte leermethode ter beschikking stellen. Anderzijds wil hij dat zijn geliefkoosde bouzouki een vitale rol blijft spelen in de verdere evolutie van de hedendaagse Griekse muziek.

Met dat eerste doel voor ogen (en misschien zelfs ook het tweede, wie weet?) geeft hij een workshop bouzouki in de Brusselse Art Base.

Later die dag geeft hij daar 's avonds, met zijn ensemble, een concert met zorgvuldig gekozen muziek en liederen uit drie grote stijlen van de Griekse muziek: de rembetika , de meer populaire laïka en de Griekse kunstliederen. (Zie hieronder .)

Twee elementen springen al meteen in het oog als je de levensloop van bouzouki-speler Vangelis Trigas bekijkt: hij is autodidact en hij is een gewaardeerd solist. Elk van deze twee elementen apart vind je wel vaker, maar de combinatie van beide komt niet zo heel vaak voor. De meeste spelers op topniveau zijn bij hun voorgangers in de leer gegaan, maar Trigas deed het op zijn eentje, en dan nog als kind. Dat verhaal leest u hierboven, naar aanleiding van zijn workshop in Brussel .

Dat hij zijn les goed geleerd heeft, dat blijkt gewoon uit het lijstje van de grote namen die hem als solist bouzouki naast zich op het podium vroegen. Al snel na het begin van zijn professionele carrière (op zijn vijftiende) werd hij opgemerkt door Mary Linda. Later speelde hij met Maria Farantouri , Yorgos Dalaras , Charis Alexiou , Marinella, Dimitris Mitropanos , Manolis Mitsias en anderen. Het lijstje blijft maar aangroeien, en recent, in 2013, kwamen daar bijvoorbeeld Sofia Papazoglou en Gerasimos Andreatos bij.

Vangelis Trigas (°1960) groeide op in een tijd waarin het laïko lied enorm in opmars was. De grens tussen de rembetika en de naoorlogse laïka werd in die periode niet zo duidelijk getrokken. Tegenwoordig zegt men, terugkijkend, dat de laika ontstond uit de rembetika , maar dat ging uiteraard niet van de ene dag op de andere, het was een geleidelijke overgang, een soort natuurlijke evolutie. Trigas zat daar middenin en heeft zich dus aan beide bronnen gelaafd, om het zo te zeggen. Daar kwam dan nog de endechna bij, het Griekse kunstlied, dat je op zijn beurt weer als een opvolger van de laika zou kunnen beschouwen, of ook niet. Hoe dan ook, Vangelis Trigas heeft ook de opkomst van dit genre mee beleefd. Ook in de endechna speelt "zijn" bouzouki immers een voorname rol.

Toch heeft hij geen oogkleppen op. Hij weet uiteraard ook wel het een en ander van de traditionele dorpsmuziek, de dimotika , ook al wordt daar (in principe) zelden of nooit een bouzouki gebruikt. Dat hoeft niet te verbazen, want hij is afkomstig van Argos op de Peloponnesos, en de dimotika was daar in zijn kinderjaren voortdurend te horen. Dat laat natuurlijk zo zijn sporen na op iemand met aanleg en belangstelling voor muziek.

Dat neemt niet weg dat de bouzouki zijn stokpaardje is en blijft. Om te bewijzen dat het instrument zijn plaats heeft in alle stijlen van Griekse muziek - en niet alleen in de rembetika - presenteert hij met zijn ensemble een programma met zorgvuldig gekozen nummers uit de drie grote "moderne" Griekse muziekstijlen: de rembetika , de laïka en de endechna .

De grondige aanpak, die kenmerkend is voor de manier waarop hij zijn kennis over het bouzouki -spelen doorgeeft (met zijn eigen leermethode en boeken en alles) is ook terug te vinden in de manier waarop hij het programma van zijn concerten samenstelt.

Het concert in Brussel zal dan ook een flinke didactische dimensie meekrijgen. De verschillende liederen en de instrumentale muziek worden chronologisch gebracht en van de nodige uitleg voorzien, in het Grieks of Engels. De bouzouki heeft een lange weg afgelegd, vanaf de eerste plaatopnames met bouzouki in Griekenland, die dateren van het begin van de jaren 1930, tot op vandaag. In die tachtig jaar valt er een evolutie te merken in de speelwijze, die uiteraard te maken heeft met de overgang van de rembetika naar de meer populaire laïka , en dan nadien met de evolutie van de laïka zelf, waarin de bouzouki vooral in de eerste decennia tot ongeveer de jaren 1970 een cruciale rol speelde. Maar ook in het Griekse kunstlied, waarin de poëzie niet weg te denken is, vinden we de bouzouki terug. Dat alles wil Vangelis Trigas laten horen.

Daarvoor kan hij rekenen op zijn ensemble, met de volgende bezetting:

• Vangelis Trigas ( Βαγγέλης Τρίγκας ): bouzouki , zang
• Theodoros Broutzakis (Θοδωρής Μπρουτζάκης): piano
• Margarita Karamolegou (Μαργαρίτα Καραμολέγκου): zang