Het Grieks ensemble Omonia uit het Nederlandse Roosendaal heeft door de jaren heen een heel uiteenlopend repertoire van Griekse liederen opgebouwd.

Het concertprogramma bestaat uit twee delen van telkens twaalf liederen. U hoort composities van Manos Hadjidakis, Mikis Theodorakis, Stavros Xarchakos en Ilias Andriopoulos, maar ook van Manos Loïzos, Marios Tokas , Stavros Kouyoumtzis, Yorgos Mitsakis en Vasilis Tsitsanis.

Grieks dansfeest met muziek van I Ellines , een voorstelling van de Griekse volksdansgroep Terpsichore en Griekse hapjes en drankjes.

Wie "Eleni Karaïndrou" zegt, zegt "filmmuziek", en dan meer bepaald de muziek bij de films van Theo Angelopoulos. Het merkwaardige aan de jarenlange samenwerking van de filmmaker met deze componiste is dat Karaïndrou geen muziek componeert op basis van de filmbeelden, zoals dat meestal gebeurt. Wel integendeel, meestal kijkt ze pas achteraf naar de beelden. Vooraf vertelt Angelopoulos haar waar de film over zal gaan. Zij componeert wat er in haar geest opkomt bij het horen van zijn verhaal. Het wordingsproces van haar muziek loopt gelijktijdig met dat van zijn beelden. De muziek dient dus niet ter begeleiding, om de achtergrond te kleuren. Ze is integendeel een essentieel onderdeel van de film, of, zoals Angelopoulos het zegt, de muziek is ook een actrice.

Tijdens de ontmoeting , het eerste deel van de avond, gaat Karaïndrou hier uitgebreid op in. Intussen werd ons bevestigd dat beiden, Eleni Karaïndrou en Theo Angelopoulos, in hoogsteigen persoon zullen aanwezig zijn. U zal er die vooravond ontdekken hoe de samenwerking tussen Angelopoulos en Karaïndrou gegroeid is en een aantal filmthema's zullen ter illustratie door Karaïndrou zelf op de piano vertolkt worden.

Later op de avond kunt u dan kijken naar de nieuwste productie van Theo Angelopoulos, uiteraard ook met muziek van Karaïndrou. De film, met als oorspronkelijke titel " Eleni " of voluit "Eleni - To Livadi pou dakryzi", loopt internationaal als "The Weeping Meadow" en in de Franse bioscoopzalen is hij te zien als "Eleni, La Terre qui pleure". Het is het eerste deel van een trilogie, de twee andere delen zouden "La troisième Aile" en "Retour" gaan heten. Met deze trilogie wil Angelopoulos, net als met zijn andere werken, de geschiedenis van het Hellenisme in de twintigste eeuw verhalen, het verhaal van de vluchtelingen, deze keer gezien door de ogen van een vrouw (Eleni). Dat verhaal begint in Odessa in 1919 (de nasleep van de Eerste Wereldoorlog en de aanloop naar de Megali Katastrofi of Grote Katastrofe) en het eindigt in New York in 1949 (de nasleep van de Tweede Wereldoorlog en de Burgeroorlog ).

Het eerste deel van de trilogie begint met de inval van het Rode Leger in Odessa. De grote Griekse gemeenschap daar, voor het merendeel welgestelde handelaars, vlucht naar Thessaloniki onder leiding van Spiros. Onder hen ook Eleni, een wees en zelf pas als vluchteling in Odessa gestrand. Zij en de zoon van Spiros zijn verliefd op elkaar, maar ze trouwt met de vader net voor de vlucht naar Thessaloniki. De zoon zoekt en vindt er werk als accordeonist in het orkestje van Nikos, zelf een vluchteling uit Klein-Azië. Hij heeft linkse sympathieën, wat "verkeerd" was in het Griekenland van die dagen, en hij zal daar later de gevolgen van ondervinden.

Voor de film werden twee volledige dorpen gebouwd, het ene ergens in de steppe en het andere in de Golf van Thessaloniki. Het eerste wordt onder water gezet en het laatste wordt op het eind van het verhaal in brand gestoken.

Theo Angelopoulos is een man van weinig woorden. Dat merk je ook in zijn films: geen historische documentaires, maar wel ijzersterke beelden.

Om die beelden te plaatsen kunnen we u dan ook onze Hedendaagse Geschiedenis van Griekenland aanbevelen, misschien te beginnen bij de pagina over Venizelos .

Meer over Eleni Karaïndrou's leven en werk leest u in onze biografie die we over haar schreven. Daar vindt u ook de films van Theo Angelopoulos waar zij de muziek voor schreef, en dat zijn er ondertussen zeven.

Angélique Ionatos komt naar Brussel met haar productie " D' un bleu très noir ". Zoals de titel het zelf zegt, legt Angélique Ionatos hierin haar hart en ziel bloot en zingt ze de blues. De cd bevat eigen composities van Ionatos zelf, maar ook enkele liederen van Eleni Karaïndrou , die de dag voordien samen met filmmaker Theo Angelopoulos in Flagey op het programma staat.

Angélique Ionatos wordt begeleid door Henri Agnel (percussie), Michael Nick (viool) en César Stroscio (bandoneon) en ze begeleidt zichzelf op de gitaar.

We citeren hier graag het programma van Flagey, met één van haar uitspraken die zij zou gedaan hebben aan het Franse chanson-tijdschrift Chorus: "Ik ben zoals de olijfbomen, hoe ouder ze worden, hoe meer je hun wortels begint te zien". Naar onze mening heeft Angélique wel altijd wat van haar "wortels" laten zien, maar het is in ieder geval een prachtige vergelijking. En als zij in de toekomst nog meer Griekse elementen in haar muziek wil laten doorklinken, dan kunnen wij dat alleen maar toejuichen.

Meer informatie over Angélique Ionatos leest u in haar biografie , die door ons in het voorjaar nog werd bijgewerkt.

Dit concert werd geprogrammeerd in de reeks " Een middag als geen ander ", waarin Flagey aan jonge getalenteerde musici op vrijdagmiddag een podium aanbiedt. Het zijn telkens korte concerten, van hooguit 50 minuten, en u krijgt er een broodje en een drankje bovenop.

Photis Ionatos treedt dit seizoen op met twee programma's, rembetika of Griekse getoonzette poëzie. Het is met het eerste programma dat hij in Brussel optreedt, evenals in oktober in Vilvoorde, en met het tweede in december in La Louvière.

Photis Ionatos (zang en gitaar ), wordt vergezeld van Stelios Manoussakis ( bouzouki en zang) en Athanase Kyrkos ( baglama(s) en zang).

11 september is een symbolische datum en de organisatoren zagen hierin de mogelijkheid om een concert te organiseren als protest tegen zinloos geweld.

Het oratorium Canto General , op muziek van Mikis Theodorakis en op verzen van de Chileen Pablo Neruda, leent zich opnieuw uitstekend om die boodschap uit te dragen.

In oktober zijn er nog twee uitvoeringen van het Canto General in België. U vindt op die pagina alle informatie over het oratorium en hoe het tot stand kwam.

In ieder geval wordt de wereldcreatie van de symfonische versie hier uitgevoerd door het Vlaams Radio Orkest onder leiding van Enrique Barrios. Deze uitvoering bestaat uit de volgende zes delen: 'Algunas bestias' , 'Voy a vivir', 'Lautaro', 'La United Fruit Company, 'Vegetaciones' en 'America Insurrecta'.

Als solisten treden voor u Conor Biggs (bariton) en Noëlle Schepens (alt) op en tevens het Vlaams Radio Koor en het Octopus Kamerkoor.

Le Centre Hellénique d'Etude du Folklore / Το Ελληνικό Κέντρο Λαογραφικών Μελετών (Tradidanse asbl) uit Brussel is een gevestigde waarde onder de Grieken die in de omgeving wonen. Met een gerust hart kunnen zij hun kinderen aan de bezielster Maria Douvali toevertrouwen, want de culturele bagage die zij de kinderen van de tweede en derde generatie over hun land van oorsprong meegeeft is zonder meer kwalitatief hoogstaand, verzorgd en authentiek.

Maria Douvali slaagt er telkens weer in om Griekse evenementen te organiseren die je nergens anders ziet en zij deinst er niet voor terug om theatergezelschappen en muzikanten of dansers helemaal vanuit Griekenland naar Brussel te halen. Deze keer laat zij in totaal negen kunstenaars overkomen: zes toneelacteurs, waaronder tevens een zangeres, en drie muzikanten.

O Zacharakis (Ο Ζαχαράκης) , of voluit: O Zacharakis, een volkssprookje met traditionele muziek en zang (Ο Ζαχαράκης, ένα λαϊκό παραμύθι με παραδοσιακούς σκοπούς και τραγούδια) is een theateropvoering voor kinderen die met succes een volkssprookje uit Epirus combineert met traditionele melodieën en liederen. Mythe, melodie, zang en dans gaan hand in hand.

Het theatergezelschap komt uit Athene en heet: Het theater van de schoen op de boom (Το θέατρο του παπουτσιού πάνω στο δέντρο ) . Het gezelschap werd opgericht in de herfst van 2001 en bestaat uit een aantal acteurs, beeldende kunstenaars en muzikanten die de verschillende kunstuitingen binnen de Griekse volkstraditie op een podium verenigen.

"O Zacharakis" is hun eerste productie en loopt nu nog iedere zondagmiddag in het Theatro Fournos in Athene. Dit weekend was het enige dat nog niet ingevuld stond en ze treden achtereenvolgens op in Charleroi , twee keer in Brussel en tenslotte in Luxemburg. Een buitenkans dus om deze theaterproductie buiten Athene te zien. Bovendien hebben ze vanaf 24 oktober een nieuwe voorstelling klaargestoomd.

De muzikanten gebruiken de volgende (volks)instrumenten: flogera , zournas , gaïda , accordeon en daouli .

Deze theaterproductie is gebaseerd op het gelijknamig Epirotisch sprookje dat werd neergeschreven door de schrijfster Zoi Valasi (Ζωή Βαλάση) , die zelf afkomstig is van Epirus en die het haar grootmoeder hoorde vertellen. Zoï Valasi is juriste van opleiding maar schrijft sedert 1976 kinderboeken, sprookjes en vertellingen, theaterstukken en verhalen voor poppentheater. Haar verhalen worden ook op televisie en radio opgevoerd. Volwassenen hebben zeker ook wat aan haar boeken, al was het maar om zich beter in de leefwereld van de kinderen te kunnen inleven. Zij geeft ook les over literatuur voor kinderen en recenseert kinderboeken van andere schrijvers.

Een niet onbelangrijk deel van de vele boeken die zij geschreven heeft zijn Griekse verhalen en mondeling overgeleverde vertellingen uit de Griekse volkstraditie die zij waar mogelijk in het plaatselijke dialect of met eerbied voor de plaatselijke gebruiken neerschreef.

Μια φορά κι έναν καιρό... of... Er was eens...

Al jaren worden in Wallonië de "Fêtes de Wallonie" gevierd. In de voornaamste steden vullen de straten en pleinen zich dan met ambulante kunstenaars, acteurs en muzikanten, er worden standjes opgesteld en allerhande animatie voorzien. Dit jaar zal het niet anders zijn.

In Charleroi heeft het stadsbestuur de koppen samengestoken met de Griekse Gemeenschap aldaar en met de vereniging voor Griekse traditionele dansen T' Astéria, want er werd besloten om dit jaar Griekenland en Cyprus speciaal in de schijnwerpers te plaatsen. De feesten duren drie dagen.

Programma:

Vrijdag 17 september:

• 20 uur: Straattheater met het Grieks volkssprookje "O Zacharakis" . Een organisatie van T' Astéria asbl in samenwerking met Tradidanse asbl uit Brussel. Alle informatie hierover vindt u hoger op deze maandpagina, want het spektakel - met livemuziek - wordt op zaterdag en zondag in Brussel opgevoerd.
• 21 uur: Muziek- en dansavond met het orkest van Stefanos, dat bestaat uit twee bouzoukia en een synthesizer.

Zaterdag 18 september:

• Om 11 uur is de officiële opening , waarbij een traditionele dans van Griekenland en eentje van Cyprus zal opgevoerd worden.
• Vanaf 13 uur: Dansfestival met om de twee uur een demonstratie Griekse dansen van verschillende regio's en gratis Sirtaki-lessen voor debutanten. Tussendoor hoort u traditionele en moderne populaire Griekse muziek en kunt u meedoen aan een wedstrijd . De te winnen geschenken worden aangeboden door de diverse handelaars, de Toeristische Diensten van Griekenland en Cyprus en dansgroep T' Astéria.
• 20 uur: Dansavond met dj.

Zondag 19 september:

• Vanaf 12 uur: zelfde programma als zaterdagmiddag, met dansdemonstraties, muziek en eet- en drinkgelegenheid. Naast T' Astéria neemt de dansgroep van de Pontische Vereniging uit Brussel deel aan de voorstellingen en daar zitten dus ongetwijfeld Pontische livemuzikanten bij.

Er wordt doorlopend gezorgd voor Griekse hapjes door de Griekse Gemeenschap van Charleroi en via een reuzegroot scherm krijgt u continu beelden van Griekenland en Cyprus te zien.

De vereniging van Pontische Grieken Kamian k'en argos te Brussel organiseert een feestavond, zoals gewoonlijk met alles erop en eraan: eten en drinken, dansvoorstellingen en uiteraard ook de gelegenheid om zelf uw kennis van Pontische dansen in de praktijk te brengen. De muziek is er steeds live, aangezien de vereniging een paar eigen muzikanten tot haar middens mag rekenen. Ze gaan er immers prat op om hun heel eigen cultuur levendig te houden en uit te dragen, en dat doen ze grondig, al duizenden jaren.

Meer informatie over de Pontiërs en hun turbulente geschiedenis en hun boeiende cultuur vindt u op onze maart 2003 pagina.