Lizeta Kalimeri (Λιζέτα Καλημέρη) werd op 9 mei 1969 In Thessaloniki geboren als Lizeta Kanatá. Zij is de drie jaar jongere zus van Melina Kana (ta), die in augustus 1999 op het Sfinks Festival optrad. Eigenlijk hebben beide zussen wel wat gemeen. Allebei zingen ze uitsluitend kwaliteitsliederen, laïká , maar van het betere genre. Liederen die niet té moeilijk of complex in elkaar zitten, maar simpelweg mooi zijn, van het soort dat het publiek meezingt wanneer ze live worden gebracht. En bovendien werden ze beiden gezegend met een mooie stem. Die van Lizeta is een tikkeltje heser, maar het is dan wel een "charmante heesheid", zoals Loudovikos ton Anogion het uitdrukt.

Lizeta zong al toen ze nog een klein meisje was en ze speelde ook gitaar. Na het lyceum ging ze pedagogie studeren aan de Aristoteles Universiteit van Thessaloniki. Tussendoor trad ze ook op in de vele muziekcafés waar Thessaloniki zo rijk aan is.

Ze was vijfentwintig toen haar eerste persoonlijke plaat werd uitbracht, " Pnoï tou Anémou (Het waaien van de wind)" . Daarmee was ze in één klap in heel Griekenland bekend. Toch bleef ze met beide voeten stevig op de grond staan: ze heeft nadien nog slechts twee andere persoonlijke platen uitgebracht, de laatste pas vorig jaar, na een lange periode van stilzwijgen.

Of niet? Want stil heeft Lizeta Kalimeri niet gezeten, en gezwegen heeft ze ook al niet. Ze zong gewoon verder tijdens ontelbare optredens. Het voornaamste is, zegt ze, dat ze kan zingen wat ze mooi vindt. Het maakt dan niet zoveel uit of dat dan persoonlijke platen zijn dan wel samenwerkingen met - of vertolkingen van - anderen. Integendeel, zij beschouwt het als een hele eer dat ze heeft mogen samenwerken met Loudovikos ton Anogion , Nikos Kypourgos , Yorgos Kazandzis, Thanasis Papakonstantinou en Michalis Chaniotis . Of dat ze mocht optreden naast Charis Alexiou , Eleni Vitali , Manolis Lidakis , Sokratis Malamas , Mario , en vele anderen. Mensen ook die haar hebben gesteund in een moeilijke periode en die in haar geloofden. Bij zulke mensen voelde zij zich pas echt tot volle ontplooiing komen.

Lizeta Kalimeri zingt liederen recht uit het hart, ver van het commerciële circuit. Precies daarom ook volgden er zeven jaren van stilte na haar tweede plaat, " Zoï Lathréa (Heimelijk leven)", uitgebracht in 1997. Ondanks het succes van haar eerste plaat wordt haar stijl door sommigen - waaronder platenmaatschappijen - niet commercieel genoeg geacht. Zijzelf ligt er niet van wakker, tenminste nu niet meer, en zij blijft dapper volharden in haar stijl.

In 1996 en de daarop volgende jaren trad Lizeta Kalimeri op aan de zijde van Marió . Ze brachten traditionele liederen van het Café Aman. Met dit repertoire waren beide zangeressen in 1998 ook in Antwerpen te horen, meer uitleg over dit optreden leest u op onze november 1998-pagina . Samen met uitstekende muzikanten in het genre brachten ze de cd "Tis Asiátidos Moúsis Erasté - Devotees of the Asian Muse" uit. Voor deze productie tekende Dora Rizou van Lyra, met de medewerking van Kyriakos Gouventas ( viool ) en Yannis Alexandris ( outi en politiko laouto , de luit van Constantinopel). De liveopnames gebeurden in de studio van Nikos Papazoglou , Agrotikon .

In diezelfde periode kwam Lizeta Kalimeri in contact met Christos Tsiamoulis . Aanvankelijk was het contact eerder formeel, maar gaandeweg raakten de twee bevriend. Op een keer liet Lizeta aan Tsiamoulis een aantal teksten lezen die ze zelf had geschreven en gaf er een beetje uitleg bij over hoe deze verzen tot stand waren gekomen. Jaren later belde Christos Tsiamoulis haar op met de boodschap dat hij haar teksten op muziek had gezet. De twee kwamen opnieuw samen en toen Lizeta Kalimeri de vier nieuw gecomponeerde liedjes voor het eerst zong, pasten ze bij haar als gegoten. Samen met een aantal andere liederen van Christos Tsiamoulis werd een nieuwe cd geboren. De titel ervan, "Afýlachti Skopiá (Lonely Land)" , dekt meerdere ladingen. Het betekent letterlijk "zonder wachtpost", maar Lizeta gaat verder dan dat. Het betekent voor haar ook zonder angst , zonder grenzen , met andere woorden: in alle vrijheid . En dit is slechts het begin...

De namen opnoemen waarmee Lizeta Kalimeri allemaal heeft samengewerkt zou ons te ver voeren. We halen er enkel die artiesten uit die bij ons al wat meer bekend zijn, voor de volledigheid aangevuld met een paar namen die hier misschien niet meteen een belletje doen rinkelen maar die in Griekenland wel als een referentie gelden: Lavrendis Machairitsas , Notis Mavroudis , Manolis Rasoulis , Nikos Xydakis , Orfeas Peridis , Stavros Kouyoumtzis, Manolis Mitsias , Andreas Karakotas ...

Met Nikos Kypourgos heeft Lizeta Kalimeri een duurzame samenwerking, net als met Loudovikos ton Anogion , trouwens. Als zulke gevestigde waarden bereid zijn tot herhaalde samenwerking, dan zegt dat genoeg. Nikos Kypourgos is vooral bekend met zijn muziek voor film en theater en als arrangeur voor de muziek van Manos Hadjidakis . Hij heeft westerse klassiek getinte muziek op zijn palmares staan, maar net zo sterk is hij met zijn composities die meer oosters georiënteerd zijn en aanleunen bij de Klein-Aziatische traditie. In maart 2003 nam Lizeta Kalimeri deel aan het werk " Kipotheatro (Garden Theater) " van Nikos Kypourgos , dat werd opgevoerd in het prestigieuze Megaron Mousikis in Athene, en later nog op andere plaatsen. Zij deelde de scène met Savina Yannatou , Chronis Aidonidis , Maria Farandouri , Alkinoos Ioannidis , Doros Dimosthenous , Nicola Floci en anderen. Dit werk werd op cd opgenomen.

In het najaar van 2004 trad Lizeta Kalimeri nog samen op met Nikos Papazoglou in de Zygos in Athene. Voor de winter van 2005 heeft ze geen vaste standplaats. Ze treedt dan opnieuw hier en daar op, een beetje als een bohémienne, wanneer de gelegenheid zich voordoet. Op een aantal van die 'gelegenheidsoptredens' wordt ze enkel begeleid door een piano en dat bevalt haar enorm. Met een grote begeleidingsgroep zit je immers vast aan een bepaalde instrumentatie en een vooraf ingestudeerd programma. Met alleen maar een pianist heeft ze meer bewegingsvrijheid. Ze kan dan zingen wat haar op dat moment invalt, afhankelijk van haar stemming en die van het publiek. En bovendien, voegt ze er knipogend aan toe, zo moeten we de opbrengst van de avond slechts door twee delen.

Een greep uit haar discografie :

1994 - Πνοή του Ανέμου - Pnoï tou Anémou (Het waaien van de wind) . Haar eerste persoonlijke cd op muziek van Yorgos Kazandzis. De meeste teksten zijn van Lili Varinou. Dimitris Zervoudakis vertolkt er één lied op.

1997 - Της Ασιάτιδος Μούσης Ερασταί... Τραγούδια από τα Καφέ Αμάν - Tis Asiátidos Moúsis Erasté... Tragoudia apo ta Kafé Aman - Devotees of the Asian Muse... Songs from the Café Aman. Met traditionele liederen van het Café Aman. Marió en Lizeta Kalimeri staan in voor de zang.

1997 - Ζωή Λαθραία - Zoï Lathréa (Heimelijk leven) . Haar tweede persoonlijke cd op muziek van Michalis Chaniotis en teksten van onder meer Thanasis Papakonstantinou en Lizeta Kalimeri zelf. Kostas Theodorou hielp bij de productie en de orkestratie.

1997 - Πύλη της 'Αμμου - Pýli tis Ammou (Poort van zand). Een cd van Loudovikos ton Anogion , waarop onder meer Lizeta Kalimeri één lied vertolkt.

1999 - Το 'Οχι Αποκοιμήθηκε στην Αγκαλιά του Ναί - To Ochi Apokimíthike stin Angaliá tou Nai (Neen is in de armen van ja ingeslapen). Opnieuw een plaat van Loudovikos ton Anogion , hierop zingt Lizeta twee liederen.

2000 - Ο Ανθός του Τραγουδιού - O Anthós tou Tragoudioú (De bloei van het lied) . Een verzamel-cd met de meest representatieve vertolkingen van Lizeta Kalimeri vanaf het begin van haar carrière. Er staat tevens één nieuw lied op, van Christos Tsiamoulis .

2004 - Αφύλαχτη Σκοπιά - Afýlachti Skopiá ( letterlijk: Onbewaakt wachthuisje, naar het Engels vertaald als: Lonely Land ). De derde persoonlijke cd die Lizeta Kalimeri uitbracht is een samenwerking met Christos Tsiamoulis . Tsiamoulis staat hoog aangeschreven voor zijn deskundigheid op het gebied van traditionele muziek en Byzantijnse muziek en is als componist vooral bekend om zijn "neo-traditionele" stijl. Het resultaat is een cd met hier en daar een flinke dosis oosterse invloeden, die versterkt wordt door de deelname van drie Turkse muzikanten: Erkan Oğur, Halil Karaduman en Ercan Irmak. Zanger Manolis Lidakis neemt er eveneens aan deel.