Het Summmertime Festival - met drie 'emmen' - is een organisatie van de Ondernemers Vereniging Gennep. Tijdens tien opeenvolgende zaterdagen, van 26 juni tot en met 28 augustus zijn er allerlei evenementen, met natuurlijk veel muziek. Er zijn bijna honderd sponsors en daardoor is de toegang gratis. Dit jaar althans nog, want door de crisis wordt het steeds moeilijker om de sponsors over de streep te trekken, en hier en daar wordt zelfs gevreesd dat deze derde editie wel eens de laatste zou kunnen zijn.

Zo ver is het echter nog niet, voorlopig kunt u dus nog volop genieten van het aanbod.

Wij lichten er (uiteraard) enkel de Griekse bijdrage uit, en die wordt verzorgd door de bekende groep Ano Kato.

Ter geheugenopfrissing geven we nog even de bezetting mee:

• Michiel Koperdraat – zang, bouzouki , ud
• Jur Eilers – gitaar , zang
• Theo van Halen – klarinet
• Michiel van der Meulen , viool
• Andy Leeming – baglamas , bouzouki , percussie

Ook in september 2010 zijn ze op Nederlandse festivalpodia te vinden.

De namen Vlamakis en Karadakis verschenen enkele jaren geleden voor het eerst op de affiche van het Dranouter festival en blijkbaar beviel het hen daar want ze kwamen sindsdien elk jaar weer terug. Tot nog toe was dat met Kretenzische muziek, maar deze keer worden ze ingeschakeld in een Vlaams-Kretenzisch fusie-project. "Hierbij worden de typische Kretenzische klanken van louta (nvdr: laouto ), lyra aangevuld met zang gemengd met klanken van piano, didgeridoo, percussie, accordeon en viool", aldus de organisatie.

Bij fusion mag je natuurljk niet in hokjes denken. Op die manier is het niet abnormaal dat de typisch Vlaamse klanken mede geproduceerd worden door een Australische didgeridoo. Die wordt in dit geval trouwens bemand door een West-Vlaming, met name door Peter Paelinck (Koksijde 1968), die al meerdere jaren met dit instrument bezig is. Hij is zelfs de uitvinder van de iseridoo, een variant van de didgeridoo die uit ijs gemaakt wordt. Dat instrument was te horen op zijn cd “The Igloo Recordings” die vorig jaar op Dranouter voorgesteld werd (weliswaar niet live wegens in augustus). Paelinck lijkt een voorkeur te hebben voor een soort primitieve oerklanken waar noch structuur noch melodie inzit. De organisatoren van Dranouter beloven dan ook dat het optreden van "Fillia" (want zo noemen ze het fusie-project) een "sterk, uniek concert" zal worden. Uniek zal het beslist wel zijn, of het ook sterk genoeg is om alleen daarvoor een dagkaart (€ 55) te kopen is een vraag die u zelf moet beantwoorden.

Gelukkig is er met zo'n dagkaart nog veel meer te beleven op Dranouter. Het festival legt sterk de nadruk op allerlei ecologische aspecten en om u aan te zetten om "verantwoord om te gaan met uw afval" worden er gratis condooms uitgedeeld. Uiteraard gaat het dan wel om eco-condooms, en die "zijn gemaakt van fairtrade rubber, en dragen een co2 neutraal certificaat en zijn zo ’s werelds eerste klimaatneutrale condooms", zo meldt het trotse persbericht. Of ze ook smaakneutraal zijn dan wel de smaak van (bijvoorbeeld) biologisch geteelde bloemkool hebben is ons niet bekend. Om dezelfde reden - het ecologische - mag u alleen eigen drank binnenbrengen als die verpakt is in hervulbare drinkbussen en drankkartons. Gelukkig is er ter plaatse volop drank te verkrijgen. De drankbonnen zijn per setje van 18 verkrijgbaar in de voorverkoop voor € 19. Bij vorige edities was het gekoeld bier zelfs per krat te koop, handig voor als u niet meer overeind kunt blijven. Hoe u in die fase "verantwoord omgaat met uw afval", daar zegt de organisatie niets over.

Uiteraard is er ook muziek op Dranouter, veel muziek zelfs, en de affiche bevat ook dit jaar weer heel wat klinkende namen. Maar laat u daardoor niet afschrikken want ook daartegen worden "de nodige persoonlijke beschermingsmiddelen" ter beschikking gesteld. Daarmee zijn in dit geval dan oordopjes bedoeld en die zijn gratis te verkrijgen bij de EHBO-post. Deze zelfde logica (oordopjes voor een muziekfestival) doortrekkende vroegen we ons af hoe dik het rubber van die eco-condooms dan wel niet zou zijn. We hebben het even aan Google gevraagd maar de enige voorwerpen in dat materiaal die dat opleverde waren yoga-matjes en die zijn vier millimeter dik. Ugh. Maar wel handig voor wie niet meer overeind kan blijven, natuurlijk.

Maar goed, dit is een site over Griekse muziek dus laat ons toch maar bij onze leest blijven, zoals dat een schoenmaker betaamt. We geven u daarom nog even de namen van de muzikanten van "Fillia", dit voor het geval ze u zouden ontgaan door - bijvoorbeeld - die oordopjes:

• Frederik De Clercq: piano en stem
• Peter Paelinck: didgeridoo
• Jurrie Delporte: percussie
• Yves Bondue: accordeon, viool, zang, …
• Vardis Karadakis: laouto en zang
• Elias (Ilias) Vlamakis: lyra en zang
• Demetris (Dimitris) Vlamakis: laouto

Waar de naam "Fillia" voor staat is niet meteen duidelijk, maar misschien is dat wel precies de bedoeling. Een φύλλο (fýllo, met dubbele l) is een blad, zowel van papier als van - bijvoorbeeld - een vijgelaar. Het meervoud is φύλλα (fýlla) maar een τριανταφυλλιά (triandafylliá) is een rozelaar, zijnde de struik waarop de veelbezongen τριαντάφυλλο (triandáfyllo, letterlijk "dertigblad") bloeit. Φυλλιά (met hoofdletter) is een klein dorpje in het door Turkije bezette deel van Cyprus. In "één-ellige" versie hebben we φύλο (fylo, geslacht, ras of stam), φιλί (filí, kus), φίλη (fíli, vriendin) en φιλία (filía, vriendschap). Dat alles is enkel wat betreft het Algemeen Beschaafd Grieks, als je er de verschillende Griekse dialecten bijhaalt zijn er vast nog heel wat andere varianten mogelijk. En met ingrediënten als zoenen, vijgenbladeren, vriend(inn)en, primitieve oerklanken en gratis beschermingsmiddelen heeft de verbeelding natuurlijk wel wat leuk bouwmateriaal voorhanden. Allemaal heel veelzijdig en mysterieus dus, en meteen ook een uitstekende keuze voor de naam van een grenzenverleggend fusion project.