Deze virtuoze bouzouki speler kan helaas niet komen in maart, maar er werd voor een evenwaardige vervanger gezorgd: Agathonas Iakovidis. Hij treedt op op dezelfde plaatsen en dezelfde data, alleen het concert in Diligentia in Den Haag vervalt. ( Zie hieronder .) De biografie van Christos Constantinou vindt u nu onder de rubriek " Achtergrond ".

Agathonas Iakovidis (of gewoon "Agathonas") is één van de meest authentieke jongere vertolkers van de rembetika-traditie. Hij brengt ons met zijn kompania liederen uit Smyrna en rembetika-liederen van Piraeus.

De bevolking van de Klein-Aziatische stad Smyrna (het huidige Izmir) bestond begin negentiende eeuw voornamelijk uit Grieken, naast Turken, Armeniërs en joden. De opkomst van de stadscultuur in de 19de eeuw bracht met zich mee dat het culturele leven in Smyrna, net als in het toenmalige Constantinopel (Istanbul), veel rijker was dan in Athene, dat omstreeks 1850 niet veel meer was dan een dorp met nauwelijks 20.000 inwoners. Rond het einde van de 19de eeuw kende het "Café Aman" een grote bloei. Rondtrekkende, professionele muzikanten brachten er oosters klinkende muziek. In 1922, tijdens de Klein-Aziatische bevolkingsuitwisseling waarbij meer dan een miljoen Grieken gedwongen werden te verhuizen, verplaatste deze muzikale traditie zich naar Griekenland. Deze muziekstijl werd toen de " Smyrna-stijl " genoemd en was melodieus en klagerig, met viool , sandouri (hakkebord), kanonaki (cymbaal) en outi (oud) als meest toonaangevende instrumenten.

Vele vluchtelingen, waaronder ook de muzikanten, vestigden zich in Athene, en meer bepaald in Piraeus, en trachtten daar zo goed en zo kwaad als het ging te overleven. Daarbij kwamen ze in aanraking met een andere soort muziek: de Griekse stadsmuziek, die aan het einde van de 19de eeuw een ietwat schimmig bestaan leidde. Het was muziek voortgekomen uit de marge, de zelfkant van de samenleving. Er is relatief weinig over geweten, en er zijn uiteraard ook geen plaatopnamen van gemaakt. Het enige dat we hebben zijn opnamen uit de jaren twintig, gemaakt in Amerika voor en door Griekse emigranten, die allicht nog speelden zoals toen ze het moederland verlaten hadden. Het is muziek die ruw klinkt, met harde teksten, doorrookte stemmen, eenvoudige akkoordenschema's en strakke ritmes, met als voornaamste instrumenten de bouzouki en de baglamas , of de voorlopers daarvan.

Uit de vermenging van de twee stijlen ontstond datgene wat we nu rembetika noemen, en de vroegste vorm wordt de " Piraeus-stijl " genoemd. De teksten blijven hard, vol sarcasme en zelfspot, over liefde, pijn, tuberculose, onrecht, gevangenschap en drugs. Gaandeweg kwamen er ook (meer actuele) onderwerpen bij zoals de emigratie en de daaruit voortvloeiende scheiding van al wat een mens lief is. Maar het bleef muziek van marginalen. Onder de  dictatuur van Metaxas (1936-1941) werd de muziek dan ook verboden, wie betrapt werd vloog achter de tralies. Men zegt dat de baglamas toen ontstaan is, omdat het instrument zo klein is dat het in de binnenzak van een jas past en zo de gevangenis kon binnengesmokkeld worden.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog dreven de teksten op een subtiele manier de spot met de Duitse bezetters. De platenmaatschappijen waren gesloten maar de liedjes gingen van mond tot mond en de Grieken hadden ervaring met het "tussen-de-regels lezen". Ook de censuur van Metaxas had zich immers keer op keer laten verschalken, of maakte het zelfs nog erger door woorden te veranderen op zo'n manier dat zelfs het kleinste (Griekse) kind kon zien dat er met de teksten geknoeid was (en dan ook zelf wel kon bedenken wat er oorspronkelijk had gestaan). Dé grote naam uit die periode is Vasilis Tsitsanis (1915-1984), die na de oorlog nagenoeg op zijn eentje voor de tweede bloeiperiode van de rembetika tekende. Hij bracht meer westerse elementen in de muziek en "kuiste" de teksten, waardoor de rembetika ook voor de betere kringen aanvaardbaar werd. Deze "klassieke" periode liep van 1945 tot 1960, en als de meeste Grieken het over "echte oude rembetika" hebben dan bedoelen ze meestal de muziek van Tsitsanis.

Sedert het begin van de jaren 1970 is er een revival van rembetika-muziek op gang gekomen, onder impuls van een aantal jongere muzikanten, waaronder dus Agathonas. U vindt een levensloop van Agathonas in onze rubriek " Achtergrond ".

De samenstelling van zijn kompania ziet er als volgt uit:

• Agathonas Iakovidis ( bouzouki , baglamas en zang)
• Ilias Pingas ( bouzouki )
• Kyriakos Gouventas ( viool ). Deze violist heeft blijkbaar iets met de Lage Landen, het aantal keren dat hij deel uitmaakte van één of andere kompania is haast niet te tellen. Hij was er in 1997 ook bij, maar dan vergezelde hij het "Smyrna-trio". In januari 2001 begeleidde hij ook nog Thanasis Moraïtis .
• Nikos Protopapas ( gitaar )
• Katerina Tsiridou (zang)

De naam van dit Grieks-Turkse gezelschap betekent "Lantaarn van Anatolië" en in het Grieks luidt het " Fanari tis anatolis ". Ze brengen muziek uit beide landen, en een deel van het programma bestaat uit rembetika, de Griekse stadsmuziek met Turkse wortels.

Hun muziek is vooral een zoektocht naar de waarden en tradities van Anatolië (Klein-Azië), voorbij de grenzen van tijd en ruimte. De groep heeft een Griekse zangeres, Vasiliki Papageorgiou, en een Turkse, Melda Duygulu. Er worden zowel Griekse als Turkse instrumenten bespeeld, nl. kaval (herdersfluit, een grote flogera ), gaïda (doedelzak), baglamas (langhalsluit) en ney (rietfluit). (Voor zover men nog kan spreken van "Turkse" en "Griekse" instrumenten, aangezien diezelfde instrumenten ook allerlei wederzijdse invloeden hebben ondergaan en in beide landen, soms onder andere vormen en soms zelfs onder andere benamingen, voorkomen.)

Door al deze wisselwerkingen bereikt Anadolu Feneri een muzikaal evenwicht en begrip tussen de culturen van de twee landen. Naast rembetika krijgt de luisteraar ook nog volksmuziek te horen, Turkse klassieke muziek en "asikika". Asikika zijn liederen van rondreizende troubadours, die eeuwenlang over de wederzijdse grenzen trokken. Het woord is van Turkse oorsprong. Een "asik", of  in het Grieks "asikis", zou een jongeling zijn die een aantrekkelijk uiterlijk combineert met dapperheid. Daardoor is het woord eigenlijk synoniem geworden voor de (misschien) beter bekende woorden: "levendis", "palikari" of "mangas".

Anadolu Feneri is in 1994 ontstaan dankzij de samenwerking tussen twee reeds bestaande groepen: de Griekse groep Mode Plagal en het Turkse ensemble Bosporus. Artistiek leider en producer is Nikiforos Metaxas die ooit lesgaf in Byzantijnse muziek aan Thodoris Rellos, de saxofonist van Mode Plagal, in het huidige Istanbul. Er ontstonden samenwerkingen met het Turkse klassieke ensemble Bosporus, gespecialiseerd in het repertoire van het Ottomaanse Rijk tussen de 17de en de 19de eeuw. Mode Plagal op haar beurt creëert een nieuwe en eigentijdse "sound" met ritmes en melodieën uit de Griekse volksmuziek en vermengt daarmee andere invloeden uit de jazz- en bluesmuziek.

Dit optreden maakt in feite deel uit van de reeks "Muziek uit Turkije", een samenwerkingsproject van RASA en Vredenburg.

Zoals ieder jaar in maart, zorgen "I Ellines" met hun livemuziek voor de sfeer op de intussen traditioneel geworden Griekse avond in "De Kollebloem" in Puurs (België).

Dit duo, woonachtig in België, treedt vaak op in restaurants en op Griekse feesten in België en Nederland. Hun grote troef is hun breed repertoire, met klassiekers, nieuwere en eigentijdse liederen, luistermuziek, traditionele dansmuziek, eigen nummers en noem maar op. Afhankelijk van hun stemming en vooral afhankelijk van hun publiek, waar zij zich met succes weten op af te stemmen, verandert hun repertoire.

Het duo bestaat uit:

• Dimitris Tsimbiropoulos - zang en gitaar
• Stratos Stabourlos - bouzouki en zang

Zij maken tevens deel uit van het Theodorakis- Ensemble dat in januari jl. nog in CC. De Kollebloem in België te horen en zien was.

Sommigen kennen Dimitris misschien nog van het "Duo Belgreco" waar hij vroeger het "greco"-deel voor zijn rekening nam.

In Puurs wordt er steeds getracht een typische Griekse sfeer te creëren met een welkomstdrink, dansoptredens in Griekse klederdracht, gelegenheid tot dansen en, niet te vergeten, een lekkere Griekse maaltijd en Griekse dranken.

Er gingen sinds afgelopen voorjaar geruchten dat Charis Alexiou in maart 2001 naar Brussel zou komen. Die geruchten bleken juist te zijn, en we kunnen eindelijk deze grote dame nog eens in "levende lijve" meemaken. Haar nieuwste cd is eind september van de persen gerold. De titel is "Psithiri" ("Fluisteringen"). In tegenstelling tot twee van haar vorige cd's, bevat de nieuwe cd geen nieuwe liederen door Charis Alexiou zelf geschreven. Deze keer opteerde Charis Alexiou voor een persoonlijke interpretatie van meestal bekende en geliefde liederen van verschillende componisten uit de zestiger jaren, die reeds met succes door anderen vertolkt werden. Voor sommigen een gewaagde onderneming, maar niet voor iemand van het kaliber van Charis Alexiou. Onder een sobere begeleiding (piano en klassieke gitaar) slaagt zij er zelfs in om hier en daar de originele interpretatie ontroerend te overtreffen. Wij zijn alvast benieuwd!

Een nieuwe cd gaat vaak vergezeld van een Europese tournee. In ieder geval treedt zij ook op in de Parijse Olympia, in Londen en in Den Haag (NL). Het is meer dan waarschijnlijk dat zij ook nog verschillende optredens geeft in Duitsland, maar hierover hebben we geen informatie.

Een muzikale levensloop van Charis Alexiou kunt u vinden in onze rubriek Achtergrond .

Het Grieks Centrum voor Folklorestudies van Athene was vorig jaar nog te gast bij de gelijknamige organisatie in Brussel (Tradidanse). Veertig dansers en muzikanten waren uit Athene overkomen voor een optreden in Oudergem (Brussel). De dansers en muzikanten zijn allen studenten die traditie hoog in het vaandel dragen. Zij verwierven reeds internationale vermaardheid vanwege hun professionalisme en organiseren regelmatig dansstages. Zo'n dansstage wordt nu georganiseerd op 31 maart en 1 april in het Centre Interculturel Agora in Luik. De eerste dag (zaterdag) zou eerst afgesloten worden met een Kretenzische avond, maar blijkbaar gaat dit evenement niet door.