De Griekse componist Stavros Xarchakos begon zijn carrière in het midden van de jaren zestig met het schrijven van muziek voor toneelstukken en films.

Deze periode wordt overheerst door figuren als Theodorakis en Hadjidakis, maar Xarchakos weet zich te onderscheiden door een eigen, frisse stijl. Getrouw aan een tijdsgeest waar politiek en muziek nauw verbonden waren, vertegenwoordigen ze alle drie een politieke strekking in hun liederen. Links had zijn Theodorakis, rechts Hadjidakis, en Xarchakos vertegenwoordigt het centrum. Ook muzikaal hangt hij tussen beiden in: zijn muziek heeft iets van de stevige motieven van Theodorakis, en iets van de frivoliteit van Hadjidakis. Hij baseert zich voornamelijk op de volksmuziek, maar er zijn ook verre echo's te horen van de Atheense operette van rond de eeuwwisseling. Maar het hoofdkenmerk van zijn muziek is toch een mooi, simpel, gemakkelijk in het gehoor liggend melodietje, met begrijpelijke, eenvoudige teksten. Dat levert hem het ene succes na het andere op in het lichtere genre.

Toch is hij hiermee niet tevreden, en in 1967 trekt hij naar Parijs, waar hij vier jaar muziek studeert bij Nadia Boulanger. Daarna gaat hij nog in de leer bij Leonard Bernstein en bij David Diamond in New York. Zijn pogingen om "grote" composities te schrijven leveren echter weinig op. Alhoewel zijn werk technisch uiterst verzorgd is, heeft het meestal toch weinig inhoud. Hij schrijft ook weer veel theatermuziek.

Hij legt zich dan opnieuw met succes toe op het "lichtere" genre. In 1983 schrijft hij de muziek voor de film "Rembetiko". Deze film is gebaseerd op het leven van Marika Ninou, één van de vroege rembetikazangeressen, tegen de achtergrond van de gebeurtenissen in het begin van de eeuw: de Megali Katastrofi van 1922, de armoede en de miserie van de vluchtelingen. De muziek zelf is nieuw, maar sluit toch heel goed aan bij de authentieke opnamen uit die periode. Later schrijft hij nog veel voor Dalaras , onder andere Misa Criola (1989) en Ta Kata Markon (1991). Een ander groot succes is de dubbel-lp Aman Amin uit 1995, die aansluit bij zijn werk "Rembetiko".

Tijdens het concert in Londen dirigeert hij het twaalf man sterke Griekse K.O.E.M. ("Staatsorkest voor Griekse Muziek"), waar hij sinds de oprichting in 1994 ook directeur van is. De zangers en zangeressen zijn ook niet van de minsten:

• Manolis Mitsias werd geboren op 26 februari 1946 op Chalkidiki. In zijn jeugd hield hij zich vooral bezig met de traditionele muziek van Macedonië, zijn geboortestreek. Later vertrok hij naar Thessaloniki, waar hij in 1967 lid werd van het Koor van Noord-Griekenland van de Academie van Letteren en Kunsten. In 1969 werd hij ontdekt door de componist Dimos Moutsis. Dat was de start van een indrukwekkende carrière, waarin hij samenwerkte met alle grote componisten, onder meer Theodorakis, Hadjidakis en Markopoulos . Hij is zeer geliefd bij de Grieken - dat bleek tijdens een optreden in 1995 met Markopoulos in Brussel, waar zijn verschijning op het podium een minutenlang applaus uitlokte.
• Eleni Dimou werd geboren op 27 december 1954. Haar eerste plaat dateert van 1982, en in haar discografie vinden we verschillende grote namen terug, waarvan de meesten helaas buiten Griekenland weinig bekend zijn.
• Maria Soultatou werd op 1 januari 1963 geboren in Iraklion op Kreta. Ze woont sinds 1984 in Athene. Eerst legde ze zich toe op de traditionele Kretenzische muziek, maar de laatste tijd gaat ze meer in de richting van het populaire lied. Ze is onder meer te horen op "Aman... Amin" van Xarchakos.
• Stelios Dionisiou is één van de twee zonen van de in 1990 overleden "crooner" Stratos (zijn broer heet Angelos). Sinds enkele jaren treedt hij in de voetsporen van zijn vader, met succes overigens.

Vier verschillende artiesten, ieder met hun eigen stijl. Het is Xarchakos wel toevertrouwd om daar een samenhangend geheel van te maken.

Torhout World is een nieuw festival, zonder grote festivalambities. De organisatoren kozen voor de betere luistermuziek. Twee dagen lang brengen dertien gasten een kwalitatief hoogstaand programma. Deze site beperkt zich bewust tot Griekse muziek, en soms vinden we dat jammer - bijvoorbeeld in dit geval. Daarom een korte opsomming:

Zaterdag 17 juli, tussen 13u30 en 23u30

• Trio Viool (Vlaanderen)
• Lula Pena (Portugal)
• Mari Boine Band (Samiland, Noordpool)
• Nena Venetsanou (Griekenland - zie elders op deze pagina)
• Boudewijn de Groot (Nederland)
• Mary Black (Ierland)

Zondag 18 juli, tussen 13u30 en 24u00):

• Carlo Rizzo (Italie) en Antonio Plater (Galicia)
• Catherine Delasalle (Frankrijk/Vlaanderen)
• Iva Bittova (Tsjechië)
• Willem Vermandere (Vlaanderen)
• Balkanto Vero (Servië)
• Maria Farantouri (Griekenland - zie elders op deze pagina)
• Angelite - Mystere Des Voix (Bulgarije)

U vindt een levensloop en een beschrijving van de muziek van Nena Venetsanou in onze rubriek " Achtergrond ".

Al meer dan dertig jaar staat deze gewichtige dame op de planken, in alle uithoeken van de wereld. Ook bij ons is ze geen onbekende, vooral door haar schitterende vertolking van de liederen van Mikis Theodorakis.

Ze werd geboren op 28 november 1948 in een arbeiderswijk in Athene. Het was in volle burgeroorlog, maar toch had ze een rustige en gelukkige jeugd. Toen ze vijftien was ging ze zingen bij de "Vereniging van Vrienden van de Griekse Muziek". Daar werd ze door Mikis Theodorakis opgemerkt, die haar prompt voorstelde om bij zijn groep te komen. Vanaf dan ging het snel: in 1966 kwam haar eerste plaat uit, het gekende "Mauthausen". Kort daarop kwam het Kolonelsregime aan de macht, en de meest onwaarschijnlijke dingen werden verboden, dus uiteraard ook de - toch politiek getinte - muziek van Theodorakis. Farandouri vluchtte naar Parijs en Theodorakis werd in een concentratiekamp gestopt. Onder druk van de internationale gemeenschap kwam hij vrij en ging ook in ballingschap in Parijs. Na de val van de Kolonels in 1974 gaf hij met Farandouri en anderen een historisch optreden in een stadion in Athene, voor een uitgelaten publiek van 50.000 man.

In 1976 richt Maria Farandouri haar eigen gezelschap op, en trekt de wereld rond met de muziek van Theodorakis en Hadjidakis, maar ook andere groten der aarde staan op haar repertorium. Ze maakt een plaat samen met de Turkse componist Zülfü Livaneli (die prompt een jaar lang aan de top staat in Griekenland) en ze brengt werk van Berthold Brecht. Dan wordt het wat stiller.

Na een periode van een jaar of tien, waarin ze zich minder met muziek en meer met de opvoeding van haar zoon Stefanos en met politiek bezighoudt (ze was parlementslid voor PASOK van 1989 tot 1993), begint ze eind 1993 aan wat ze zelf een "tweede carrière" noemt. Ze brengt nu bij voorkeur nieuwere liederen van bekende componisten, onder andere nieuw werk van Theodorakis. Haar optreden in Brussel in februari miste een klein beetje van de vroegere bezieling, misschien ook wel omdat de tijdsgeest veranderd is. In elk geval, als Maria Farantouri na dertig jaar al op haar retour zou zijn, dan komt ze toch van heel hoog, zodat ze nog altijd tot de groten mag gerekend worden.

Een bij ons relatief onbekende, maar getalenteerde en veelbelovende klarinettist-componist. Hij werd geboren in Athene, in een familie die uit Klein-Azië afkomstig was. Hij studeerde opvoedkunde en politieke wetenschappen, maar ook Byzantijnse en Europese muziek. Hij begon al zeer jong met muziek, meer bepaald fluit en klarinet . Hij trad op met bekende volksmuzikanten als Chronis Aidonidis en Yorgos Koros . In 1987 won hij de eerste prijs voor de beste solist van het festival van het eiland Ithaki, en het jaar daarop nam hij in Valencia (Spanje) met de Griekse ploeg deel aan het Festival van Traditionele Middellandse-Zeemuziek. In 1992 richtte hij met de componist en lierspeler Elias Papadopoulos het ensemble Ellispontos op, dat internationaal enige bekendheid verkreeg. De lijst van de grote namen die hij begeleidde bij hun opnamen en op hun tournees is zonder meer indrukwekkend: Eleftheria Arvanitaki , Charis Alexiou , Yorgos Dalaras , Dimitra Galani, Alkistis Protopsalti , Stamatis Kraounakis, Christos Nikolopoulos, Dionysis Savvopoulos, Eleni Tsaligopoulou, Nikos Portokaloglou. Sinds kort komt hij met eigen werk en eigen platen, onder impuls van de internationale afdeling van Sony.