De Belgische trompettist Dominic Ntoumos (°Brussel 1975) omschrijft zichzelf als een "getalenteerd componist" en als "één van de best bewaarde geheimen van de Europese elektro-jazz scène".

Minstens dat laatste is wat overdreven, want hij heeft al heel wat optredens achter de rug, in heel Europa, dus zo geheim is hij dan toch weer niet. Bovendien valt er in de besprekingen van die optredens nogal eens de naam van Miles Davis. Ntoumos zou verder gaan vanaf het punt waar Davis ophield. Dus zo slecht zal hij toch ook wel niet zijn.

Hij studeerde jazz en klassieke muziek aan het Koninklijk Conservatorium van Brussel, waar hij trouwens een eerste prijs in de wacht sleepte. Na zijn afstuderen in 1999 ging hij eerst gewoon aan de slag als jazz-trompettist. Maar beetje bij beetje zocht hij zijn weg met eigen werk waarin hij allerlei moderne invloeden verwerkte. Daarmee vulde hij al vijf eigen albums, en de recensenten kwamen etiketten te kort om zijn stijl te beschrijven.

Hij dreef ze allicht helemaal tot wanhoop met zijn zesde album, dat in februari 2020 verscheen. Dat heet namelijk niet voor niets "Back to the roots" .

Zoals zijn familienaam al laat vermoeden liggen die roots in Griekenland. Daar zoekt hij nu opnieuw aansluiting bij, door rembetika te vermengen met hip-hop, funk, elektro-jazz en dergelijke.

Dat heeft hij onrechtstreeks te danken aan de Belgische spoorwegen. Door een toevallige ontmoeting met een collega-muzikant op een trein raakte hij op de hoogte van het bestaan van Nicolas Hauzeur, één van de drijvende krachten binnen het bruisende Brusselse Balkan-wereldje. Langs die (om)weg ontdekte hij ook de Griekse rembetika , inclusief de oosterse roots daarvan. Hij was meteen geïntrigeerd. Dat was in 2015, hij was toen dus al veertig, en voldoende ervaren (en competent) om te weten dat hij niet genoeg wist om er al meteen zijn eigen ding mee te gaan doen.

Daarom ging hij eerst vijf jaar lang het origineel bestuderen. Samen met enkele kompanen reisde hij naar Patras, waar hij workshops outi en bouzouki volgde bij Evgenios Voulgaris . Zo kwam hij ook in contact met Dimitris Mystakidis , en hij luisterde aandachtig naar het werk van de trompettist Pantelis Stoikos . Dan trok hij verder naar Roemenië, waar hij de zigeunermuziek bestudeerde bij de violist Marcel Ramba.

Het grootste obstakel op zijn weg waren de halve tonen en de kwarttonen, die zo kenmerkend zijn voor de oosterse muziek, maar die moeilijk te spelen zijn op westerse instrumenten - en "zijn" trompet is natuurlijk zo westers als wat. Het was pas toen hij daar een speeltechniek voor ontwikkeld had, dat hij vond dat hij voorzichtig verder kon gaan. Volleerd is hij zeker nog niet, vindt hij zelf, en hij blijft verder studeren, maar een paar eerste stapjes wilde hij toch al wagen.

Een eerste resultaat daarvan was dus zijn nieuwe album, "Back to the roots" (2020).

Eigenlijk zou je ook kunnen zeggen dat hij zijn roots naar zich toetrekt in plaats van er naartoe te gaan, want hij moderniseert populaire liedjes door er een flinke scheut elektro-jazz doorheen te doen. Op die manier blaast hij ze - letterlijk en figuurlijk - nieuw leven in. Hij schrijft zelf ook nieuwe liedjes volgens dat nieuwe recept.

Zodra dat album klaar was wilde hij er natuurlijk graag mee naar buiten komen, maar zijn eerste pogingen werden gedwarsboomd door het corona-virus. Een eerste tournee in april 2020 kon niet doorgaan wegens de lockdown, en een tweede poging in november 2021 onderging hetzelfde lot. Pas in september 2022 kwam er weer wat schot in de zaak.

En dan bleek dat zijn "gewone" publiek, zijnde de "Europese elektro-jazz scène", óók al gefascineerd raakte door de "merkwaardige kwarttonen" in zijn nieuwe sound. Voor hen waren die helemaal nieuw en dus verrassend, maar ze lustten er wel pap van. Hij mocht zijn nieuwe album dus her en der gaan voorstellen, onder meer in Londen waar hij sowieso toch al bekend was uit zijn "vorige leven" als (on)gewone jazz-trompettist.

Het nieuwe album werd ook door de "Octaves de la Musique" verkozen tot "album van het jaar 2021". De stichting met die naam werd in 2004 opgericht om creatieve muzikanten uit Franstalig België een steuntje in de rug te geven. Professionelen uit de muzieksector kunnen artiesten nomineren in verschillende categorieën en een vakjury maakt dan een keuze. En de winnaar (in 2022) was ... "Back to the roots" .

Logisch dus dat hij verder ging op de ingeslagen weg. Zijn zevende album zou verschijnen in januari 2024 onder de titel "Planète Terre".