In de Lage Landen heeft Tasos Kofodimos ( Τάσος Κοφοδήμος ) veel weg van een ijsberg. Je ziet daar alleen maar een klein deeltje van de man en zijn werk. Zo zal hij hier allicht vooral bekend zijn als lid van "Gidiki". Maar dat is lang niet alles. In Griekenland zelf weten liefhebbers van allerlei soorten muziek dat er heel veel meer gaande is. Deze bio is een poging om daar wat aan te doen.

Het begon allemaal in 1988, toen Tasos Kofodimos geboren werd in Larissa (Centraal-Griekenland). Hij was nog heel jong toen hij pianoles ging volgen.

In 2007 verhuisde hij naar Thessaloniki om daar filologie te gaan studeren aan de Aristotelis Universiteit. Maar naast de letterkunde was er nog iets dat hem aantrok: het bruisende muziekleven van de stad. Hij vond al snel de weg naar de podia van de vele clubs. Hij legde zich toe op zang, en hij begon in snel tempo een hele reeks tokkelinstrumenten te veroveren: driesnarige bouzouki , akoestische gitaar, maar ook en vooral de laouto , meer bepaald de vorm die op het Griekse vasteland gebruikt wordt.

Uiteraard speelde hij mee in allerlei groepjes. In 2012 richtte hij met enkele vrienden zelf een groepje op dat eerst moderne westerse muziek speelde maar dat enkele jaren later, in 2014, begon te experimenteren met traditionele muziek en dat met deze aanpak de wereld zou veroveren onder de naam "Gidiki" . Dat verhaal leest u op onze mei 2023 maandpagina .

Tussendoor, in 2013, sloot hij zich aan bij "Λάργκο" (Largo), naar het Italiaanse woord dat in de klassieke muziek gebruikt wordt om aan te geven dat het onderdeel "langzaam en gedragen" moet uitgevoerd worden. Dat is precies wat de zes vrienden niet deden. Met hun mengsel van elektrische rock en traditionele klanken zaten ze min of meer op dezelfde golflengte als "Gidiki". De groep kende wat hoogtes en laagtes, maar al bij al hadden ze toch heel wat succes. Af en toe wijzigde de samenstelling, maar Tasos Kofodimos bleef de hele tijd aan boord.

Vanaf 2015 begon hij aan een langdurige samenwerking met de zangeres Vaso Vasiliadou. Zij is vooral actief met smyrneïka , rembetika en endechna .

In 2019 verhuisde hij van Thessaloniki naar Athene.

Daar stond hij mee aan de wieg van "Transidelia" . Hij en zijn kompanen wilden gaan experimenteren met nieuwe klanken. Daarom lieten ze wat elektronika aanrukken en dat combineerden ze met traditionele instrumenten. Ze bleven wel bij het principe dat ook "Gidiki" hanteert: de structuur, het ritme enzovoorts blijven overeind en je kan er dus gewoon de traditionele dansen op uitvoeren. Ze hadden nog maar pas twee live optredens achter de rug toen de corona-pandemie toesloeg. Maar geen nood, ze werkten gewoon verder, vanuit quarantaine dan wel. Zo groeide hun eerste album, "Anatoli" (mei 2020), en dat veroorzaakte heel wat deining.

In 2021 bracht hij "Ηριδανὸς" ("Iridanos") uit, zijn eerste persoonlijke album (eigenlijk een EP). Het bevatte ook "Φωνές" ("Fones", "Stemmen"), een gedicht van Konstantinos Kavafis dat Kofodimos zelf op muziek gezet had. Hij schreef ook de muziek voor "Iridanós", een instrumentaal nummer waarvan de titel verwijst naar de mythische rivier uit de Oudheid. Aan dit project werken niet minder dan acht muzikanten mee. Onder hen was Yvonne Melissa die niet alleen viool speelde maar ook de arrangementen had gemaakt.

Die twee waren in 2020 beginnen samenwerken, toen hen gevraagd werd om de muziek te schrijven voor een dansvoorstelling, geïnspireerd door het klassieke stuk "Antigone" van de Oud-Griekse schrijver Sophokles. Ze keken en luisterden samen naar de repetities en op die manier borrelde de muziek als het ware vanzelf op. Na de première van het stuk in november 2022 herschreven ze de muziek voor een meer uitgebreide bezetting en in december 2023 resulteerde dat in het album "Myrre". Dat verhaal leest u in onze biografie van Yvonne Melissa zelf. Die twee zouden later nog vaker samenwerken.

Rond het begin van 2023 was Tasos Kofodimos dan ook nog gaan samenwerken met de zangeres Natalia Kotsani , jarenlang (sinds 2012) het boegbeeld van de groep "Encardia" en inmiddels een gevestigde waarde op het vlak van wereldmuziek en jazz. Ze waren op dat moment allebei zowat vijftien jaar met muziek bezig geweest, hadden daarbij allerlei paden verkend, en nu kruisten hun wegen zich dus op het podium. Eigen composities vermengden ze met ritmes en melodieën van de Balkan, van Thracië, van Armenië en van het Middellandse-Zeegebied. Hij deed zang, laouto en gitaar, zij zong eveneens en ze speelde piano en accordeon. Ze hadden ook nog iemand met klarinet, gaïda en kaval , plus een contrabas en een percussionist. Die laatste was (of is) minder dan Vangelis Karipis .

Later op het jaar begonnen ze aan een herculiaanse taak. Ze besloten om de "Απόκοπος" (Apokopos) op muziek te gaan zetten. Dat is een befaamd gedicht uit de vijftiende eeuw, toegeschreven aan een zekere "Bergadís", waarvan men enkel weet dat hij een Kretenzer was. Het telt meer dan 500 verzen en het werd voor het eerst gedrukt in Venetië in 1519. Daarmee is het één van de oudst bekende werken van de Griekse letterkunde. Het was dan ook niet onlogisch dat dit project de steun kreeg van het Griekse ministerie van cultuur.

Het kreeg bovendien de steun van Ross Daly himself. Die speelde lyra en tarhu tijdens de opvoeringen en later werkte hij mee aan de opnames voor het album dat in 2024 verscheen. Ook dat is niet onlogisch, want Natalia Kotsani is verbonden aan het "Labyrinth" van Ross Daly . Ze geeft er seminaries en workshops en ze doet er zelf ook onderzoek naar stemtechnieken, improvisatie en vocale idiomen van het Middellandse-Zeegebied.

Tasos Kofodimos en Natalia Kotsani hebben nog een ander Kretenzisch gedicht op muziek gezet. De "Φυλλάδα του γαδάρου" is alweer zo'n historisch monument, niet alleen omdat het in 1539 een eerste druk kende, maar ook omdat het een prachtig staaltje is van volkse satire. Het maakt namelijk allerlei vergelijkingen tussen het dierenrijk en de mensheid. Ook hier kreeg de frisse muzikale aanpak van de twee componisten heel veel lof.

Om al die redenen zorgde de samenwerking met Natalia Kotsani ervoor dat Tasos Kofodimos nog meer zichtbaarheid kreeg, ook buiten de kringen van "wereldmuziek" in zijn breedste betekenis.

Het was met andere woorden al wijd en zijd bekend dat hij lid was van drie van de meest veelgevraagde bands van Griekenland (Largo, Gidiki en Transidelia), en nu kregen zijn talenten als componist en zanger nog meer aandacht.

Er is nog iets anders wat misschien minder opvalt, maar dat toch wel belangrijk is. Uit bovenstaand verhaal blijkt dat, als hij met iemand gaat samenwerken, dat bijna altijd van lange duur is. Dat zegt ook iets over de man zelf.