Yvonne Melissa ( Υβόννη Μέλισσα ) werd in 1998 geboren in Kavala. Ze begon al op haar zevende met muziek. Zij had toen al een zwak voor de viool, en dat was dan ook de richting die ze ging volgen aan het conservatorium van haar geboortestad.

Ze ging daar tegelijk ook naar de gewone middelbare school, maar daar wisten ze natuurlijk dat ze "muzikale leerlingen" in huis hadden. Daarom werd zij in 2013 - allicht niet tegen haar zin - benoemd tot vrijwilliger om mee te werken aan het jaarlijkse schoolfeest, ter gelegenheid van de Griekse nationale feestdag op 28 oktober. Er was toen ook een muzikaal gedeelte, met muziek van o.a. Mikis Theodorakis en Thanos Mikroutsikos . Yvonne Melissa speelde niet alleen viool maar ze mocht ook een deel van de arrangementen uitschrijven. Ze was toen dus al vijftien of zestien ...

In 2016 verhuisde ze naar Athene voor haar hogere studies aan het Orfeas Conservatorium. Ze volgde daar klassieke viool en muziektheorie, maar ook piano.

Voor de goede orde had ze zich tegelijk ook maar ingeschreven aan de faculteit rechten van de Kapodistrias Universiteit in de Griekse hoofdstad. En toen ze in 2022 afstudeerde, had ze van beide instellingen een diploma op zak.

Tussendoor had ze natuurlijk meegespeeld in allerlei verschillende ensembles, gaande van kamermuziek tot de traditionele Griekse dorpsmuziek. Ze werkte mee aan theaterstukken, kortfilms en dansvoorstellingen. Niet zelden schreef ze daar zelf ook de muziek voor.

Ze schreef ook nog andere dingen. Sinds 2021 ligt er een dichtbundel van haar in de Griekse boekenwinkels. Die heet "Αλκυονίδες μέρες" ("Alkyonides Meres" , "Alcyonische Dagen"). Dat is in feite de naam van de zonnige periode die in Centraal-Griekenland meestal duurt van midden december tot midden februari, en die een vroege lente aankondigt. De gedichten verwijzen bovendien naar de Alcyoniden uit de Griekse mythologie. Dat waren de zeven dochters van de reus Αλκυονέας (Alkyoneus), die zich in zee stortten nadat Heracles (alias Hercules) hun vader had gedood. Maar ook het mythologische verhaal heeft een happy end, want Amphitrite (de gemalin van Poseidon) zag de meisjes in zee vallen, ze redde hen en ze veranderde hen in vrolijk gekleurde ijsvogels - en die broeden dan tijdens die Alcyonische Dagen. De gedichten van Yvonne Melissa ademen eveneens een optimistische sfeer,

In december 2023 verscheen haar eerste eigen album. Dat heet "Myrra" ("Μύρρα"), genoemd naar de hars die in de Oudheid zo kostbaar was dat de Drie Koningen ze meebrachten als geschenk. Yvonne Melissa maakte het album samen met Tasos Kofodimos , in de Lage Landen vooral bekend van het "Gidiki" ensemble dat hier al een paar keer te gast (een eerste keer in mei 2023 ).

Het album is gebaseerd op de soundtrack van een dansvoorstelling, geïnspireerd door het klassieke stuk "Antigone" van de Oud-Griekse schrijver Sophocles. Ze hadden in 2020 de opdracht gekregen om daar de muziek voor te schrijven. Die muziek zou extra belangrijk gaan worden, want er zou geen tekst aan te pas komen. De - toch wel diepzinnige - boodschap van het stuk zou dus louter door de dans en de muziek moeten overgebracht worden. Yvonne Melissa en Tasos Kofodimos kenden elkaar toen nog niet en ze hadden dus ook nog nooit eerder samengewerkt. Maar ondanks hun uiteenlopende achtergronden bleek al gauw dat ze heel wat gemeenschappelijke raakvlakken hadden, zowel als mens maar ook als muzikant. Ze waren het dus al snel eens over de aanpak. Ze woonden de repetities bij en ze keken en luisterden aandachtig naar wat ze hoorden en zagen. De indrukken die ze zo opdeden verklankten ze al improviserend, en dat ging dan weer terug naar de dansers en danseressen. Op die manier groeide de muziek als het ware spontaan. Voor de uiteindelijke opvoering, in november 2022, moesten ze die "gewoon maar" uitschrijven, ook al waren zij zelf de twee enige muzikanten.

Na de laatste opvoering zou er in principe een streep onder het project getrokken worden. Maar ze waren zelf aangenaam verrast door het resultaat en ze vonden het jammer om daar verder niets mee te doen. Er was al eerder een poging in die richting geweest, met de eerste EP van Tasos Kofodimos , "Iridanos", die al in 2021 verschenen was. Het gelijknamige nummer kwam in feite uit de soundtrack, maar dan met een meer uitgebreide bezetting. Yvonne Melissa speelde viool en ze had ook de orkestratie verzorgd.

Nu volgden ze dat zelfde recept om de soundtrack uit te bouwen tot het album "Myrra": ze herschreven nog tien andere nummers, van stukken voor viool en laouto naar een meer uitgebreide bezetting met klarinet, contrabas en een tweede viool.

Zoals gezegd verscheen het album in december 2023 en in de loop van 2024 mochten ze het overal in Griekenland aan het publiek gaan voorstellen. Het werd uitstekend onthaald, en er was vooral lof voor de beelden die de muziek bij de luisteraars opriep. Dat was dus inderdaad de bedoeling geweest, maar het was maar goed dat de twee muzikanten over een brede basis beschikten, met veel kennis van allerlei muziekstijlen waarop ze dan konden terugvallen tijdens het samen improviseren. En die basis hadden ze op hun beurt te danken aan hun brede muzikale belangstelling.

Bij Yvonne Melissa is die brede belangstelling ook te zien aan het indrukwekkend aantal seminaries en workshops dat ze was gaan volgen, onder meer over compositie en arrangementen, maar ook over oosterse viool (o.a. bij Michalis Kouloumis ) en over Griekse traditionele muziek (o.a. bij Martha Mavroidí ).

Die kennis gaf zij op haar beurt door met privé-lessen in Athene, voor studenten van alle leeftijden. Daarnaast gaf ze les aan verschillende conservatoria, in Athene en elders in Griekenland.

Ze had dus al heel wat ervaring met het geven van muziekles toen ze in 2023 naar Rotterdam verhuisde om daar een diploma van "Bachelor of Turkish music" te behalen aan de Codarts Universiteit. Het ligt dan voor de hand dat ze in haar nieuwe thuisland zelf les begon te geven: vioolspel in allerlei stijlen, van klassiek over rembetika tot traditioneel, en natuurlijk ook de bijbehorende theorie, van westerse notenleer tot oosterse makams .

En het spreekt dan vanzelf dat ze in geen tijd haar weg had gevonden in de multiculturele omgeving van Rotterdam. Zo verscheen ze meermaals op deze website, vaak samen met Eirini Zogali en Panos Tsamourás , maar ze werkte ook samen met Vanessa Kourtesi .

Vanaf het najaar van 2024 begon ze in de Lage Landen aan een vrij uitgebreide reeks optredens waarbij ze samen met Tasos Kofodimos ook hier hun album "Myrra" kwamen voorstellen, met daar bovenop een voorsmaakje van nieuw werk.