De défi (tamboerijn) is ook bij ons bekend als het instrument waarmee oosterse buikdanseressen zichzelf begeleiden. Hij bestaat uit een ring waarop aan één kant een membraan gespannen is. Meestal is het instrument ook voorzien van kleine belletjes of van kleine cimbaaltjes ( zilia ), die rinkelen bij het bewegen. Er bestaan ook modellen waar het membraan ontbreekt en waar het dus uitsluitend om de zilia te doen is.
Ook in de Griekse volksmuziek zijn het vooral zangeressen die de defi bespelen. Ze houden hem in de linkerhand en slaan met de rechterhand op het membraan: aan de buitenkant voor een lichte, meer naar het midden voor een zwaardere, volle klank.
Het instrument is eenvoudig te maken en eenvoudig te bespelen. Misschien daarom wordt het over heel Griekenland gebruikt. Er zijn ook verschillende maten, met een diameter van twintig tot vijftig centimeter of meer. Kinderen die met Kerstmis en Nieuwjaar de kalanda gaan zingen gebruiken een klein model. Professionele muzikanten gebruiken grotere exemplaren. De maat is afhankelijk van de streek: in Epirus gebruikt men een groter model dan op de eilanden. De grootste diameters vindt men in Thracië en Macedonië.
Al lang vóór de defi, samen met de vluchtelingen van de Megali Katastrofi , uit Klein-Azië, naar het Griekse vasteland kwam werd het al in de Griekse volksmuziek gebruikt als volwaardig ritme-instrument. Traditioneel vond men het in een duo (zigiá) samen met een lyra of met een gaida . Ook de combinatie van defi met viool en luit kwam vrij vaak voor, en ook andere combinaties waren mogelijk.
De defi werd trouwens al in de Griekse Oudheid gebruikt, zij het onder de naam tímbanon . In Byzantium vinden we het terug als plithía of sístron . Al deze benamingen zijn uit het spraakgebruik verdwenen. Tegenwoordig wordt de benaming "defi" over heel Griekenland gebruikt, maar in Thracië en Macedonië - waar men zoals gezegd ook de grotere modellen vindt - noemt men het instrument ook wel daïrés .
