© Glafkos Smarianakis (promo) 2019

Glafkos Smarianakis

De veelzijdige violist Glafkos Smarianakis (Γλαύκος Σμαριανάκης) werd op 12 mei 1990 in Athene geboren. Via zijn grootouders heeft hij zijn roots echter op de eilanden Nisyros, Naxos en natuurlijk ook Kreta (zoals de naam op -akis al verraadt), en ook zij hadden allemaal iets met muziek. Zoals gebruikelijk voor getalenteerde muzikanten van zijn generatie is dat niet zonder gevolgen gebleven.

Al op hele jonge leeftijd verhuisde hij met zijn ouders vanuit Athene naar Nisyros, en nog wat later naar Rodos. Daar stuurde zijn vader hem naar het plaatselijke conservatorium om er vioolles te gaan volgen. De jongen werd er ingewijd in de geheimen van twee uiteenlopende speelstijlen: de westers-klassieke muziek enerzijds en de traditionele eilandmuziek anderzijds. Dat beviel hem zo goed dat hij beide stijlen naast elkaar bleef bestuderen en dat ... tien jaar volhield.

Hij had dus al heel wat bagage op zak toen hij in 2002 koos voor de muziekhumaniora van Rodos. Zoals bekend krijgen de leerlingen in zo'n muziekhumaniora, bovenop het gewone lessenpakket, nog eens evenveel uren muziekles. Ze kunnen daarbij kiezen uit zowat alle genres en instrumenten. Glafkos Smarianakis koos voor de Byzantijnse muziek, en bij de instrumenten was de lyra zijn favoriet, maar dan specifiek de variant zoals die op de eilanden van de Dodekanesos voorkomt.

Voor mensen als hij is de muziek niet gewoon iets dat je bestudeert - anders kies je immers voor een gewone humaniora - maar het is ook een hobby, of misschien is "passie" een beter woord. In elk geval: bovenop het dubbele lessenpakket vond ook hij nog de tijd om actief te zijn in allerlei groepen en groepjes, en zijn speelterrein varieerde van de clubs en de taverna 's tot en met de traditionele dorpsfeesten.

Op zijn achttiende was hij klaar met zijn humaniora. Toen verhuisde hij opnieuw, deze keer naar dat eiland dat buiten Griekenland zo sterk met de lyra vereenzelvigd wordt, naar Kreta dus. Daar schreef hij zich meteen in aan de universiteit, waar hij zich verdiepte in de rol van de viool in de populaire en de traditionele Griekse muziek, dus in de laïká en de dimotika .

En uiteraard speelde hij ook hier zowat overal. Vanaf toen werd het zelfs meer dan een hobby, want in die periode begon hij ook professioneel. Lees: hij werd nu af en toe betaald voor zijn optredens.

Kreta is natuurlijk ook het eiland van het labyrint, en in de moderne versie daarvan - dat van Ross Daly - zocht ook Glafkos Smarianakis zijn weg met een seminarie over " makams en viool".

Hij maakte af en toe ook een oversteek naar het vasteland, naar het "Mousiko Chorió", het "Muziekdorp" bij Volos, dat zoals bekend van heinde en verre allerlei muzikanten aantrekt om hun kennis te verdiepen. Daar volgde hij een seminarie "traditionele viool" - van niemand minder dan meesterviolist Kyriakos Gouventas .

Zijn voorlopig laatste verhuis is die van 2014, die hem naar Athene bracht. Het zal niet verbazen dat hij ook daar rechtstreeks van de boot naar het conservatorium stapte, waar hij zich stante pede voor twee vakken tegelijk liet inschrijven. En opnieuw combineerde hij de klassieke met de traditionele viool, zoals in zijn kinderjaren, maar deze keer op academisch niveau.

In 2018 was hij het laatste jaar van zijn studies klassieke viool aan het afronden, en daarnaast speelde hij ook mee in het ensemble voor traditionele muziek van het conservatorium, dat onder leiding staat van Andreas Tsekouras.

En jawel: de lijst van andere orkesten en ensembles waarin hij in Athene actief is, is ellenlang. Zo werd hij in 2016 zelfs lid van een ensemble dat zigeunermuziek speelt, enerzijds van de Balkan en de Bosporus, maar ook van Hongarije, Roemenië en Rusland. Dat ensemble heet "Banda Jovanica", en onder meer Charoula Tsalpará speelt daar ook in mee. Het ensemble is genoemd naar de legendarische maar enigszins mysterieuze violist Yannis Alexiou (1850-1925). Zijn bijnaam was immers Yovanikas (Γιοβανίκας), maar dat is meteen ook het enige wat men met zekerheid over hem weet - en dan nog, want er zijn nog andere varianten in omloop. De "Banda Jovanica" wil minstens zijn muziek doen herleven, en, als het even kan, is het ook de bedoeling om zijn levensloop te reconstrueren.

Op zich al ambitieus genoeg, maar Glafkos Smarianakis doet nog veel meer. Zijn werkterrein is, kort samengevat: overal. Clubs, taverna 's, dansvoorstellingen, muziektheater, ... Hij doet het allemaal. Hij heeft ook al heel wat buitenlandse ervaring, onder meer met optredens op festivals in Italië, Polen .... en dus ook in België en Nederland.