Opgesteld naar aanleiding van een concert in juni 2000 .

Margarita Zorbala ( Μαργαρίτα Ζορμπαλά) trad in de jaren tachtig regelmatig als zangeres op met Mikis Theodorakis . Zij zou zelfs op een bepaald moment zijn meest geliefde zangeres zijn geweest. In 1982 was zij in Brussel en vertegenwoordigde er Griekenland in het kader van Europalia '82, samen met andere Griekse zangers zoals Sotiria Bellou , Yorgos Dalaras en Glykeria .

Niemand kan zijn herkomst verloochenen en Margarita weerspiegelt dan ook het spirituele bewustzijn van haar "linkse" afkomst. Maar zij heeft ook iets breekbaars in zich, dat absoluut niets te maken heeft met vermoeidheid of zwakte. Haar ouders waren politieke vluchtelingen die zich in Moskou gingen vestigen. Daar werd ook Margarita geboren, in juni 1957. Ze groeide op in de conservatieve Russische hoofdstad en liep er school. In Rusland wordt veel gelezen, het is dan ook niet verwonderlijk dat zij filologie ging studeren aan de universiteit van Moskou. Ze zou haar studies echter nooit afmaken, want toen ze achttien was kwam Mikis Theodorakis , een vriend des huizes, bij haar ouders op bezoek. Hij hoorde haar zingen en stelde haar meteen een paar liedjes voor. Er volgden twee jaren van reizen, optredens, applaus,... en Mikis Theodorakis ; als in een droom. De familie verhuisde naar Athene en daar belandde Margarita opnieuw met beide voeten op de grond. Zij trad op in nachtclubs, zong zelfs met Yorgos Zambetas en met Stamatis Kokotas, speelde theater en gaf optredens. Ze werkte eveneens samen met Kodoyannis, Yannis Koutras en met Glykeria , toen alle drie nog jonge opkomende artiesten. Ook met Yorgos Dalaras werkte ze samen.

In 1990 verscheen haar album "Χαίρω πολύ" (Chero poli, Aangenaam), met teksten van Marianina Kriëzí , op muziek gezet door Lakis Papadopoulos . Het was al haar tiende eigen album. En toen werd het stil.

Als tiener vanuit het conservatieve Rusland naar Athene komen en er eten met Mikis Theodorakis , Nikos Gatsos en Manos Hadjidakis ... dat is geen klein bier. Bovendien heeft de periode van optredens in nachtclubs haar, naar eigen zeggen, niet veel bijgebracht, tenzij volharding (en dat is wel nodig in dit vak). Zij was aan rust toe en wou opnieuw dingen doen voor zichzelf, waar zij anders niet meer aan toe kwam. In 1993 verhuisde Margarita naar Cyprus, reisde veel en begon opnieuw te lezen.

Die periode van bezinning duurde vijf jaar, daarna had ze weer energie om zich ten volle te "geven". Het kwam min of meer toevallig door haar laatste plaat "Kafenion i Elpis", uit 1997. Ze maakte die plaat - op teksten van Andreas Neofitidis en op muziek van twee jonge componisten, Panayotis Polemitis en Neoklis Neofitidis - eerder omdat zij er zin in had en eigenlijk niet bewust om haar terugkeer voor te bereiden. Zij wil voorlopig niet meer in nachtclubs werken, maar wel in kleine ruimten zingen, waar zij het publiek dicht bij haar kan aanvoelen. Zij beschikt nu over het comfort om slechts op te treden waar en wanneer zij het zelf wil.

Al bij al maakte Margarita Zorbala tussen 1975 en 1997 niet minder dan 17 plaatopnamen.