Onafhankelijkheid
Home Nieuws Agenda MaandOverzicht Praktisch Achtergrond
Links Biografie Geschiedenis Instrumenten
Albanie Griekenland Cyprus

Geschiedenis van Albanië

Onafhankelijkheid (1912)

Op 28 november 1912 riep Albanië de onafhankelijkheid uit, hierbij gesteund door Italië en Oostenrijk. Die onafhankelijkheid werd pas erkend door de grootmachten op 29 juli 1913 en pas in de loop van 1913 werden de grenzen van Albanië bepaald. Het grondgebied viel kleiner uit dan aanvankelijk door Turkije was toegezegd. De omringende landen hebben nooit achter een zelfstandige Albanese staat gestaan en hadden het grondgebied liever onder elkaar verdeeld. Dit werd meermaals duidelijk toen de grenzen van de Balkan in de loop van de geschiedenis aan de hand van verschillende verdragen hertekend werden. Noord-Epirus, met haar omvangrijke Griekse bevolking, werd Albanees, maar Kosovo, met een overwegend Albanese bevolking, moest afgestaan worden aan Servië. De landsgrenzen vielen niet samen met de etnische grenzen in het gebied en dat zou voor problemen blijven zorgen.

In de Eerste Wereldoorlog lopen Italiaanse, Franse, Servische en Oostenrijkse troepen het gebied plat met 70.000 Albanese slachtoffers tot gevolg. In 1921 zagen Griekenland, Italië en Servië eigenlijk liever dat het land ophield te bestaan. En bij de Vredesconferentie van Versailles stond de opdeling van Albanië opnieuw op de agenda, maar uiteindelijk liet men het gebied onaangeroerd en bleef het onafhankelijk, omdat de onenigheid zo groot was. Griekenland en Servië weigerden tot in 1925 om zich formeel bij deze beslissing neer te leggen.

In 1925 wordt Albanië een republiek en in 1928 riep president Ahmed Zogu (1922-1939) zichzelf uit tot koning Zog I. Hij haalde de banden met fascistisch Italië aan en, ondanks het ondergronds verzet, werd Albanië in 1939 ingelijfd door Benito Mussolini. (Hoe Mussolini in Griekenland onthaald werd, leest u in onze Griekse geschiedenis ).

Nadien, na de Italiaanse capitulatie, werd het land in 1943 bezet door Duitsland. Ook in deze periode ontwikkelde zich een verzetsbeweging, geleid door de communisten. Aanvankelijk waren deze communisten een onderafdeling van de Joegoslavische communistische partij, en na de Tweede Wereldoorlog wou Joegoslavië zelfs dat Albanië zou toetreden tot de Joegoslavische federatie. Maar in 1948 kwam het tot een breuk met Joegoslavië omdat Tito zich van de Sovjet-Unie had afgekeerd.

 

 

Inhoudsopgave

Vorige pagina
Ottomaanse periode (1505-1912)

Volgende pagina
Communistische dictatuur van Enver Hoxha (1944-1985):

Valid XHTML 1.0 Strict!

[Home]  [Nieuws]  [Agenda]  [Overzicht]  [Praktisch]  [Achtergrond]

Please contact our Webmaster with questions or comments.