De Albanese communistenleider was Enver Hoxha en die ging, in tegenstelling tot Joegoslavië, juist het totalitaire bewind van Stalin imiteren.

Na de dood van Stalin in 1953 distantieerde Albanië zich van de Sovjet-Unie. Met Chroesjtsjov boterde het niet zo goed en in 1960-1961 ging Hoxha zich totaal oriënteren op de Volksrepubliek China. In die periode werden de westerse invloeden helemaal uitgebannen en een anti-religieuze beweging kwam op gang. Albanië werd de eerste atheïstische staat ter wereld. Kloosters, moskeeën en kerken werden óf afgebroken,  óf ze kregen een nieuwe bestemming toegewezen. Ook streefde de regering naar homogeniteit en integratie van de bevolking in Zuid-Albanië.

Maar ook met China raakten de betrekkingen bekoeld en werden tenslotte in 1978 helemaal verbroken. Van toen af aan verzeilde Albanië in een steeds dieper isolement.

Enver Hoxha had uiteindelijk tot de jaren zeventig een vrij behoorlijk resultaat behaald met zijn politiek. Hij streefde naar een onafhankelijk zelfbestuur (autarchie) en naar volstrekte economische zelfstandigheid. Hij had daartoe de landbouw gemoderniseerd, het privébezit afgeschaft en een strak geleide planeconomie ingevoerd. Het analfabetisme is onder zijn bewind gedaald, de gezondheidszorg verbeterd en hij heeft elektrificatie tot stand gebracht. Ook de economische resultaten vielen mee en de samenleving raakte meer industrieel georiënteerd. Maar wat hij over het hoofd gezien had is dat hij, ondanks alles, nog sterk afhankelijk bleef van de economische steun en de goedkope leningen van Rusland of China. Nadat die weggevallen waren ging het steeds meer bergafwaarts met de economie.

Enver Hoxha sterft in 1985.