Geschiedenis van Griekenland

Werkwijze

Een Griekse geschiedenis schrijven is niet bepaald gemakkelijk. Om te beginnen is "geschiedenis" maar al te vaak een kurkdroge opsomming van datums, plaatsen en feiten. Persoonlijk vind ik de verbanden veel interessanter. Feiten komen op een bepaalde datum niet zomaar uit de lucht vallen, maar kaderen in een hele context. Ik heb geprobeerd die context te schetsen. Uiteraard heb ik een flinke dosis datums toegevoegd, zodat de geïnteresseerde lezer één en ander kan natrekken.

Wat dat natrekken betreft: ook dat is niet eenvoudig. Als er nationale of nationalistische kwesties mee gemoeid zijn, kunnen emoties inderdaad hoog oplaaien, vooral op de Balkan. En waar twee partijen tegenover elkaar staan is het niet meer dan logisch dat elke partij zijn eigen visie heeft, die dan uiteraard diametraal tegenover die van de andere partij staat. Net als overal werd en wordt er op de Balkan nogal wat aan propaganda gedaan, en net als overal verdraait of vervalst men zonder veel scrupules de feiten, als dat zo beter uitkomt. Zelfs voor een geschoold historicus is het al niet gemakkelijk om daaruit een objectief verslag te distilleren, dus zeker voor een niet-historicus is het nagenoeg onbegonnen werk.

Bovendien trap je met een objectief verslag vaak op gevoelige tenen. Ook bij ons leerden of leren we in de geschiedenislessen soms dingen die "vereenvoudigd" voorgesteld zijn. Mij in elk geval heeft men vergeten te vertellen dat het onze vrome en godvruchtige kruisvaarders waren die, uitgerekend onder leiding van de graaf van Vlaanderen, in 1204 Constantinopel leeggeplunderd en de bewoners, christenen zoals zij, verkracht en vermoord hebben. Zo ook werden of worden in vele scholen op de Balkan halve of verdraaide waarheden aangeleerd. Het heeft geen zin om daar betweterig de "echte" feiten in de plaats te willen stellen, daarvoor liggen vele onderwerpen veel te gevoelig. Bovendien is het feit zelf van de verdraaiing niet zonder belang om het gedachtengoed te leren begrijpen. En tenslotte: is het "echte feit" eigenlijk wel een feit? Zelfs vandaag, waar de hele wereld via de TV-camera's overal met zijn neus bovenop zit, is het vaak moeilijk de ware toedracht te achterhalen. Daarom geef ik in sommige gevallen beide lezingen.

Ik heb wel geprobeerd om - met mijn beperkte middelen - zoveel mogelijk feiten dubbel te verifiëren, waar mogelijk aan de hand van verschillende bronnen. En uit de aard van de zaak beschik ik natuurlijk wel over meer Griekse bronnen dan over andere. Een bijkomend probleem is ook dat de bronnen, waar ik toegang toe heb, soms zelf hun informatie halen uit éénzelfde gemeenschappelijke bron. Waar mogelijk heb ik geprobeerd daar rekening mee te houden.

Samengevat: ik heb mijn best gedaan om zo objectief mogelijk te zijn enerzijds, zonder daarbij al te veel mensen te willen kwetsen anderzijds. Maar ik geef geen garanties. Als u opmerkingen of aanvullingen heeft, dan hoor ik graag van u. Als het enigszins kan met feiten en bronvermeldingen, als het moet ook zonder.

En tenslotte: dit is een levend document. Naarmate ik op mijn reis doorheen de Griekse cultuur nieuwe elementen ontdek en nieuwe inzichten opdoe, zal ik ook mijn "geschiedenis aanpassen".

Ondertussen wens ik u veel leesgenot.

Luc Pardon
Juni 2001