In 1191 werd Cyprus ingenomen door de Engelse Richard Leeuwenhart , die op weg was naar het Heilige Land voor de Derde Kruisvaart. Enkele weken later verkocht hij het aan de Tempeliers , en die verkochten het enkele maanden later aan de Franken .

De Franken richtten het bestuur in zoals ze dat thuis gewoon waren: een feodaal systeem dus, waarbij alle privileges berustten bij een klein groepje (meestal buitenlandse) edelen. De status van de inheemse bevolking werd gereduceerd tot die van lijfeigene. De Orthodoxe Kerk werd vervolgd, bisschoppen en monniken als ketters verbrand, en de eigendommen overgedragen aan de Rooms-Katholieke Kerk. Daar bovenop kwamen dan nog wat aardbevingen, pest-epidemieën en invallen en plundertochten van de opkomende Turken om het geheel af te ronden.

Op cultureel gebied deed Cyprus het niet slecht: op gebieden als wetgeving, literatuur en architectuur werden uitstekende prestaties geleverd in de zowat driehonderd jaar als Frankisch koninkrijk, en ook economisch ging het ondanks alles vrij goed.

In 1489 kwam het eiland in handen van de Venetianen , door "ingenieuze diplomatie", lees intriges en gekonkel. In het begin zagen ze Cyprus vooral als wingewest en bedachten allerlei middeltjes om er zoveel mogelijk geld uit te halen. Cultureel ging het naar een dieptepunt, de handel viel stil en wie het zich kon permitteren emigreerde. Later verbeterde de situatie enigszins.