Makarios was een innemende en charmante man, en was tamelijk goed gezien bij de buitenlandse regeringsleiders. Maar hij had een duidelijk doel voor ogen, en wilde daar niet van afwijken. Dat maakte dat zijn populariteit verminderde met elk voorstel dat hij afwees.

Zo bijvoorbeeld had de NATO (waar tussen haakjes zowel Griekenland als Turkije lid van waren) in 1964 voorgesteld om het eiland in twee te verdelen. Het voorstel kwam eigenlijk van Turkije, en de lijn die ze op de kaart trokken kwam nagenoeg overeen met wat ze in 1974 zouden bezetten. Er zouden 25.000 families moeten verhuizen om aan beide zijden van de grens een homogene gemeenschap te krijgen. Makarios weigerde en de Amerikanen waren "not pleased".

Makarios zocht ook toenadering tot de Sovjet-Unie, wat hem al helemaal kwalijk genomen werd, vooral toen de Russen het Westen begonnen te waarschuwen zich niet met de Cypruskwestie te bemoeien. Het was een zaak voor de VN, zeiden ze. Later werden ze nog duidelijker: bij een eventuele invasie in Cyprus zouden ze de Republiek militair ter hulp komen.

Makarios had het nu helemaal verkorven. In 1995 gaf de Britse regering geheime documenten vrij waaruit bleek dat er in 1964 een complot beraamd was tussen de Verenige Staten, Engeland en Griekenland. Makarios zou "verwijderd" worden en vervangen door Grivas. De enosis zou meteen van kracht worden. De Verenigde Staten zouden een eventuele retaliatie van Turkije opvangen, en om de pil te vergulden zou Turkije hetzij een aantal eilanden van de Dodecanesos, hetzij een stuk van Thracië aangeboden krijgen.

In 1967 vond in Athene een staatsgreep plaats, waardoor de Kolonels aan de macht kwamen. Alle partijen (!) beweren dat de CIA hier de hand in had. De Junta had uiteraard weinig sympathie voor de "linkse" Makarios, en dat is nog zacht uitgedrukt. Er waren verschillende aanslagen, maar die mislukten.