De verkiezingen van 9 april 1992 werden gewonnen door de Oppositionele Democratische Partij en Sali Berisha werd president. Dit betekende het definitieve einde van het communistisch bewind. Berisha voerde een heleboel hervormingen door en onder zijn beleid werd de godsdienstvrijheid in ere hersteld, zakte de inflatie en kwam de economie weer geleidelijk op gang.

Wat echter uitbleef waren de broodnodige investeringen. Er waren voortdurend begrotingstekorten. Bovendien waren de regels voor het kapitaalverkeer zó vrij dat er een parallel financieel circuit ontstond waar de wettelijk erkende banken geen vat op hadden. Er ontstonden zogenaamde piramidefondsen die de Albanese spaarders onwaarschijnlijk hoge rentes voorhielden. Ondertussen tierde de misdaad welig en had zelfs banden met de Italiaanse maffia. Die kon in Albanië gemakkelijk vaste voet krijgen omwille van de gelijkaardige maatschappelijke structuur in familiale clans, voortgevloeid uit de voorvaderlijke fares zoals de stammen vroeger heetten. Drugs- en mensensmokkelaars deden er gouden zaken. Maar de gewone mens profiteerde niet veel van de nieuwe vrije markteconomie.

Bij nieuwe verkiezingen in mei 1996 werd Berisha herkozen, maar volgens de oppositie waren deze verkiezingen oneerlijk verlopen. Die oppositie werd aangevoerd door de socialisten, de vroegere communisten.

En toen in 1997 de piramidefondsen ineenstorten, greep die socialistische oppositie haar kans. Ze wakkerde de in het zuiden begonnen rebellie tegen Berisha en zijn regering aan, zodat die tenslotte ontaardde in een complete chaos over het hele land. Die chaos nam massale proporties aan omwille van het feit dat er wapendepots geplunderd werden en de woedende menigte in het bezit kwam van wapens.

Onder internationale druk werd de regering van president Berisha gedwongen om met de oppositie een interimregering te vormen. Op 12 maart 1997 kwam de "Regering van Nationale Verzoening" tot stand met Bashkim Fino als eerste minister. Hij is een niet-verkozen vertegenwoordiger van de Socialistische Partij en samen probeerden zij tot een oplossing voor de crisis te komen. Intussen werden er op 29 juli 1997 vervroegde verkiezingen aangekondigd, die de socialisten wonnen onder leiding van Fatos Nano.