Geschiedenis van Griekenland

De Griekse onafhankelijkheid

Griekenland onafhankelijk

Op 3 februari 1830 werd er met de Turken een nieuw Verdrag van Londen gesloten, dat in grote lijnen met het vorige overeenkwam, en dat voorzag in een vazalstaat. Griekenland zou weliswaar onafhankelijk worden, onder een koning, maar het zou schatting blijven betalen aan het Osmaanse Rijk. Het grondgebied bleef beperkt tot de Peloponnesos en het Griekse vasteland ten zuiden van de lijn Arta-Volos. Alles boven die grens zou Ottomaans blijven.

Ondertussen hadden de Griekse vrijheidsstrijders echter onder elkaar ook een overeenkomst bereikt. Dat was niet eenvoudig geweest, want er waren twee kampen: enerzijds de Grieken uit de diaspora, die droomden van het Griekenland van weleer, en anderzijds waren er de kleften, met meer pragmatische doelstellingen. De kleften vonden de anderen een stelletje bemoeizuchtige buitenlanders, en omgekeerd beschouwden de diaspora-Grieken de kleften zo ongeveer als bandietenbenden. Voor beide standpunten is wel wat te zeggen. In elk geval, in de lente van 1827 - dus toen het er naar uitzag dat de nieuwe tsaar zou gaan ingrijpen en drie jaar voor het tweede Verdrag van Londen - hadden de Grieken een nieuwe grondwet aangenomen. De  opvattingen van deze revolutionairen over een vrije staat verschilden duidelijk van die van de gevestigde grootmachten, want hun versie van de grondwet voorzag niet in een koning, maar in een president die voor zeven jaar zou verkozen worden, en bijgestaan door een Kamer van afgevaardigden.

Een zekere Capodistrias werd aangezocht om de eerste president te worden, en in januari 1828 arriveerde hij in Nafplio. Dat was vroeger altijd al een steunpunt geweest van de Venetianen, en nu had het met succes weerstand geboden tegen de Turks-Egyptische troepen, dus het was een voor de hand liggende keuze voor de nieuwe hoofdstad. Verder bleef er trouwens niet veel meer over dat in handen was van de Grieken.

Capodistrias had aan het hof van de vorige tsaar gediend, als minister van Buitenlandse Zaken, en dat maakte hem verdacht bij de Engelsen en Fransen, die in hem een vazal van Rusland zagen. Bovendien vertoonde hij autoritaire trekjes, en dat maakte hem dan weer niet geliefd bij de kleftenleiders. Hij kwam in aanvaring met een machtige clan van de Mani, en op 27 september 1831 werd hij door hen vermoord.

Ondertussen waren de grootmachten op zoek gegaan naar iemand om de vacature van koning op te vullen. Ze klopten eerst aan bij een zekere Leopold van Saxen-Coburg. Die vond het duidelijk niet "de job van zijn leven" want hij bedankte, onder meer omdat hij de noordelijke grens van het nieuwe rijk niet stabiel genoeg vond. Hij zou later de eerste koning worden van het nieuwe België.