Deze sympathieke virtuoos op de oud ( outi ) was ook al verschillende keren bij ons te gast, zo bijvoorbeeld in 1996 met een drietal andere hoogstaande muzikanten, en begin 1999 nog als begeleider van de grootmeester op viool Yorgos Koros . Zijn voorliefde voor lange, trage solo's, die dan omslaan in snelle improvisaties, was toen duidelijk te merken. Saragoudas heeft meegewerkt aan een stuk of vijftien platen, wat eerder veel is voor iemand in dit genre. Hij heeft ook veel samengewerkt met Egyptische en Turkse muzikanten.

Nikos Saragoudas werd geboren in 1933 in Spata (bij Athene). Na eerst gitaar gespeeld te hebben schakelde hij in 1960 over op de oud. Zijn eerste instrument was meegekomen met de Griekse vluchtelingen uit Klein-Azië in 1922. Het was een tijd dat je met outi spelen nog niet echt je boterham kon verdienen. Omdat hij bang was dat de techniek van het spelen zou verloren gaan, gaf hij zelf les. Hij heeft al meer dan 50 leerlingen gehad, die vroeger bij hem thuis kwamen. Ze dronken dan samen een ouzo en speelden outi in besloten kring. Toen besloten ze naar buiten te treden. Het begon met twee avonden op de scène van de "Pinakothykis" met twee van zijn leerlingen: Vasilis Tzortzinis en Kyriakos Kalaïtzidis. Het was een samenspel van "vraag" en "antwoord" en geïmproviseerde "taximia". (Taximia zijn telkens verschillende improvisaties die als inleiding dienen van het werkelijke lied, maar die minstens even belangrijk zijn. Omdat er op de eerste 78- toeren platen maar net genoeg plaats was voor het eigenlijke lied, zijn de taximia in onbruik geraakt.)

Als je hem vraagt of zo'n hele avond met enkel outia als instrumenten niet vermoeiend en monotoon klinkt, antwoordt hij categoriek dat indien de spelers hun instrument goed beheersen, het is alsof een gans orkest speelt.

In elk geval komt hij nu met zijn eigen kompania, waar ook zijn vrouw Yasemi deel van uitmaakt. Samen met de zanger Manos Koutsagelipis zingt ze liederen uit Smyrna. Verder wordt Nikos Saragoudas begeleid op viool , sandouri (hakkebord) en percussie.

Wie deze Grieks-Nederlandse groep live aan het werk wil zien, kan terecht in Groningen. Meer informatie over "To Meraki" vindt u op ons maandoverzicht van november 1999 .

Zoals ieder jaar in maart, verzorgen "I Ellines" met hun live muziek een niet te missen Griekse avond in "De Kollebloem" in Puurs (België).

Dit duo, woonachtig in België, treedt vaak op in restaurants en op Griekse feesten in België en Nederland. Hun grote troef is hun breed repertoire, met klassiekers, nieuwere en eigentijdse liederen, luistermuziek, traditionele dansmuziek, eigen nummers en noem maar op. Afhankelijk van hun stemming en vooral afhankelijk van hun publiek, waar zij zich met succes weten op af te stemmen, verandert hun repertoire.

Het duo bestaat uit:

• Dimitris Tsimbiropoulos - zang en gitaar
• Stratos Stabourlos - bouzouki en zang

Zij maken tevens deel uit van het Theodorakis- Ensemble dat in november vorig jaar nog in België te horen en zien was.

Sommigen kennen Dimitris misschien nog van het "Duo Belgreco" waar hij vroeger het "greco"-deel voor zijn rekening nam.

In Puurs wordt er weer een rasechte Griekse sfeer gecreëerd met een welkomstdrink, dansoptredens in Griekse klederdracht, gelegenheid tot eten en dansen,...

In de reeks Turkse muziek was het oorspronkelijke plan om een drietal concerten met christelijk-religieuze en profane muziek uit Anatolië te organiseren. Op het laatste nippertje gaat de Syrische vertolking niet door. Het wordt dus uiteindelijk een dubbelconcert met een Grieks-Pontische en een Armeense bijdrage. Het RASA theater in Utrecht brengt dit programma als twee afzonderlijke concerten (namiddag en avond). Op de andere locaties is het een avondprogramma met beide ensembles.

Anatolië is het uitgestrekte Aziatische deel van Turkije dat door de eeuwen heen een smeltkroes van diverse godsdiensten en daarmee gepaard gaande verschillende culturen, is geweest. Nog steeds zijn er verschillende etnische groepen aanwezig. Deze diversiteit heeft natuurlijk zijn stempel gedrukt op de cultuur en in 't bijzonder op de muziek van deze streek. Er is onmiskenbaar sprake van een wederzijdse beïnvloeding van de diverse culturen. In een uniek concert worden de schijnwerpers gericht op de muziek van de christelijke groeperingen uit Turkije.

Het Armeense ensemble Knar zal specifiek Anatolisch-Armeense liederen en volksmuziek ten gehore brengen. (Knar betekent "lier" in het Armeens). Daarnaast zou een eveneens authentieke muziekgroep, de Syriani, religieuze en profane muziek van de Syrisch-orthodoxe gemeenschap vertolken, maar de Syrisch-orthodoxe bijdrage werd afgelast. In beide muziekgenres is duidelijk de interactie te horen met andere volksmuziek en zelfs met islamitisch-religieuze muziek van Turkije.

Het laatste deel van het concert wordt ingevuld door de muziekgroep Parakath uit de christelijke bevolking van de Zwarte Zee met hun originele Grieks-Pontische volksmuziek van de streek. Het ensemble ziet er als volgt uit: Kostas Siamidis - Pontische lyra , Achilleas Vassiliadis - zang, Giorgos Siamidis - fluit en doedelzak ( touloum ). In deze muziek staat de Pontische lyra , ook wel "kemenzes" genoemd, centraal. Dit instrument, een soort vedel, wordt door de Grieken uit Pontos bespeeld. De klankkast is smal (6-9 cm) en flesvormig en de hals kort (10 cm). Het instrument heeft slechts 3 snaren. De muziek van de Pontos-Grieken vertoont een sterke overeenkomst met die van de Lazen, de huidige bewoners van de Zwarte-Zeekust van Turkije.

KAPA organiseert opnieuw een dansfeest met optreden van de dansgroep Kalitsa en met optreden van een liveorkest dat rembetika muziek brengt.

Zoals op zondag 13 februari, organiseert het culturencentrum "De Pianofabriek" op de tweede zondag van maart opnieuw een soort van café-chantant rond Griekse muziek.  Voor meer gegevens hierover kan u terecht op ons maandoverzicht van februari .

Ook ditmaal is het thema: het café aman en zal vooral rond rembetika en laïka draaien. De muzikanten staan terug onder leiding van Dimitris Bouras, maar het zal in principe een andere bezetting zijn.

Vermits er geopteerd werd voor een café-chantant formule, bestaat de mogelijkheid tot het nuttigen van Griekse dranken en hapjes.

Het gezelschap Omonia voorstellen hoeft haast niet meer, zij hebben reeds aardig wat concerten gegeven. Toch is het even stil geweest rond het gezelschap en dit wegens ingrijpende veranderingen van de bezetting van de groep. Het was dus eigenlijk opnieuw van voren af aan beginnen met slechts een paar "oude getrouwen".

Deze Nederlandse groep uit Roosendaal zingt en speelt uitsluitend Griekse muziek: de oude volksmuziek, balladen, oratoria, maar ook de "Moderne Kunstmuziek" (endechna). Het gezelschap tracht met hun optreden hun liefde voor de Griekse muziek en cultuur uit te dragen. Ze genieten er zelf van en weten hun enthousiasme op het publiek over te brengen. De melancholie, die zo eigen is aan de Griekse muziek, zorgt dan ook meestal voor een gevoelige sfeer. Meezingen is niet verboden, wel integendeel.

In september 1998 werd Omonia uitgenodigd om deel te nemen aan het Armata-festival op het Griekse eiland Spetsos (één van de leden is de dochter van een naar Nederland uitgeweken Spetsioot). De commentaren in de plaatselijke pers waren erg lovend: "Ze zongen zonder buitenlands accent, zodat je het gevoel had dat je Grieken hoorde zingen" en nog: "[Alle liederen werden gebracht] op de meest zoete, de meeste melodieuze, de meest Griekse manier". Dat kan tellen, lijkt ons.

Het is nu echter benieuwd afwachten wat de nieuwe bezetting, een groep van 11 personen inclusief gastdeelnemers, zal brengen. Dit is hun debuutoptreden dat zal plaatsvinden tijdens de gemeentelijke culturele manifestatie die georganiseerd wordt door de stichting Roos.